Hoi Hoi allemaal!
Ik ben weer terug. Achteraf viel het allemaal wel mee. Het was absoluut niet prettig, maar ach....je overleeft het wel. Mijn man kreeg een groot loden schort aan en een stevige kruk (mannen schijnen ook nog wel eens onderuit te zeilen). Ik mocht op een bed gaan zitten. Toen werd de gynaecoloog gebeld en werd er van alles en nog wat klaar gelegd. Mijn man en ik keken elkaar eens aan van: hmmm.
Nou ja, ik zag erg op tegen een klemmetje waarover ik gelezen had. Maar ze brengen een ballonnetje in je baarmoedermond, waardoor ze een slangetje heendrukken.Daar voel je helemaal niets van. Toen werd de röntgonoloog gebeld en deze ging een foto maken.
Als de hele stellage goed staat en hangt (dat apparaat wordt vlak boven je onderbuik gebracht) spuit de gyn. het vloeistof in. Ik zag het op het beeldscherm binnenkomen. En toen zei ze nog dat het vanaf toen misschien wat pijnlijk zou worden. Dat kwam daarna ook wel. Terwijl ik zelf eigenlijk net dacht dat als dat tot dan toe alles was, ik er mooi vanaf kwam. Op het laatste van het inspuiten van de vloeistof gaat je baarmoeder protesteren. Ik wist echt even niet waar ik het weghalen moest, maar dan is het ook zo klaar. Toen begon ik zelf helemaal te zweten enzo. Ik weet ook niet meer precies wat ze allemaal nog vertelde, maar ach, daar was mijn man voor mee. Die overigens keurig op het krukje is blijven zitten en het machtig interessant vond allemaal. Dus van flauwvallen bij hem was geen sprake. Nou ja, ik moest nog even blijven liggen, kreeg wat water en was toen ook weer bij mijn positieven. Eind goed, al goed.
Wat ik wel heel belangrijk vind hier te melden; ik heb even heel erg getwijfeld of ik hier nog wel een verslag van zou doen. Ga gewoon naar het ziekenhuis en probeer zo openminded mogelijk te zijn. Ik was heel bang voor een klemmetje wat ik in mijn gedachten had (omdat ik het ergens op internet had gelezen) en er bleek geen klemmetje te zijn. Dit forum is prettig om gevoelens te delen, maar ook verneukratief als het gaat om elkaar angsten aanpraten.
Succes allemaal. Neem lekker 's ochtends een ibruprofen (en eventueel de avond ervoor ook al eentje om een spiegel op te bouwen) en laat het over je heen komen. EN met een half uurtje ben je er klaar mee.
Mijn man en ik gaan nu weer aan het klussen vanaf vanavond. Morgen is waarschijnlijk mijn eisprong of anders donderdag en we hebben nu een half jaar meer kans. Nou, die zullen we benutten ;-)
Gr. Louise (en manlief)
Ik ben weer terug. Achteraf viel het allemaal wel mee. Het was absoluut niet prettig, maar ach....je overleeft het wel. Mijn man kreeg een groot loden schort aan en een stevige kruk (mannen schijnen ook nog wel eens onderuit te zeilen). Ik mocht op een bed gaan zitten. Toen werd de gynaecoloog gebeld en werd er van alles en nog wat klaar gelegd. Mijn man en ik keken elkaar eens aan van: hmmm.
Nou ja, ik zag erg op tegen een klemmetje waarover ik gelezen had. Maar ze brengen een ballonnetje in je baarmoedermond, waardoor ze een slangetje heendrukken.Daar voel je helemaal niets van. Toen werd de röntgonoloog gebeld en deze ging een foto maken.
Als de hele stellage goed staat en hangt (dat apparaat wordt vlak boven je onderbuik gebracht) spuit de gyn. het vloeistof in. Ik zag het op het beeldscherm binnenkomen. En toen zei ze nog dat het vanaf toen misschien wat pijnlijk zou worden. Dat kwam daarna ook wel. Terwijl ik zelf eigenlijk net dacht dat als dat tot dan toe alles was, ik er mooi vanaf kwam. Op het laatste van het inspuiten van de vloeistof gaat je baarmoeder protesteren. Ik wist echt even niet waar ik het weghalen moest, maar dan is het ook zo klaar. Toen begon ik zelf helemaal te zweten enzo. Ik weet ook niet meer precies wat ze allemaal nog vertelde, maar ach, daar was mijn man voor mee. Die overigens keurig op het krukje is blijven zitten en het machtig interessant vond allemaal. Dus van flauwvallen bij hem was geen sprake. Nou ja, ik moest nog even blijven liggen, kreeg wat water en was toen ook weer bij mijn positieven. Eind goed, al goed.
Wat ik wel heel belangrijk vind hier te melden; ik heb even heel erg getwijfeld of ik hier nog wel een verslag van zou doen. Ga gewoon naar het ziekenhuis en probeer zo openminded mogelijk te zijn. Ik was heel bang voor een klemmetje wat ik in mijn gedachten had (omdat ik het ergens op internet had gelezen) en er bleek geen klemmetje te zijn. Dit forum is prettig om gevoelens te delen, maar ook verneukratief als het gaat om elkaar angsten aanpraten.
Succes allemaal. Neem lekker 's ochtends een ibruprofen (en eventueel de avond ervoor ook al eentje om een spiegel op te bouwen) en laat het over je heen komen. EN met een half uurtje ben je er klaar mee.
Mijn man en ik gaan nu weer aan het klussen vanaf vanavond. Morgen is waarschijnlijk mijn eisprong of anders donderdag en we hebben nu een half jaar meer kans. Nou, die zullen we benutten ;-)
Gr. Louise (en manlief)