maandag huisarts

Maandagochtend heb ik een afspraak staan bij de huisarts. De bevalling is dan 9 weken geleden, maar ik knap maar niet op. Eerlijk gezegd voel ik me met de dag slechter. Ik voel me vooral heel erg gespannen en kan echt uitvallen tegen mijn oudste dochter. De assistente aan de telefoon zei vrijdag al dat het waarschijnlijk van de borstvoeding en de gebroken nachten komt. Ik ga het eerst maar eens bespreekbaar maken met de huisarts en een lichamelijke oorzaak (ijzertekort o.i.d.) uitsluiten. En misschien moet ik dan wel beslissen een aantal borstvoedingen te laten vallen, zodat mijn lichaam wat meer rust en energie krijgt? En dat terwijl de borstvoeding perfect loopt en ik er veel plezier in heb en Vera supermakkelijk is. Niet dat ik iets tegen de fles heb hoor. Mijn oudste heeft vanaf week 3 de fles gekregen (en sliep meteen door toen..). Zijn er meer mama's die zich zo slecht voelen? Ik kan uiteraard niet gaan liggen overdag, omdat de oudste niet slaapt (en superdruk / enthousiast is...). ppff vind het niet leuk meer zo
 
Hoi,
Ik weet niet of je er iets aan hebt; maar mijn moeder (maar dat kan natuurlijk ook iemand anders zijn) komt nog steeds iedere woensdagmiddag. Ik zorg dan dat ik melk gekolfd heb en dan duik ik voor een uurtje of 3 mijn bed in, bijtanken. Daar leef ik de hele week naar toe en dan kan ik er weer tegen. Want BV is erg leuk; vooral als je de eerste 6 weken door bent; maar het sloopt je om altijd maar eruit te moeten om je kindje te voeden.
Misschien kan je ook iemand vinden die een middagje oppast?
Groetjes Wendy
 
Hoi,
Wendy neemt me de woorden uit de mond. Ik zou zeker meer ontlasting gaan zoeken want zo hou je het niet vol. Ook al stop je met BV dan nog kun je niet rusten, zeker vanwege je oudste dochter. Is er niet iemand die af en toe met je oudste dochter iets kan gaan ondernemen of het even overneemt, zodat jij weer bij kan tanken.
Groetjes Veerle
 
Hoi,

Ik heb niet meer tips, maar wil nog wel even zeggen dat ik met je meeleef! Ik denk dat we het gevoel dat we er helemaal doorheen zitten allemaal wel in meerdere of mindere mate kennen (zeker als je bv geeft). En wat goed dat je hulp zoekt!!! Laat je vooral helpen, probeer niet alles zelf te doen.
Ik denk aan je!

Groetjes,

Eveline
 
Ik weet (helaas) precies hoe jij je voelt! Ik heb ook een afspraak gemaakt, alleen bij de vk en niet bij de ha (6 april). Ik wil me ook even helemaal laten 'nakijken' daar. Heb ook het gevoel dat ik niet meer echt op gang kan komen. Tja, ik heb er ook eentje van 2 jaar rondlopen en dat vreet natuurlijk ook energie, maar toch...... Ik had me naar mijn idee nu toch echt wel wat beter moeten voelen. Ik heb een flinke baarmoederontsteking, borstontsteking en buikgriep achter de rug, mijn weerstand is ook echt 0,0 nu. Ik hoop dat jij er ook snel weer bovenop komt! Doe het in ieder geval zo rustig mogelijk aan (zal je vast vaker hebben gehoord  ).
groetjes van Ruth
 
Hoi,

Ik weet van de vorige keer dat ik er ook zo doorheen zat. op een geven moment is mijn man toen 'snachts een voeding gaan overnemen. Zodat we om en om een nacht konden doorslapen. Na een week voelde ik mij een stuk beter. Ook zo nu en dan er even alleen uit, even wandelen/boodschapje doen e.d. zodat je niet constant met de baby in je hoofd zit. Misschien kan iemand even oppassen.

Succes en hopelijk znel beterschap.

Groetjes,
Marjanne
 
Bedankt voor jullie medeleven,   dat doet goed. Ik ben al te bloedprikken geweest om een lichamelijk tekort uit te sluiten. Morgen urine brengen om een eventuele blaasontsteking uit te sluiten en volgende week maandag moet ik terugkomen voor de uitslagen en om verder te kijken hoe en wat. Gisteren heb ik veel in bed gelegen en daarna voelde ik me 's avonds weer even 'mezelf'. Maar nu na een hele ochtend heen en weer racen van huisarts naar ziekenhuis en voeden tussendoor ben ik alweer 'op'. De oudste breng ik zo naar de psz en dan even lekker mijn bed in.

Mijn moeder wil graag oppassen als ik iets moet (dokter, tandarts) en ze helpt me ook wel in de huishouding. Maar bespreekbaar maken hoe ik me voel gaat niet. Ik kreeg vanochtend alleen maar te horen: "Zo heb ik me 2 jaar gevoeld en dat hebben alle vrouwen, niks aan te doen". Oftewel: niet zeuren en doorgaan. Dus om dan te vragen even op te passen zodat ik kan slapen zit er niet in.

Ik ga mezelf wel dwingen 's middags te gaan liggen en de oudste dan voor de tv te zetten. En zo nu en dan te laten spelen bij een vriendinnetje.

 Gelukkig probeert mijn man me goed te helpen als hij thuis is hoor!

Wordt vervolgd...
 
hoi,
luister goed naar je lijf meid en niet naar een ander.negeer het niet.alles wat je geestelijk verkropt komt er lichamelijk uit.ik heb t zelf gehad,alleen niet n.a.v. een bevalling.ik had continu migraine en last van vermoeidheid en kortademigheid.pas toen ik toegaf dat ik niet blij was met mn leven en verhuist ben en ander werk gezocht had ging t over en voelde ik me eindelijk weer goed.bij jou heeft het een andere oorzaak,of een tekort of je hormoonhuishouding,maar daar is ook zeker wat aan te doen.als je huisarts niks vind probeer dan eens verder te zoeken naar een remedie om je op hol geslagen hormonen te remmen.ik heb daar laatst iets over gelezen,maar ik kan t helaas niet navertellen.ik weet wel dat wat ik bedoel vaak aangezien word voor een depressie,terwijl het iets hormonaals is.misschien kan je er zelf iets over vinden,of weet je huisarts wat ik bedoel.
succes!
groetjes kari
 
Terug
Bovenaan