Maar 1 kind.

A

Anoniem

Guest
Mijn man en ik weten nu al allebei zeker dat we maar 1 kind willen. En terwijl de eerste nog in mijn buik zit merk ik dat de omgeving het niet zomaar accepteert. Hoe vaak ik nu al uitleg heb moeten geven en mezelf heb moeten verdedigen. Het is gewoon belachelijk! Zijn er nog andere vrouwen die ook al weten dat ze er maar 1 willen en wat zijn jullie ervaringen hiermee?
 
Ik denk dat je van te voren niet weet hoe het leven loopt, enigskind zijn heeft zijn voor en nadelen, mijn vriend vond het geweldig (altijd alle aandacht, trouwens hierdoor niet echt zelfstandig geworden vind ik en altijd alles alleen moeten oplossen met familieproblemen NOOIT eens support van je broer of zusje) mijn schoonbroer vond het vreselijk (nooit iemand om mee te spelen)

Ik denk dat je pas na een paar jaar echt kan zeggen of het er bij 1 blijft ja of nee, een vrouwenhoofd is een raar iets :p en hormonen kunnen soms raar opspelen, dus daarom denk ik dat mensen raar reageren omdat je zo'n dingen nooit zeker kan weten (al denk je nu van wel)
 
Daar sluit ik me bij aan... Nix aan toe te voegen...

x Petra
 
Ik ben zelf enig kind en het voor en nadelen. Eigenlijk alles wat Ponyville opnoemde. Ik wilde zelf altijd 2 kinderen, omdat ik het toch leuker vond voor de eerste om niet alleen te zijn. Het zag er naar uit dat het bij 1 zou blijven en daar had ik me al bij neergeled, maar nu worden het er dus toch twee en ben eigenlijk wel opgelucht. Ik merk namelijk dat ik mijn zoontje verwen, het gaat zo vanzelf. Het is belangrijk dat hij leert delen, wachten en dat je niet alles kan hebben wat je wil. Ik denk dat het moeilijk zou zijn om hem die lessen te leren als hij enig kind was.

Maar goed, als jij nu zegt dat je er maar 1 wilt dan heeft de omgeving niet veel te willen, toch.
 
hallo

ik reageer vanuit mijn eigen leeftijd              moeder en oma

mischien is dat niet van toepassing maar ik vind zo ie zo als eerste dat jullie keuze gerespecteerd moet worden   als jullie er eentje willen en het voelt goed is dat het allerbelangrijkste

hoewel ik persoonlijk denk dat je nu als ze jonger zijn het niet uit maakt
tenslotte kan je een kind nooit teveel liefde geven niet op jongere leeftijd en niet als ze volwassen zijn

onze taak als moeder vind ik is en blijft zolang ik leef heb ik maar te zorgen voor mijn kinderen en kleinkinderen   jullie moeten snappen hoe ik het bedoel

als je eenmaal de taak op je neemt als ouder dan is dat voor je hele leven en niet alleeen maar voor 20 jaar

daar hoort ook de keuze bij een -twee-drie -vier kinderen

persoonlijk

zou ik nooit een kind gehad willen hebben
allereerst denk ik dat ik dan mijn liefde die ik heeel veel in me heb te weining kwijt kan
en op tweede plaats

als ik als   moeder van twee kinderen er niet meer zou zijn ,zou ik het zeer erg vinden als ik er maar een zou hebben dat die totaal geen steun kan vinden bij een broer of zus want geen eeen andere familielid kan voelen wat je eigen moeder voor iemand kan betekenen
je kunt niet meer terugdenken met iemand in hoe het vroeger was
waardoor je eigenlijk in een klap weet dat je eigenlijk maar alleeen op de wereld bent

en daarbij het allerbelangrijkste
je broer of zus die kan je het langste van je hele leven
je ouders kan je in teorie globaal zeg maar 50 jaar
je broer en zus kan je zeg maar 70 of wel 80 jaar
lullig zoals ik het zeg maar je broer of zus groeit met je op je ouders raak je eerder kwijt

als kind vind je dat mischien leuk je krijgt alles en hoeft niets te delen en alle aandacht is voor jou
maar datzelfde word anders als je ouder bent

dit is mijn eigen persoonlijke mening hoor maar nogmaals ieder mens heeft het recht om zijn eigen invulling te geven over ouderschap-en hoe je je eigen leven in wilt vullen

alles is goed zolang er liefde is

ik ben vaak op dit forum omdat mijn dochter nu   bijna 37 weken zwanger is en ik alles van jullie lees

 groet corrie
 





 
hoi,
Toevallig had ik het hier laatst met een vriendin van mij over, die hebben ook bewust ee kind.zij voeld ook dat ze zich constant moest verdedigen, toen zei ik tegen haar , mensen hebben altijd wat te zeuren , zo wisten mijn man en ik vanaf het begin dat we graag 3 kinderen wilde, nu ik zwanger ben van de derde, krijg ik vaak de vraag , waarom je hebt toch al een jongen en een meisje,of nou dan moet je ook een vierde want nu heb je een oneven aantal en dan hangt er altijd eentje buiten,en dat os onzin ik kom zelf ook uit een gezin van 3 en er is nooit een buitenstaander geweest, wat ik eigenlijk wil zeggen ,STOP met jezelf   te verdedigen het is jullie leven jullie kind en als jullie het graag bij die ene willlen houden ,moeten jullie dat vooral doen, en als iemand daar wat over te zeggen heeft ,laat ze praten ,want dat zijn waarschijnlijk de mensen die zich wel altijd laten leiden door opmerkingen van anderen en dus geen eigen keuzes durven te maken.
ik ben in ieder geval gestopt met mezelf te verdedigen,(mijn man komt uit een gezin waar de vrouw toch echt wel een carierre moet hebben,iets wat mij niet intereseerd ,ik ben huisvrouw en graag bij mijn kinderen en heb me daar lang voor verdedigd)en leef me leven zoals ik dat wil, en uiteindelijk zijn ze gestopt met hun gezeur gewoon omdat het geen zin had.
dus wees gelukkig straks met jullie kindje en wees blij dat jij teminste wel weet wat je wil
groetjes saskia
 
Ik weet dat wij ook voor maar 1 kind gaan van onszelf. Bij ons  liggen de redenen iets anders dan bij jou. Ik heb zo'n moeilijke zwangerschap gehad, waardoor wij het niet zien zitten om dit nog een keer te moeten meemaken. Ik heb in het begin hyperemesis gravidarum (overmatig braken) gehad en ben daar 4 keer voor opgenomen geweest. Bij de volgende keer zou het waarschijnlijk nog erger zijn. Op zich is dit niet erg als je geestelijk heel goed ben, maar ik heb hierdoor een paniekstoornos ontwikkeld. Neem daarbij dat ik ontzettend veel kwaaltjes heb, dus voor ons dit niet nog een keer. Maar ik ken wel de opmerkingen van dat kun je nu nog niet weten enz....Je moet je constant verdedigen.
Ik moet er wel bij zeggen dat wij er wel over nadenken om over een aantal jaar (zijn nu nog relatief gezien jong) misschien tot adoptie over te gaan. Het is dus niet zo dat we bewust voor een 1 kind gezin gaan, maar ik vind dat je gewoon moet doen wat er voor jou het beste is. Bij de een is dat een gezin met 3 kinderen, bij de ander 10 en weer een ander wilt ze helemaal niet. Aan alles zitten voordelen en nadelen, dus hierbij ook. Nou sterkte!

Liefs Maaike
 


quote: Kezfan schreef document.write(friendlyDateTimeFromStr('09-08-2007 22:45:36'));

Mijn man en ik weten nu al allebei zeker dat we maar 1 kind willen. En terwijl de eerste nog in mijn buik zit merk ik dat de omgeving het niet zomaar accepteert. Hoe vaak ik nu al uitleg heb moeten geven en mezelf heb moeten verdedigen. Het is gewoon belachelijk! Zijn er nog andere vrouwen die ook al weten dat ze er maar 1 willen en wat zijn jullie ervaringen hiermee?

Je schrijft eigenlijk alleen dat je zeker weet dat je "maar" 1 kind wil. Maar wat is de reden?
We schrijven allemaal de redenen op die we hebben om er meer dan 1 te willen. Dus dan willen we vast jouw reden om er maar 1 te willen ook horen.

Ik ben nu zwanger van de eerste, en ik heb eerlijk gezegd geen planning voor hoeveel kids ik wil.
Ik wil gewoon kijken hoe t gaat, hoe ben ik als moeder, mijn man als vader en hoe is t kind.
Hoewel ik wel denk dat er zeker nog wel eentje bijkomt. Ik denk dat dat goed is voor een kind om niet alleen tussen volwassenen op te groeien en om al de andere redenen die hieronder ook al genoemd staan. Maar goed, ik zie het allemaal wel, eerst deze maar op de wereld zetten!





 
Terug
Bovenaan