maar helaas geen hartactie....

A

ANONYMOUS_USERNAME

de woorden die we afgelopen woensdag te horen kregen bij de termijnecho

Wat een heel leuk begin had moeten worden van 2008: de termijnecho van ons derde kindje.... werd dus een behoorlijk tranendal. Ik zou ergens tussen de 10 en 11 weken zwanger zijn. Eerst echo via de buikwand en toen ze inzoomde had ik al zoiets van: wat is het kindje stil... maar ja het kan natuurlijk slapen... Toen alsnog een inwendige echo (stond ook al niet op mijn lijstje van dingen die ik graag in 2008 wou doen) en de meting: 9 weken en 2 dagen. Dit kon nooit en inmiddels had ik het zelf al gezien.... geen kloppend hartje en die woorden werden toen ook uitgesproken door de verloskundige .

Spontaan schoten de tranen in mijn ogen. Hoezo geen hartactie?! Hoezo?! Dit kindje hoort gewoon ruim 10 weken te zijn en lekker te spartelen in mijn buik, waarom zo stil?! Ik voel me zo zwanger, het gevoel is zo goed, hoe kan mijn lijf en mijn gevoel me zo in de steek hebben gelaten, dat kan toch niet!?

Inmiddels zijn we 3,5 dag verder en het kindje zit nog steeds stevig waar het zit.... op het moment zelf begon ze wel over de mogelijkeden (afwachten of een curretage) maar daar kon ik niet in die 2 minuten over nadenken hoor.
Resultaat is alleen wel dat er pas aankomende woensdag plek is bij de gynaecoloog voor een gesprek en al die tijd ben en voel ik me gewoon zwanger.... heel erg zwanger... dit is zooooo tegenstrijdig en vind het echt moeilijk om rond te lopen met de wetenschap dat er een klein, perfect maar dood kindje in mijn buik zit .

Heb op het moment niet echt het vermoeden dat het kindje zelf nog loskomt en dat ik dus sowieso nog tot woensdag door zal moeten lopen....

Bedankt voor een lezend oog/ luisterend oor.

groetjes,
Marije
 
hoi marije

heel veel sterkte toe gewenst de komende tijd.
ik heb zelf eind november een miskraam gehad van  ons vierde kindje wij
kwamen er ook met de termijn echo achter was toen 10 weken en 5 dagen zwanger maar kindje was al gestopt met 8 weken heb eerst ook een uitwendige echo gehad en toen inwendig maar ik had ook zoiets van dit kindje is wel heel erg stil
wij hebben er voor gekozen om af tewachten en een week later is het spontaan opgang gekomen.
achteraf is het me allemaal wel mee gevallen maar de spanning van hoe het allemaal zou gaan lopen vond ik slopend.doe het rustig aan en huil vooral als je je ze zo voelt.


liefs silke
 
Hoi. veel sterkte. Ook ik weet uit ervaring waar je nu door heen gaat. Wij hoorde ook bij de echo dat ons kindje niet meer leefde. Hartje gestopt bij 8 weken en 6 dagen. Het leefde dus bij de echo al 3 weken niet meer. Je voeld je dan verschrikkelijk. Kan aan niets anders denken. Ik had bedenktijd en heb toen heel veel op internet gelezen en heb toen gekozen voor medicijnen. Wel lijkt het of er toch na de echo een knopje on je hoofd omgaat. Mijn buik groeide voor die tijd flink en daarna werdt die slap. Merkte dat mijn kwaaltjes weggingen en na een week ging ik iets bloeden maar dat stopte weer na 2 dagen. Toen kreeg ik die medicijnen.
Tip; Laat je niet opjutten door de gyn. Die willen het zo gauw mogelijk weg. Toch kan het geen kwaad om nog een poosje te wachten. Schrijf je vragen op papier en doe wat jij wilt.
 Ik wilde pillen( de gyn gelijk curretage) en ik wilde het kindje ook mee naar huis. Het was helemaal een gaaf kindje. Kon het goed zien en helemaal niet eng. Bij een curetage kan je het niet meer herkennen. Zowiezo kan je het vaak niet meer herkennen. Bij mij zag je echt een kindje. Wit ( en ik dacht dat ik op een bloedklomp moest letten) Heb het in de tuin begraven
 
Ja, die woorden werden ruim een week geleden ook bij ons gebruikt: geen hartactie en toen nog een keer luid en duidelijk naar de schrijvende collega verder op: heb je het opgeschreven: geen hartactie?
Ons kindje was gestopt bij 11 weken en 3 dagen, omdat het met kerst gebeurde werd het pas twee dagen later officieel bevestigd met een echo. Ik heb er toen, na een korte bedenktijd voor gekozen om gecuretteerd te worden. Ik wilde voor mijn oudste niet afwachten, maar ook voor mezelf. Volgens de dokter kon het rustig nog 2 weken duren, omdat mijn lijf nog niet wist dat de baby niet meer leefde. En ik wilde niet me niet meer zwanger voelen als het toch geen zin had.
Uiteindelijk zal je voor jezelf weten wat een goede beslissing is: afwachten of curettage. Denk er over na en laat je niets opdringen. Jouw beslissing is altijd de goede!
Ik wens je veel sterkte met het verwerken en met wat er nog komen komt.
Praat er veel over, ook hier op het forum, herkenning doet altijd goed.

groetjes, keesje
 
hoi marije ook ik heb het 3 wk geleden mee gemaakt, ook bij termijn echo ik zou 12, 5 wk zwanger moeten zijn geweest maar met 9 wk is het gestopt.
Verschrikkelijk eerst ook een uitwendige echo en omdat ze niets hoorde daarna een inwendige echo na ruim  5 min nog te hebben gekeken vertelde ze ons dat er geen hartslag te zien en te horen was, de grond zakt weg onder je voeten.ik volede mij ook zo zwanger mijn buik begon al wat te groeien, en ik heb tussentijds geen bloedverlies of kramp gehad.
Ik heb veel steun er aan om hier met mede lot genoten over te praten{misschien schrale troost}
Ik leef erg met je mee.

ik heb ook gekozen voor medicijnen mijn lichaam hielp het zelf ook niet op gang, na die pillen te hebbne ingebracht begon mijn lichaam na 2 uur met het afstoten van ons kindje. binnen  twee dagen was de vruchtzak met ons kindje eruit.

Je moet je inderdaaad niet laten op jutten door de gynacoloog, volg je hart.

ik denk aan je

liefs 19 1

 
Hoi Marije,

Wat vervelend dat je dit mee moet maken. Zoals je als zegt en de andere meiden ook, de grond zakt werkelijk weg onder je voeten. Het zou iets moois moeten zijn een echo maar helaas.. Bij mij was er alleen een leeg vruchtzakje te zien. Zo herkenbaar dat je zegt dat je nog o zo zwanger voelt maar het eigenlijk niet meer bent. Zo tegenstrijdig. Daarom wilde ik zsm een curratage, en gelukkig kon dat binnen 2 dagen. Zoals de andere al zeggen, laat je niet opjutten maar luister naar je gevoel en hart. Neem de tijd om het te verwerken.. Ik wens je veel succes en sterkte de komende tijd. En dat 200 toch nog een vruchtbaar jaar mag worden voor ons allen..

Groetjes Jessica
 
bedankt voor jullie woorden.... het vinden van herkenning is wel erg prettig (al is dit wel erg cru omdat dit inhoudt dat jullie het allemaal ook hebben mee moeten maken en sommige zelfs meerdere keren ).

Voorlopig is er hier helemaal niks veranderd en blijf ik me zwanger voelen,  MET bolle buik zodat heel fijn mijn broeken nog steeds niet dichtkunnen (het was toch de derde en dat was te merken)... ook al zo confronterend. Ik kijk bijna uit naar mijn afspraak met de gyn . Voor mijn eigen gevoel ben ik er wel uit inmiddels... als er woensdag nog steeds niks is gekomen uit zichzelf (en voorlopig lijkt niks daar op te wijzen) dan wil ik (hoe gewenst dit kindje ook was ) het kindje graag snel uit mijn buik. Geloof trouwens dat ze hier weer groot voorstander zijn van medicijnen en niet van curretages, maar ik ben zelf bang dat het met medicijnen nog wel een tijdje kan duren omdat er echt helemaal niks vanzelf gebeurt nog op het moment.... en dan nog weer een paar dagen langer rond te moeten lopen....

groetjes,
Marije
 
Hoi Marije,

Fijn dat je al hebt na kunnen denken wat je wilt. Trek je er niets van aan hoor, als de gyn. zegt: wij willen medicijnen. Als jij het anders wilt: gewoon erop staan.
De gyn. van de vlokkentest zei tegen mij: laat maar zelf komen, dat is beter. Een gyn. hier in het plaatstelijke ziekenhuis zei: we doen het zoals jij wilt.
Ga je alleen naar de afspraak of met z'n tweeen? Schrijf alles op wat je wil zeggen of vragen, want als je daar zit vergeet je vaak de helft.
Succes!

keesje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan