<p>Ben ik de enige die dit heeft?</p><p>Ik lees alleen maar dat iedereen er zo tegenop ziet om weer aan het werk te gaan. Nergens lees ik iets over hoe ga je om met gevoelens als:</p>Ik voel mij al weken, wat zeg ik maanden, niet meer mezelf, maar alleen nog maar (aanstaande) moeder.Mag ik alsjeblieft weer mee doen?Ik heb zwaar behoefte aan dingen voor mijzelf doen, werken of sporten of op stap zonder man en kind, maar met vriendinnen.Dat thuis zitten ben ik meer dan zat.<p>En dat allemaal in een situatie waarin ik zielsveel van mn 10 weken oude dochter houdt. Ze een absolute droombaby is. Ik kan haar overal mee naar toe nemen, dus ik zit helemaal niet letterlijk thuis. Ik ga naar musea, wandel door het dorp, ben alle winkels al 200 keer binnen geweest. Mn dochter slaapt al 10 tot 12 uur door, dus vermoeid ben ik ook niet. En ik heb een heel groot sociaal netwerk.</p><p>Ik hoor je nu denken wat zit die moeder nou te zeuren. Ik voel mij naast heel chagerijnig en nutteloos er ook heel schuldig over dat ik die gevoelens heb en het lijkt dus ook wel dat ik de enige ben. </p><p>Klopt dit?</p><p> </p>