mag je verdrietig zijn na een miskraam van ruim 8 weken

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

Ik had niet gedacht dat ik ook zo'n iemand zou zijn die graag met anderen er over wil praten maar voel dat ik dat wel nodig heb.   Ik heb afgelopen maandag een echo gehad en had al heel sterk het gevoel dat er niks meer leefde.   Dat klopte, nu zou ik 11 weken zijn maar het vruchtje is met 8 weken gestopt met leven.   Het zou ons 5e kindje worden in 5 jaar tijd. Ik was er erg blij mee en had me al veel voorgesteld.   Nu is dit weg. Ik heb er enorm veel verdriet van en kan vandaag wel alles bij elkaar huilen maar ik heb nog 4 kinderen die aandacht opeisen.   Ik weet dat anderen denken dat ik blij moet zijn dat het niet met 20 weken gebeurd is of dat ik blij moet zijn dat ik toch 4 gezonde kinderen heb, maar dat is allemaal niet wat ik wil horen. Ik mag hier toch verdrietig om zijn.  Ik heb het er erg moeilijk mee.  Ik zie het echt als ons 5e kindje is er niet meer, hoe klein het ook was.   Als er ooit een 6e komt dat is dat niet ons 5e maar echt de 6e.   Hoe verdrietig mag je zijn en is het normaal dat je zo moet huilen en depri ben?
Ik vind het moeilijk.   Hoop op jullie begrip.
Vriendelijke groeten...
 
Hallo

Tuurlijk mag je nog verdrietig zijn .
Ik ben in 2006 3x zwanger geweest , in eerste miskraam met 5 weken de andere met 7 weken en de laatste keer heb ik mijn kindje met 38 weken verloren. En dat was in januari 2007. Heb er nog steeds moeite mee. De ene keer gaat het goed met mij en de andere keer gaat het minder.
Als je nog vragen hebt dan hoor ik het graag.
Ik wens je veel sterkte en praat er veel over, want dat helpt echt.

Groetjes

Peggy mama van *Anouk 05-01-2007*
 
Natuurlijk heb je alle recht op verdriet.
Als je zwanger bent (en nooit miskramen hebt gehad) fantaseer je gelijk over de bevalling en vooral je leven daarna.

Als je dan ineens  een miskraam krijgt moet je het hele beeld van die 5 kinderen in je huis weer terug bouwen en dat kost veel verdriet en doet pijn.

Maar ik kan je uit ervaring zeggen dat als je deze miskraam een plekje hebt kunnen geven en je straks nog een keer zwanger raakt, vast niet zult denken dat dat je 6e kindje is.
Het verdriet zal slijten en het feit dat je al kinderen hebt zal wel helpen om het te verwerken. Deze zwangerschap is wsl in aanleg niet goed geweest en de natuur heeft dit geselecteerd.
Je weet dat je gezonde kinderen kunt krijgen, dus als je weer zwanger raakt krijg je weer een nieuwe kans.Ik weet dat deze woorden nu misschien nog niet passen bij je huidige gevoelens, maar over een tijdje zul je zien dat het beter gaat.

Neem nu vooral  de tijd om deze teleurstelling te verwerken!

sterkte

gr mama van MD
 
dank jullie wel voor jullie reacties.   Ik hoop dat ik het inderdaad een plekje kan geven maar dat ik op dit moment dus nog niet.   Ik probeer mijn verdriet ook te uiten maar het blijft onwerkelijk.   nogmaals bedankt.

 
hoi gerdientje .ja tuurlijk mag je verdrietig zijn.Ben ik ook geweest afgelopen november.Soms voel ik dat verdriet nog,cker als ik bv.een collega hoor praten die in dezelfde tijd was uitgerekend als ik.Ik had het gevoel dat de vloer onder mn voeten werd weggeveegd.waarom...dacht ik.maar ja ,nu 8maanden later.ik heb het een plaatsje geven.het was ook zo gewenst.Ik hoop voor jou dat je de volgende keer een voorspoedige zwangerschap krijgt.sterkte.xxkarin
 
hallo

natuurlijk mag je verdrietig zijn het is toch een kindje..
hoe jong het ook is (vind ik)
en alles heeft tijd nodig.
geniet van je andere kinderen.

gr sylvia
 
al het verlies in je leven heeft recht op verdriet..
zelfs het verlies dat niemand van je ziet.
Wat men niet ziet kan er zeker wel zijn,
Onzichtbaar verdriet en in elke vorm van pijn.
Een traan er over laten is niets om voor te schamen..
Mensen met dergelijk verlies zullen dit zeker beamen...





liefs mij
 
Hallo,

Tuurlijk mag je verdrietig zijn, ook al is dat misschien niet zo oud geworden. Ikzelf heb net 2 weken geleden mijn meisje Kyra verloren bij 30 weken zwangerschap. Maar misschien steunt het je de gedachten dat het misschien beter is dat het zo vroeg gebeurde en niet net als bij mij. want dan heb je er meer een band mee..... Maar dan nog hoef jij je verdriet niet onder stoelen of banken te steken.
Heel veel sterkte in ieder geval...

Groetjes Simone (moeder van Kyra* 29 juni 2007)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan