hallo,
wat ben ik blij met alle lieve reacties. het doet een mens echt goed. Nadat ik de miskraam een plekje had gegeven kwam het allemaal niet zelf op gang. Dus ik heb pillen gehad waardoor het opgewekt zou worden. De zelfde dag nog begon ik te vloeien. Ik wist alleen niet wat normaal was. Ik verloor binnen 3 uur 4 volle luiertjes "(gepakt van mijn jongste) en ik werd steeds zwarter en snachts ben ik 3x flauwgevallen. Vreselijk, ik dacht dat ik er geweest was. Wat is dat eng. Mijn bloeddruk was 60 over 30 en ben gelijk naar het ziekenhuis gebracht. Daar onderzocht en de volgende ochtend zou ik operatief worden gecurreteerd. Toen ik bij kwam moest ik vreselijk huilen want het was allemaal zo snel gegaan. Ik mocht savond nog naar huis terwijl ik dat eigelijk niet wilde maar volgens de gyn was alles goed gegeaan en moest ik wel opknappen van een hb van 5.2.
Thuis heb ik alleen maar vreselijk naar op de bank gelegen de hele week. Elke dag met de huisarts gebeld omdat ik zoooo bang was elke keer om weer flauw te vallen. Afgelopen zondag kreeg ik weer pijn in mijn buik dus eer gebeld. Nou, vooruit ik mocht lang komen. Om 11 uur was ik op de huisartenpost en om 1 uur had ik narcose omdat er nog heel veel weefsel in de baarmoeder zat.........
Ik had geeneens tijd om na te denken. 2x gecurreteerd dus. En nu ben ik zo onzeker als de ... en durf nergens meer heen. Weer 100x gebeld met iedereen die wel zou kunnen vertellen wat ik nu had maar niemand wist het natuurlijk. Maar vanmiddag heeft een vervangend lieve huisarts mij terug gebeld en een half uur met me gepraat. Alles wat ik had heb ik verteld en het klopt helemaal wat ze zij: je hebt last van accute paniekstoornis. Nou weet ik wat ik heb maar dit kan nog tijden duren voor ik hier weer van ben opgeknapt. Dus het is allemaal geen pretje. Eerst de misrkaam en dan deze nasleep.
Ik troost mezelf echt idd. met de gedachten dat er moeders zijn die hun kindje met 20 of 30 of 40 weken moeten verliezen dus dan heb ik nog "geluk" voorzover je dat kunt zeggen.
www.lieveengeltjes.nl heeft mij heel erg geholpen mijn verdriet ook een plekje te geven en de zien dat er veel erger leed is dan dat ik heb. ik voel me echt veel beter daarin.
Maar goed, ik ga verder en vind het fijn dat jullie mij het gevoel geven dat ik het goed doe.
bedankt.
wat ben ik blij met alle lieve reacties. het doet een mens echt goed. Nadat ik de miskraam een plekje had gegeven kwam het allemaal niet zelf op gang. Dus ik heb pillen gehad waardoor het opgewekt zou worden. De zelfde dag nog begon ik te vloeien. Ik wist alleen niet wat normaal was. Ik verloor binnen 3 uur 4 volle luiertjes "(gepakt van mijn jongste) en ik werd steeds zwarter en snachts ben ik 3x flauwgevallen. Vreselijk, ik dacht dat ik er geweest was. Wat is dat eng. Mijn bloeddruk was 60 over 30 en ben gelijk naar het ziekenhuis gebracht. Daar onderzocht en de volgende ochtend zou ik operatief worden gecurreteerd. Toen ik bij kwam moest ik vreselijk huilen want het was allemaal zo snel gegaan. Ik mocht savond nog naar huis terwijl ik dat eigelijk niet wilde maar volgens de gyn was alles goed gegeaan en moest ik wel opknappen van een hb van 5.2.
Thuis heb ik alleen maar vreselijk naar op de bank gelegen de hele week. Elke dag met de huisarts gebeld omdat ik zoooo bang was elke keer om weer flauw te vallen. Afgelopen zondag kreeg ik weer pijn in mijn buik dus eer gebeld. Nou, vooruit ik mocht lang komen. Om 11 uur was ik op de huisartenpost en om 1 uur had ik narcose omdat er nog heel veel weefsel in de baarmoeder zat.........
Ik had geeneens tijd om na te denken. 2x gecurreteerd dus. En nu ben ik zo onzeker als de ... en durf nergens meer heen. Weer 100x gebeld met iedereen die wel zou kunnen vertellen wat ik nu had maar niemand wist het natuurlijk. Maar vanmiddag heeft een vervangend lieve huisarts mij terug gebeld en een half uur met me gepraat. Alles wat ik had heb ik verteld en het klopt helemaal wat ze zij: je hebt last van accute paniekstoornis. Nou weet ik wat ik heb maar dit kan nog tijden duren voor ik hier weer van ben opgeknapt. Dus het is allemaal geen pretje. Eerst de misrkaam en dan deze nasleep.
Ik troost mezelf echt idd. met de gedachten dat er moeders zijn die hun kindje met 20 of 30 of 40 weken moeten verliezen dus dan heb ik nog "geluk" voorzover je dat kunt zeggen.
www.lieveengeltjes.nl heeft mij heel erg geholpen mijn verdriet ook een plekje te geven en de zien dat er veel erger leed is dan dat ik heb. ik voel me echt veel beter daarin.
Maar goed, ik ga verder en vind het fijn dat jullie mij het gevoel geven dat ik het goed doe.
bedankt.