Mama van MD Hoe is het met je?

[Anoniem]

Hoi Randy,

Ik heb ook op jouw verhaal gereageerd bij het zwanger worden forum! Welkom terug meid bij het zwanger zijn forum en ik hoop dat je hier lekker lang mag rondhangen.

wij doen dat inderdaad alweer een tijdje, maar ook onze kindjes zijn begonnen bij het begin. Ik weet nog dat ik 10 weken was en dacht van anderen, jeetje dat is ver 33 weken, en nu ben ik zelf al bijna weer 33 weken zwanger.

Emotioneel is het een zware zwangerschap. De laatste weken nu het kindje levensvastbaar is gaat het beter, maar het begin is moeilijk geweest. Dat zul jij zelf ook wel ervaren.
Maar de extra controles en echo's helpen je er wel doorheen en vooral toch hopen dat het deze keer dan wel goed gaat.

Tot nu toe gaat het bij mij erg goed. Het kindje ziet er goed uit en de zwangerschap zelf verloopt ook goed. Ik heb nog weinig serieuze klachten, behalve dan de gebruikelijke ongemakken die er nu een beetje bij gaan horen.

Maar meid ik wens jou vooral veel succes de komende tijd en als je onzeker bent of je geluk wilt delen, spui het maar lekker hier!!!

gr mama van MD

 

[Anoniem]

Hallo,

het valt idd niet mee, en ik weet dat jullie begrijpen wat ik bedoel.

Het is anderen moeilijk om uit te leggen, maar ik ben zo onwijs bang, ik zie heel erg op tegen de uitgebreide medische echo.

Tuurlijk hoop ik dat als die echo goed is dat ik dan ook meer kan genieten.

Ik ben nu ook wel blij, en ik geniet ook wel van het feit dat ik zwanger ben, maar je voelt natuurlijk nog geen kindje, en het is toch een beetje genieten met een zwart randje.

Vandaag en gister heb ik echt een dag dat ik meer bang en onzeker ben dan dat ik geniet, terwijl mijn gevoel wel zegt dat dit een gezond kindje is.

Ik ben de dagen al aan het aftellen tot 15 november dan hebben we de nekplooimeting.

Ik zal jullie blijven volgen, op de hoogte houden en als ik het ff niet zie zitten zal ik mijn frustraties spuwen hahaha.

Liefs Randy

 

[Anoniem]

Dag Randy

Het is ook nog heel moeilijk om te genieten, zeker nu het nog zo abstract is. Als je straks leven gaat voelen wordt het al beter en dan nog blijft het eng en spannend.
Ik hoop dat je dus net als ik in het begin regelmatig echo's krijgt. Ik kreeg die elke twee weken en dat hielp wel.
Net na de echo was ik dan weer vol goede moed en na een week voel je je alweer afglijden en gespannen raken voor de volgende echo.
Met 17 weken voelde ik de baby goed, dus toen ik 18 weken was, was ik voor het eerst heel zeker toen ik binnenliep en nadien ging het inderdaad beter.,


De onzekerheid blijft, maar dat zullen wij met onze geschiedenis allemaal moeten accepteren. Dat is vervelend en soms heel jammer, maar dat is niet anders.

Jouw herinneringen aan Ninthe maken gewoon dat je moeilijk vertrouwen kunt hebben. Probeer er ook met de dr over te praten. Dat heeft mij ook geholpen. Zij weten hoe het gaat met jouw kindje en zullen daar eerlijk over zijn. Én die controles zullen je er ook doorheen slepen.

Probeer positief te zijn en houd je vast aan de verhalen van Talke en mij, wij hebben nu een gezond kindje in onze buik die het heel goed doet. Dat betekent dat ook jij dit kunt meemaken.
Ik zou willen dat ik jou nu een dikke knuffel kon geven en je hiermee het gevoel van vertrouwen kon geven en overbrengen.

 

[Anoniem]

Hee Randy,

Wat fijn om van je te horen. Ik heb vaker gedacht hoe het met je zou zijn, omdat je niet meer erg actief was op het forum. Nu alweer 11 weken. volgende week dus de nekplooimeting. Ik kan me voorstellen dat je de dagen bent af aan het tellen.

Ik heb rond 15 weken een punctie laten doen. Daar heb ik ook heel lang over na moeten denken samen met mijn man. Maar omdat de nekplooimeting bij Muisje* goed was, stelde me dat niet meer gerust dus wilde ik toch voor zekerheid gaan. Maar goed dan moet je langer wachten. Ondertussen waren de heren en vrouwen dokteren erg lief en begripvol.

Net als mama van MD heb ik steeds een echo gehad. Ook ik had deze keer vroeg leven zelfs zo rond de 15 weken! Mijn gevoel gaf aan dat het goed was, maar ik durfde me daar nog niet aan over te geven. Na de uitslag van de punctie en de 20 weken echo was ik een stuk geruster. Je zult zien straks dat je meer en meer vertrouwen krijgt en dat je geniet (maar dat is verpakt in momenten, zeg ik altijd). Mijn onzekerheid is nog niet helemaal weg hoor, die is pas weg als ik mijn kindje in mijn armen heb. Maar de weg is heel goed te bewandelen, zou het zo weer doen.

Ik vind het hartstikke fijn dat Ninthe een broertje of zusje krijgt.

Houd ons op de hoogte

kus kus
talke
30 wkn + 5 dagen