<p>Oke, dit komt misschien even over als een klaagtopic. Maar ik hoor graag wat jullie vinden en/of tips hebben.</p><p>Mijn man zit graag op de bank. Gewoon een serietje kijken en een film, of hij zit graag achter de pc om te gamen. Op zich helemaal niks mis mee, ware het niet dat het zijn default-modes zo'n beetje is. Hij onderneemt gewoon niks. Hij is een super leuke en lieve vader en hij zorgt heel goed voor mij en mijn zoontje. Maar zodra die op bed ligt, staat Netflix aan of de computer. Ik mis zijn initiatief om eens wat te ondernemen. Om gewoon eens een oppas te regelen en avondje uit te gaan. Of om in huis wat aan te pakken (moet nog zat gebeuren). Of om eens iets uit te zoeken voor ons toekomstige nieuwbouwhuis wat volgend jaar zomer wordt opgeleverd. Of om eens een extra schoonmaak of opruimtaak op te pakken. Of of of. Ik kan echt wel honderd dingen bedenken, maar hij zit het liefst gewoon op de bank. En ik krijg hem er alleen af door zelf een suggestie te doen. </p><p>Ik vind het lastig, want hierdoor voel ik me verantwoordelijk voor alles. De meeste dingen rondom de zorg voor mijn zoontje regel ik, als er iets in huis gedaan moet worden dat even iets verder gaat dan de dagelijkse taken ben ik degene die het voortouw neemt.</p><p>Ik kom zelf uit een gezin waarin mijn ouders altijd bezig waren. Mijn vader kluste in en rondom het huis, of werkte aan zijn boot. Mijn moeder was druk met het huishouden of was aan het werk. En zo sta ik er zelf ook een beetje in. Ik bedoel niet dat je niet mag ontspannen, helemaal niet. Ik vind een Netflix avond heerlijk! Maar moet dat iedere avond? Ik ben het gehang zo zat! En als hij werkelijk wel een keertje wat uit zichzelf doet (misschien 2 keer in het jaar ofzo), dan krijg ik daar meteen zo'n stoot energie van!</p><p>Nu ik zwanger ben en minder energie heb, vind ik dit nog lastiger en irriteer ik me er nog meer aan. Vermoedelijk ook de hormonen, maar toch. Ik heb minder energie om savonds na mijn werk nog wat dingen op te pakken. Maar ze worden niet gedaan als ik niet heel specifieke instructies geef. Echt de zin 'kan ik je nog ergens mee helpen' komt me mijn neus uit. Waarom kan hij zelf niet bedenken dat het wel handig is om wat dingen te regelen voor als de baby komt?</p><p>Concreet voorbeeld: ik heb een fietsstoeltje gekocht voor achterop de fiets voor mijn zoontje in juni en gevraagd of hij die op mijn fiets wil installeren. Ook omdat ik last heb van een terugkerende slijmbeurs ontsteking in mijn arm, waardoor ik mijn zoontje best hoog moet tillen om hem in het voorzitje te krijgen. Waarschijnlijk een uurtje werk of hooguit twee, maar het is nog steeds niet gedaan. </p><p>Ben ik nou zo'n zeikwijf?</p>
Man weinig ondernemend en zit alleen op de bank
- Onderwerp starter Pyamadag
- Startdatum
Kort maar krachtig: nee, je bent géén zeikwijf!
Herkenbaar. En nee; je zeurt niet.
Je bent helemaal geen zeikwijf. Je mag best het een en ander van je man verwachten. Als je alle verantwoordelijkheid op je neemt kan je op den duur overspannen raken. Je zou dit echt moeten communiceren met je man. Goed uitleggen wat je verwachtingen zijn en wat de gevolgen kunnen zijn als het zo door gaat. Dat je je gewoon niet lekker meer voelt. Vraag of het gek is dat je het een en ander van hem verwacht.. En hoe jullie dit kunnen oplossen. Desnoods vertel je dat jij ook bereid bent dingen anders te doen als hij dat wil.. Dan is het niet zo eenzijdig.. Maar vergeet niet dat je man waarschijnlijk andere kwaliteiten heeft wat jij misschien niet hebt. Misschien merkt hij niet eens dat hij gebrekkig is wat betreft verantwoordelijkheid. Je moet echt je tijd nemen om hem dit uit te leggen en te veranderen. Ik zit in een soortgelijke situatie thuis en dit heeft heel goed geholpen.. Mijn man is overigens de liefste man ooit en is bereid zichzelf in dit gebied te verbeteren. Ik hoop dat het in jou geval ook zo zal zijn want ik weet hoe vermoeiend dit kan zijn. Groetjes
Dankjulliewel voor de reacties! Ik heb het er vaker met hem over gehad, en vaak gaat het dan een weekje beter, maar daarna zakt het weer terug.
Maar zeker omtrent dingen regelen ben ik zeker van plan om hem er meer op aan te spreken. Het kost inderdaad gewoon zo veel energie!
Soms is het ook gewoon een kwestie van zelf mn smoel maar open trekken en het vragen/opdragen. Maar ik ben daar eigenlijk wel een beetje klaar mee.
Maar zeker omtrent dingen regelen ben ik zeker van plan om hem er meer op aan te spreken. Het kost inderdaad gewoon zo veel energie!
Soms is het ook gewoon een kwestie van zelf mn smoel maar open trekken en het vragen/opdragen. Maar ik ben daar eigenlijk wel een beetje klaar mee.
Hoi,
vaak is het ook dat de ander niet meer ziet waar te beginnen of het wel goed vind zo, en jij niet. En dat kan ernstige relatie problemen opleveren!
ik zou aanraden om eens samen (tv even uit laten) te bespreken wat jullie kunnen bedenken van ‘projectjes’ de komende maand. Dat kan varieren van dat fietsstoeltje-tot de donkere was draaien- tot de ramen wassen-babykamer verven-vensterbanken opnieuw kitten, whatever
Dan kom je zelf met pen en papier al met een paar ideeen, en laat je hem ook wat dingen opnoemen. Ook de dagelijkse dingen graag als projecten aangeven aan hem. (Wc schrobben, koken, afwas) Dit is niet vanzelfsprekend een vaste toegewezen taak van maar 1 persoon! Ook leg je het initiatief van het benoemen veel bij hem in dit gesprek, zonder dat hij het direct moet uitvoeren.
Dan leg je die ‘waslijst’ op de salontafel naast de afstandsbediening. En bespreek je nogmaals even met hem dat je het fijn zou vinden als ook hij uit zichzelf dus eens de tijd voor een projectje pakt. Zodat jij niet het gevoel hebt dat je in je uppie alles draaiende moet houden.
Voor hij jou leerde kennen moest hij ook alles alleen doen, waarom kan hij nu helemaaaaal niks meer? Waar is zijn verantwoordelijkheidsgevoel? Waarom ligt die druk op jou?
Dit lijstje doe je dus elke maand, is iets niet af, niet meteen kwaad worden en gewoon weer op het volgende lijstje zetten, niet elk project is even leuk of iemands prioriteit ligt op een andere taak. Je kunt ook his/hers lijstjes maken, omdat ieder inderdaad zijn eigen kwaliteiten heeft . Bij het benoemen wat er moet gebeuren kan iemand al aangeven dat hij/zij dat wel op zich wilt nemen, of juist vragen, zou jij dat willen doen, want daar ben ik niet goed in.
Dus zo word toch alles gedaan, en als ieder iets oppakt dan gaat het 2x zo snel dus heb je meer tijd over voor leuke dingen, ook samen ? EN heeft hij geen zeurende stresskip meer om zich heen. Dus: dat zijn 3 vliegen in 1 klap!
Puur door elke dag gewoon op het lijstje te kijken voordat de relaxknop word aangezet, en dus 1 projectje te doen, of voor te bereiden voor het weekend, of onderzoek online naar waar de verf in de aanbieding is ofofof...dus ook geen verplichting van maken ? hier is het ideaal gebleken, dan wel zonder dat we het gepland hadden hoor, perongeluk mee begonnen toen we een huis kochten en er heel veel gedaan moest worden en dat hebben we aangehouden. Heerlijk: die lijstjes zijn lekker duidelijk en overzichtelijk en dat doorstrepen geeft een voldaan gevoel, zeker bij een man ?? hihi
succes ??
vaak is het ook dat de ander niet meer ziet waar te beginnen of het wel goed vind zo, en jij niet. En dat kan ernstige relatie problemen opleveren!
ik zou aanraden om eens samen (tv even uit laten) te bespreken wat jullie kunnen bedenken van ‘projectjes’ de komende maand. Dat kan varieren van dat fietsstoeltje-tot de donkere was draaien- tot de ramen wassen-babykamer verven-vensterbanken opnieuw kitten, whatever
Dan kom je zelf met pen en papier al met een paar ideeen, en laat je hem ook wat dingen opnoemen. Ook de dagelijkse dingen graag als projecten aangeven aan hem. (Wc schrobben, koken, afwas) Dit is niet vanzelfsprekend een vaste toegewezen taak van maar 1 persoon! Ook leg je het initiatief van het benoemen veel bij hem in dit gesprek, zonder dat hij het direct moet uitvoeren. Dan leg je die ‘waslijst’ op de salontafel naast de afstandsbediening. En bespreek je nogmaals even met hem dat je het fijn zou vinden als ook hij uit zichzelf dus eens de tijd voor een projectje pakt. Zodat jij niet het gevoel hebt dat je in je uppie alles draaiende moet houden.
Voor hij jou leerde kennen moest hij ook alles alleen doen, waarom kan hij nu helemaaaaal niks meer? Waar is zijn verantwoordelijkheidsgevoel? Waarom ligt die druk op jou?
Dit lijstje doe je dus elke maand, is iets niet af, niet meteen kwaad worden en gewoon weer op het volgende lijstje zetten, niet elk project is even leuk of iemands prioriteit ligt op een andere taak. Je kunt ook his/hers lijstjes maken, omdat ieder inderdaad zijn eigen kwaliteiten heeft . Bij het benoemen wat er moet gebeuren kan iemand al aangeven dat hij/zij dat wel op zich wilt nemen, of juist vragen, zou jij dat willen doen, want daar ben ik niet goed in.
Dus zo word toch alles gedaan, en als ieder iets oppakt dan gaat het 2x zo snel dus heb je meer tijd over voor leuke dingen, ook samen ? EN heeft hij geen zeurende stresskip meer om zich heen. Dus: dat zijn 3 vliegen in 1 klap!
Puur door elke dag gewoon op het lijstje te kijken voordat de relaxknop word aangezet, en dus 1 projectje te doen, of voor te bereiden voor het weekend, of onderzoek online naar waar de verf in de aanbieding is ofofof...dus ook geen verplichting van maken ? hier is het ideaal gebleken, dan wel zonder dat we het gepland hadden hoor, perongeluk mee begonnen toen we een huis kochten en er heel veel gedaan moest worden en dat hebben we aangehouden. Heerlijk: die lijstjes zijn lekker duidelijk en overzichtelijk en dat doorstrepen geeft een voldaan gevoel, zeker bij een man ?? hihi
succes ??
Ik ken het. Soms erg frusterend, maar ik heb me er wel een beetje bij neergelegd. Voordeel is wel dat mijn vriend het vaak wel prima vind als ik hem min of meer een commando geef. Maar als ik na het eten een half uur in de keuken bezig ben, hij het vaak niet eens door. Of pas als ik klaar ben. En soms vraagt hij ook wat hij dan kan doen, wat ik ook super irritant vind, maar hij bedoelt het goed, en wil mij ook niet voor de voeten lopen.