Hoi Dames
we hebben het heel veel over elkaar en onzelf, maar hoe zit het met de partners?
Ik word soms zo gek van die kerel van mij, afgelopen weekend echt goed boos geworden
Nu wordt het deze komende weken wel heel spannend, nog maar 4,5 week te gaan of eerder!
En het is zijn 2e maar net zo eng.
Daarbij ben ik geheel weggevallen, ik kan niet helpen of steunen of wat dan ook en dat is hij niet gewend. Hij steunt veel op mij, mede omdat hij geen ouders meer heeft.
Zijn manier is wegvluchten in bed, achter de pc of rookhol. Maar hij moet nu elke dag voor Mara zorgen.
Dus manlief is heel erg moe, slaapt heel slecht en gaat pas laat naar bed. Is erg chagrijnig, niet alleen ochtendhumeur. Had er dit weekend hoofdpijn bij en dumpte Mara in haar slaapkamer om te spelen en zelf in eigen bed gaan slapen.
Dat ging er bij mij niet in, hij probeert ook haar bij mij te dumpen zodat hij rust heeft.
Dat kan gewoon niet meer, we hebben niet voor niks thuiszorg! Ik was hellig!
Nu weet hij dit normaal ook wel hoor, maar het staat haaks op zijn eigen gedrag die hij tot 2 jaar geleden nog voluit kon hebben. Er is ook zoveel verandert in 2 jaar. Dus hij staat in dilemma.
De volgende dag was hij ook weer zichzelf, had zelf ook nagedacht en was weer een goede papa.
Maar dat ik hem zo duidelijk moest maken dat hij niet meer op mij kan steunen, dat vond ik echt niet leuk.
En ik was nog nooit zo boos op hem geweest.
Nog maar een paar weekjes gelukkig, maar 1 ding weet ik wel, mijn prinsesje-man mag ook dan gewoon zijn deel doen.
maar eerst maar bevallen, ik weet hoe eng hij dat vindt en hij is al kapot omdat hij mij nu al maandenlang ziet lijden.
Benieuwd hoe we deze weekjes doorkomen, hihihi wij zijn zwanger maar die mannen lijden ook wel hoor.
we hebben het heel veel over elkaar en onzelf, maar hoe zit het met de partners?
Ik word soms zo gek van die kerel van mij, afgelopen weekend echt goed boos geworden
Nu wordt het deze komende weken wel heel spannend, nog maar 4,5 week te gaan of eerder!
En het is zijn 2e maar net zo eng.
Daarbij ben ik geheel weggevallen, ik kan niet helpen of steunen of wat dan ook en dat is hij niet gewend. Hij steunt veel op mij, mede omdat hij geen ouders meer heeft.
Zijn manier is wegvluchten in bed, achter de pc of rookhol. Maar hij moet nu elke dag voor Mara zorgen.
Dus manlief is heel erg moe, slaapt heel slecht en gaat pas laat naar bed. Is erg chagrijnig, niet alleen ochtendhumeur. Had er dit weekend hoofdpijn bij en dumpte Mara in haar slaapkamer om te spelen en zelf in eigen bed gaan slapen.
Dat ging er bij mij niet in, hij probeert ook haar bij mij te dumpen zodat hij rust heeft.
Dat kan gewoon niet meer, we hebben niet voor niks thuiszorg! Ik was hellig!
Nu weet hij dit normaal ook wel hoor, maar het staat haaks op zijn eigen gedrag die hij tot 2 jaar geleden nog voluit kon hebben. Er is ook zoveel verandert in 2 jaar. Dus hij staat in dilemma.
De volgende dag was hij ook weer zichzelf, had zelf ook nagedacht en was weer een goede papa.
Maar dat ik hem zo duidelijk moest maken dat hij niet meer op mij kan steunen, dat vond ik echt niet leuk.
En ik was nog nooit zo boos op hem geweest.
Nog maar een paar weekjes gelukkig, maar 1 ding weet ik wel, mijn prinsesje-man mag ook dan gewoon zijn deel doen.
maar eerst maar bevallen, ik weet hoe eng hij dat vindt en hij is al kapot omdat hij mij nu al maandenlang ziet lijden.
Benieuwd hoe we deze weekjes doorkomen, hihihi wij zijn zwanger maar die mannen lijden ook wel hoor.