Mannen...............zucht...........

o, ja en voor alle mannen  die denken dat de vrouw voor alles moet opdraaien: EMACIPEER toch eens! Wij moeten wel meer gaan werken omdat het huis betaald moet worden..... maar dat er in het huis ook wat gedaan moet worden beseffen ze niet. Het wordt niet zomaar schoon!!! En dat de zorg voor een kleintje niet altijd alleen maar leuk is.... daar komen ze pas achter als ze jouw taken eens voor een week overnemen!! Dan pas beseffen ze dat je jezelf helemaal opoffert, want je kind gaat voor!

Voor mannen die nog in het oude rollenpatroon denken heb ik deze boodschap: "Word wakker, vrouwen zijn al sinds de jaren 60 geemancipeerd, hoogtijd voor jullie! Het tijdperk van de dominante man is voorbij! Neem de taken van de vrouw maar eens voor een week over.... "
 
Nou, ik kan me helemaal aansluiten bij de voorgaande reacties hoor. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het uberhaupt gewoon zwaar vind om zwanger te zijn met nog een peuter (we zullen ongeveer even ver zijn, ik ben ook in Juli uitgerekend), gelukkig valt de bekkenpijn/instabiliteit voor alsnog mee, maar ik ben er nog lang niet...

Ik heb iemand die me helpt in de huishouding. Kost me 30 euro per week, maar dan is wel het hele huis schoon. Als ik me niet lekker voel, hoef ik me niet schuldig te voelen. Eigenlijk blijft alleen de vaat, de was en dat soort dingen over.

De boodschappen gaat ook al niet meer (woonkamer en keuken op de eerste verdieping) en die laat ik tegenwoordig thuisbezorgen. Kost 4,95 en dan zetten ze alles in de keuken. Daar ga ik dus niet meer voor slepen, want het kost me gewoon teveel energie.

Mijn man is ook veel weg, maar die klaagt gelukkig niet en is erg behulpzaam, zorgzaam en probeert met zo goed mogelijk te begrijpen en naar me te luisteren. Ik realiseer me dat ik daar enorm gelukkig mee ben!

Hopelijk kun je wat verstand in hem meppen!

Groetjes, Marisa

 
IK snap dat het zo niet gaat. Maar, jullie zijn getrouwd en hebben SAMEN een gezin. Jullie zullen er dan ook SAMEN een oplossing voor moeten zoeken. Je doet ontzettend veel, teveel denk ik. En dat zal zo gegroeid zijn. Maar het gaat zo niet langer. Ik denk dat het handig is om samen gaan te zitten en te zoeken naar oplossingen. Iemand die het huis komt schoonmaken lijkt me een goed idee. Of misschien kdv voor een aantal dagen, zodat je rustig kan werken. Of jij of je man gaat minder werken.
In de weekenden lijkt het me voor jullie huwelijk en gezinsleven een goed idee dat hij mee gaat doen aan het gezinsleven. Als hij daarvoor naar de huisarts moet gaan, dan moet hij zo volwassen zijn om dat te doen.
Het zorgen voor 2 kinderen is zoveel drukker dan voor 1, je begint weer van voren af aan, maar nu met nog een kind dat bij alles wat je doet aan je broek staat te trekken en mama, mama roept.
Ik hoop dat jullie er uit komen, want ik denk wel dat er iets moet veranderen.
 
Hoi,

Ik herken zoveel in je verhaal en ik sprak ook tegen dovenmansoren en dat heeft hij geweten. Voor zijn kind doet hij veel en wist dat hij die niet zou verwaarlozen en toen onze zoon 2,5 was ben ik een week met mijn moeder naar Turkye gegaan. Een hele week rust, heerlijk. Begrijp me niet verkeerd, heb mijn kind echt vreselijk gemist en elke dag even aan de telefoon gehad. Daarna ging het even goed, maar na 2 maanden heb ik hem eruit gezet. Als ik dan toch alles alleen met doen hoefde ik zijn zooi er niet bij. Hij heeft toen een crashlanding gemaakt  en sindsdien heb ik de man die ik graag wilde.
Op de dagen dat ik werk staat het eten op tafel als ik binnen kom(hij is immers eerder thuis dan ik) en is onze zoon vaak al in bad geweest. Daarintegen laat ik de dingen veel meer los.
Dan maar niet schoon/ opgeruimd etc...
Zo heeft hij een tik om z'n kleren op de grond te gooien i.p.v in de wasmand. Nou ik raap het niet op. Ik heb nu ook last van bekkeninstabiliteit en weiger voor elke dingetje te bukken, dat breekt me altijd zo op. Dus ik zeg altijd als je wilt dat ik dat was moet je even in de wasmand doen en doet hij het niet was ik het dus niet.
Zo voed ik mijn zoontje ook op (is bijna 5), als hij in bad gaat kleren in de wasmand. Ben geen werkster.
Ik denk dat jullie allebei gewoon erg moe zijn en dan komen de dingen er misschien anders uit dan dat je ze bedoelt en op het moment dat je ergens boos over bent ga je vaak verwijten maken i.p.v dingen oplossen.Dus eerst afkoelen en eventueel opschrijven en dan pas vertellen.

Ik wens je veel succes en vooral wat rust. Je moet je kunnen voorbereiden op je bevalling en wat betreft dat dagje weg die iemand suggereerde, ga lekker alleen met je moeder of vriendin en laat je kindje bij papa. Hebben hun ook een leuke dag.

Evelien mv Dylan en 30 wkn zwanger
 
Hoi,

Ik was benieuwd of je je man nog zover hebt gekregen dat hij idd naar de huisarts is geweest.

Had je verhaal al wel gelezen, maar nog niet gereageerd, maar herken de situatie helaas heel goed.
Ik heb ook een man die te lui is om iets te doen dus ik zorg nu in eerste instantie voor m'n zoon.
En zoals de dame in het vorige bericht al zegt:  wat hij niet opruimt wordt niet gewassen.
Heb hem vorige week ook gezegd dat ik niet op deze manier behandelt wil worden, want als ik er toch alleen voor sta, doe ik het ook wel helemaal alleen en kun je vertrekken!!
Ik blijf niet bij je omdat ik een zoon van je heb en een 2e op komst is!
Klinkt hard, maar het is soms helaas gewoon nodig.

Ik hoop dat het bij jou niet zover hoeft te komen en je man zijn ogen open zijn gegaan na het bezoek aan de HA.

groetjes,
Cora
 
Hoi hoi, er zijn een hoop dingen te zeggen voor dit gedrag...
Vaak is het hen door hun moeder aangeleerd en is het heel moeilijk het ze weer af te leren... Je opmerking over de toneelschool vond ik trouwens helemaal fantastisch!!!

Ik heb zelf ook een tijdje gehad dat mijn vriend (nu man) niets in het huishouden deed, terwijl ik vier dagen in de week in een groentewinkel stond en dus de hele dag op mijn voeten was! Toen was er nog niet eens sprake van een zwangerschap, maar was ik wel heel moe, terwijl hij een baan had waarbij hij wel heel vroeg moest beginnen maar meestal een uur of twee weer thuis was. Als ik dan thuiskwam werd er van mij verwacht dat ik zou koken en ook dat ik het huishouden er nog eens bij deed in de dagen dat ik vrij was.

Ik ben toen een soort van actie begonnen. Alles voor mezelf eerst en als ik nog de puf had, dan deed ik ook nog een wasje met zijn kleding, maar vaak lukte me dat gewoonweg niet. Na drie weken was het klaar. Meneer vroeg of hij misschien ook wat taken over zou moeten nemen, zodat het allemaal wat beter verdeeld is...
Mijn mond viel open van verbazing, maar ik heb het wel gelijk met beide handen aangegrepen! Hij doet nu het toilet, hij stofzuigt en als ik het lief vraag ;-) dan doet ie ook nog wel eens een wasje (als ik het maar van tevoren klaarzet en duidelijk erbij zeg wat wel en wat niet in de droger mag)! Hij werkt tegenwoordig onregelmatige diensten en ik werk drie dagen in de week, maar toch doet hij nu een stuk meer dan eerst!
Tja, denk wel dat het helpt als je man/vriend op een gegeven ogenblik in zijn blote kont naar het werk moet omdat je de puf niet hebt zijn kleding te wassen!!! Bij mij hielp het in ieder geval wel!

Hoop dat je er wat mee kan, of dat je in ieder geval om mijn verhaal hebt kunnen lachen ;-) Sterkte!!!

Groetjes
Sas
 
Hoi,

Nou ik heb meneer zover gekregen dat hij naar de huisarts is gegaan.........helaas heeft dit niet veel duidelijkheid gegeven. Volgens hem moet hij het nog maar even aankijken en als het over een paar weken niet over is, dan moet hij maar terug komen. Ik was bij het bezoek aanwezig en heb hevig geprotesteerd omdat dit al maanden aan de gang is. Hoezo nog maar even aankijken?? Helaas was daar niets tegen in te brengen.

Inmiddels ben ik zover dat ik nu ook maar even niets meer doe. Dat wat mijn zoon veroorzaakt of ikzelf, dat wordt opgeruimd mits ik daar tijd voor heb en de rest blijft gewoon liggen waar het ligt. Het gevolg is dat, nu ik dit een paar dagen heb volgehouden, het één grote puinhoop is in huis. Het zij zo. Hoewel het niet zulk lekker weer is, ga ik straks lekker op stap met mijn zoontje en laat de boel de boel.

Hij is iemand die persé wil dat alles spik en span is als we visite krijgen........nou die krijgen wij vanavond want zijn ouders komen gezellig langs......ik moet werken dus heb daar geen last van. Ik wens hem heel veel plezier in een huis wat een puinzooi is.


Zijn ouders hebben mij aangeboden om een handje te helpen als IK het allemaal niet zou redden. Wat dat betreft heb je gelijk Saskia, dit gedrag wordt veroorzaakt door de moeder. Hij is gewend dat alles voor hem gedaan wordt en gaat daar ook van uit.
Ik heb tegen zijn ouders gezegd dat het niet zo zeer is dat ik het niet allemaal kan redden maar dat er meer gezinsleden zijn die hun handen wel even kunnen laten wapperen in plaats van direkt bij thuiskomst op de bank te ploffen. Ze moesten er wel om lachen en gaven mij gelijk. Ik heb hun aanbod dan ook vriendelijk afgewimpeld en blijf bij mijn standpunt. De aanhouder wint en mijn kleding en de kleding van mijn zoon hangen gewassen en wel in de kast.

Bedankt voor jullie ondersteunende woorden en tips. Ik ben er blij mee maar weet dat niet iedereen in dit huis die mening deelt.
 
Hoi hoi,

ik ben blij dat je nu doorzet. Geef de moed niet op. Hopelijk veranderd en snel iets. En het zal misschien eerst erger worden en dan pas beter, maar ga dan niet toevoegen.
Dit is niet een probleempje voor nu. Dit is een probleem voor de rest van je leven. Jij moet (als er niks tussenkomt of misgaat) nog je hele leven met   je man samendoen. En als hij niet veranderd dat krijg jij een zwaar leven. Dus even door zetten. sterk zijn. en hopelijk gaat het allemaal goed komen en heb je straks een leuk gezin.

Veel succes.

Groetjes Jeanine
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan