A
Anoniem
Guest
Mijn man vindt het leuk dat we het weer proberen, maar hij snapt er niks van dat ik er zo mee bezig kan zijn. Bij hem is het heel simpel: het lukt of het lukt niet! Lukt het niet is het jammer, lukt het wel is het leuk. Maar hij geeft er gelijk bij aan dat het voor hem pas reeel word als hij het kind ziet. Eerst op echo, maar eigenlijk pas wanneer hij het in zijn handen heeft. Zo was het bij de eerste, en zo is het nu weer. Ik moet er wel bij vermelden dat hij het net zo vervelend vond als ik toen onze eerste poging een miskraan bleek. Hij was er net zo verdrietig om, en hij was een grote steun. Maar toen ik zwanger was van onze zoon, is hij mee geweest voor de eerste en de uitgebreide echo en 1 keer naar de verloskundige. De tweede echo moest ik met mijn moeder doen, en de verloskundige alleen. Maar toen ons mannetje geboren was, zag ik een heel trotse papa! Hij wilde gelijk alles leren. Deed hem gelijk in bad, verschoonde en knuffelde. En dat is nog steeds zo! Dus als ze zo moeilijk doen nu, wil nog niks zeggen over de toekomst!
Groetjes, Kat
Groetjes, Kat