Mathijs* hoort er gewoon bij

Jee Miep, ik ben blij met jouw reactie. Want ik voel me soms een beetje "hard".

Mijn zwangerschap is in juli afgebroken na 15 weken. En hoe zeer ik de zwangerschap mis en hoe welkom de frummel ook was, het voelt niet echt als ons 2e kindje.
Het betekent niet dat ik hem ben vergeten, ik heb een hangertje -een hartje met een sterretje- aan mijn ketting en die is voor hem...
Misschien komt het omdat hij nog niet levensvatbaar was, ik hem nog niet had gevoeld en we zelf een beslissing hebben moeten nemen. Ik heb hysterische momenten gehad, maar voor de bevalling, erna ben ik vrij snel weer opgekrabbeld. Afijn, soms voel ik me daar dus heel erg schuldig over.

Een sterretje op een kaartje is idd een mooi idee voor als het weer zover mag komen.

Liefs,
Nina
 
Lieve Nina,

je hoeft je toch niet schuldig te voelen. Tuurlijk vergeet je het nooit, maar je hoeft er ook niet mee te gaan slapen en weer mee op te staan. Is dat hard? Nou dan ben ik het ook hoor. Nee hoor dit alles heeft te maken met hoe je met je emoties omgaat en hoe je in het leven staat. En omdat we allemaal vcerschillend zijn, gaan we er allemaal anders mee om. En het één is niet slechter dan het andere. Iedereen is gewoon anders,   maar anders is niet meer of minder.

Zelf ben ik nu al weer 2,5 jaar en 2 kids verder, en helemaal vergeten doe je het niet, maar ik ben er echt niet dagelijks mee bezig.

In ieder geval iedereen heel ver sterkte en ik wens jullie al het moois wat het leven kan schenken.

Miep


 
He hallo

Ik ben zelf mijn kindje 29 juni jl. kwijtgeraakt en ook bij mij is er geen oorzaak gevonden. Ik vind het ook heel moeilijk om om te gaan met wat ons is overkomen. Ik denk iedere dag aan Kyra* en ga er mee slapen. Soms heb ik er vrede mee en soms ook niet (wat logisch is). En vaak is de reactie van mensen: je bent nog jong, je hebt nog de tijd. Sorry maar kan ik er wat aan doen dat veel vrouwen pas tegen hun 40ste aan kinderen beginnen (geen kwaad woord over degene die daar voor kiezen hoor). Maar ik wou altijd jong kinderen en ik ben nog steeds jong (23), maar ik word soms wel bang. Ik zei altijd: voor mijn 25ste heb ik er 2 rondlopen. Maar ik denk dat dat nu een beetje hoog gegrepen is. Ook wij zijn weer druk in de weer. Ik hoop dat ons 2e kindje nu wel voor ons is! Maar laten we eerst maar zwanger worden. Ik zou allang blij zijn als ik in ieder geval 1 gezond kindje in mijn armen heb.
Mensen denken dat ze er goed aan doen om tegen jou te zeggen van: je hebt nog tijd zat. Maar ik zou een moord doen om mijn Kyra* terug te krijgen. Zij hoort bij ons, maar het was ons nog niet gegund. Mijn vriend zei het in het ziekenhuis heel mooi (toen ik opgenomen werd om te bevallen): Zij (wie het ook mogen zijn) hebben ons gekozen, omdat wij dit samen aankunnen. En daar hou ik me aan vast in moeilijke tijden.
Nu nog hopen dat ik snel weer zwanger word, want ik weet niet hoe het bij jullie zit maar mijn/onze kinderwens is alleen maar sterker geworden. Omdat ik nu met lege handen zit. Dat is misschien hard om te zeggen, maar hiervoor ben ik geen 30 weken zwanger geweest. Ik hoop dat iedereen het een beetje begrijpt wat ik nu zeg. En vat het niet verkeerd op. NIEMAND kan Kyra* vervangen en dat zou ik ook niet willen!!!

Ik wil iedereen nog veel sterkte toewensen.
XXX Simone
 
Hoi Nina,

Je hoeft je echt niet schuldig te voelen hoor!

Ik heb onlangs met ruim 15 weken, na twee weken bloedingen en buikpijn, alsnog een miskraam gekregen. (Onze eerste zwangerschap, trouwens.) En ik heb ook niet het gevoel dat ik een kindje ben kwijtgeraakt. Ik vond het héél jammer dat ik niet meer zwanger was, dat mis ik eigenlijk nog steeds. En het is moeilijk dat de droom die je had nog even niet in vervulling mag gaan. Maar als ik opnieuw zwanger zou  raken, wordt dát ons eerste kindje, al zal ik zeker nog vaak aan ons eerste 'boontje' denken.

Sterkte!
Betje.
 
hoi meid

ik heb geen kindje verloren dus in die zin kan ik je niet steunen. maar ik hoorde laatst een vrouw zeggen, ik heb 3 kindjes, waarvan 2 hier op aarde. dan zeg je genoeg en toch noem je je derde kindje, in jouw geval de vierde. misschien kun je hier wat mee. veel sterkte

love all angels

liefs anne
 
hoi meiden,

ik ben zelf geen kindjes verloren, maar mijn tante (waar ik erg goed contact mee heb) heeft in een tijdsbestek van 5 jaar 3 kindjes verloren. allemaal in de 26ste week.   Dit is nu een aantal jaar geleden maar voor mij horen ze er nog echt bij. Ik bezoek nog regelmatig hun grafje en ook met hun geboorte dag verwen ik mijn tante en oom extra! Als iemand mijn vraagt hoeveel neefjes en nichtjes ik heb tel ik hun er ook altijd bij....
Ik zal ze altijd blijven missen, maar ze zullen ook altijd bij me blijven!
Ik wens iedereen heel veel sterkte. En in de toekomst heel veel geluk.

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan