Hoi, wij hebben 5 honden en 4 katten (wonen erg ruim) ik vind het heerlijk dat mijn kind met dieren opgroeit. Hij is nu 5 jaar oud en weet heel goed wat er wel en niet mag (bv met rust laten als ze in hun mand liggen, niet aan staarten trekken, niet aan ze zitten als ze eten, en bij vreemde honden altijd vragen of hij ze mag aaien). Dit is echter niet vanzelf gekomen en heeft heel veel begeleiding nodig gehad: een kind van bv 2 jaar trekt aan de staart van een kat, etc etc, dus wij hebben tijden lang wel tig keer per dag geroepen :nee mag niet!! Kwestie van begeleiding, stug volhouden en vooral erbij blijven. Ook je dier goed kunnen in schatten. Wij hebben bv 2 honden die razend lief zijn en die heel veel pikken (en dan nog, altijd opletten) maar mijn kind weet dat hij bij hond a en b beter/goed moet opletten. Het is ook echt een kwestie van je dier inschatten. Ik ken de pup van je schoonbroer natuurlijk niet maar is dit een vrolijke slungel van een hond of is bv de vader onbekend of komt die uit politiehondenlijn etc, is hij schuwig en beetje bang of juist heel open. Een goede puppiecursus is fijn maar het karakter en de juiste benaderi g daarvan is nog belangrijker. En, als jij bang bent of zeer voorzichtig voelt de hond dit en je kind ook. Hou je kind iig niet weg van de hond omdat je denkt dat er evt iets kan gebeuren zonder enige fundering maar hou alle elementen hierboven in je achterhoofd. En bij eigen huisdieren : hou van ze, respecteer ze, heb geduld en vice versa voor je kind. Niets gaat zomaar ineens vanzelf en van een leien dakje!
