meegevallen ???

A

ANONYMOUS_USERNAME

ik ben op dit moment nog zwanger,maar ben volgende week 38 weken zwanger.
en nu kijk ik eigenlijk wel tegen de bevalling op,ook omdat het mijn eerste keer is.en niet weet wat ik kan/moet verwachten.

zijn er mensen die dat ook hadden,maar waarbij het uiteindelijk wel mee viel eigenlijk???

ik hoor graag de reacties.

groetjes esther27(37 weken en 5 dagen)
 
Hoi!

Ja hoor ik had het ook! Zag als een blok op tegen de bevalling. Hoopte stiekem op een keizersnede, zodat ik dat niet hoefde te doen. Achteraf heb ik meteen geroepen dit doe ik zo weer 6 keer!
En ik ben heel blij dat het geen keizersnede is geworden!

Succes!
 
Hoe een wee aanvoelt is moeilijk te beschrijven. Maar je kunt best eens met je vk praten over wat je van haar kunt verwachten wat betreft duur van de baring, begeleiding, mogelijkheid tot pijnstilling etc. Een mens lijdt vaak het meest door het lijden dat hij vreest.  Als je weet wat je kunt verwachten van de professionals om je heen is het misschien al minder 'eng'.
 
Hoi,

Ook ik zie heel erg op tegen de bevalling. Ik ben nu 37w4d zwanger en het mag van mij ook wel komen ondertussen. Ik ben hartstikke nieuwsgierig naar mijn ukkie. Maar de bevalling wil ik het liefste nog niet aan denken.

Groetjes Natasja
 
Heel herkenbaar! Bij mijn eerste wilde ik er eigenlijk niks van weten, totdat ik op een gegeven moment er echt niet meer onderuit kon. Ik zag er vreselijk tegen op, dacht dat ik heel erg kleinzerig was en was doodsbenauwd voor de pijn. Tegen naalden zie ik echter nog meer op, dus een ruggeprik was voor mij geen optie. En wat is het me meegevallen! De bevalling duurde maar 3,5 uur. Ik had wel een zeer heftige weeënstorm met rugweeën, moest nog naar het ziekenhuis omdat de harttonen van ons zoontje tijdens de persweeën niet meer herstelden en in het ziekenhuis waren de persweeën weer weg en dus heb ik het op eigen kracht gedaan. Het vreselijk branderige en pijnlijke gevoel toen het hoofdje tegen de uitgang stond vergeet ik nooit weer.

Als je dit zo leest, lijkt het misschien heel heftig, maar ik heb het zelf niet als vervelend ervaren. Mijn grote angst, een lange pijnlijke bevalling, is me bespaard gebleven. Tot twee keer toe overigens, want onze tweede was er al met 1,5 uur en nauwelijks twee keer persen. Helaas was ze wel 6 weken te vroeg en dat doet geestelijk wel wat met je. De tweede keer was zelfs zo makkelijk, dat we er grapjes over maken dat zo mannen zelfs zouden kunnen bevallen ;).

Ik had me ingesteld op een lange, pijnlijke en heftige ervaring, ik was voorbereid op het ergste. En dat is me meegevallen. Dus dat zou ook mijn tip zijn.

sterkte in ieder geval, laat je weten na afloop hoe je het hebt ervaren?

Groetjes,
Tamara
 
Ik zag heel erg tegen de geboorte op. Dus niet tegen de weeen, want ik wist toch niet wat ik me daarbij voor moest stellen. Het viel bij mij heel erg mee. De weeen waren op het laatst niet prettig meer, omdat je dan tussendoor geen rust meer krijgt. Ik had weeen in mijn rug en in mijn buik, dus moeilijk op te vangen. Maar net toen ik dacht dat ik het niet meer aankon, mocht ik gaan persen. Mijn zoontje is met de vacuuumpomp gehaald omdat de navelstreng 3 keer om zijn nekje zat. Het moment van de geboorte deed echt geen pijn en de vacuumpomp ook niet. Eigenlijk voelde ik daar weinig van. Ik heb geen verdoving gehad.
Laat je niet bang maken door alle verhalen die je hoort. Bij iedereen is het anders. Laat het maar gewoon over je heen komen. Natuurlijk ben ik wel heel benieuwd hoe het uiteindelijk bij jou gegaan is.
Alvast heel veel succes gewenst.

Liefs Maria
35 weken zwanger van 2e zoontje
 
Ik ging uit van het ergste: vreselijke pijnen, als een slak een spoor van vruchtwater achterlaten, kotsen, hyperventileren, inknippen, uitscheuren, tang, pomp, heftig bloeden, pijnlijke placentabevalling, en dat alles over zo'n 3 dagen verspreid, zonder nachtrust.
Uiteindelijk heb ik er zo'n 12 uur over gedaan (het begon vlak voordat ik naar bed ging, dus een nachtje overgeslagen), ben inderdaad gaan hyperventileren, kotsen, ingeknipt en uitgescheurd, heftig gebloed. Nou, dat viel reuze mee! Het enige waar ik niet op voorbereid was, was dat ze bloedstolsels uit mijn buik moesten duwen. Dat was pijnlijk en elke keer zeiden ze: 'nog een keertje hoor' en dat dus keer 4.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan