Wij zijn er op een gegeven moment over gaan praten met anderen.
Helaas kregen wij heel veel nare vragen en opmerkingen waarom wij nog steeds geen kinderen hadden, we waren al zo lang getrouwd.
Je kent ze waarschijnlijk wel. Wij zijn ook heel veel "vrienden" verloren doordat zij wel kinderen kregen en wij niet.
Maar goed dat hebben we achter ons gelaten, we hebben een hele nieuwe vriendenkring met en zonder kinderen.
Ook een aantal bij wie het ook niet vanzelf is gegaan, we hebben allemaal begrip voor elkaar.
Wij wonen nu nog in Wierden (ov) en moesten elke dag naar Utrecht (UMC) voor onderzoeken en behandelingen, dan ontkom je er ook niet aan om het niet te vertellen.
Van familie (buiten onze ouders dan) hebben wij helemaal geen begrip gekregen, zij vonden het dan ook de normaalste zaak van de wereld toen ik zwanger was.
Iedereen kon toch zwanger worden? Nou waarom ik dan niet. (ben de enigste in de familie die via de mm zwanger is geworden)
Wij hadden het volgende gedichtje op het geboorte kaartje gezet:
Soms wordt een kindje zomaar geboren
soms komt een kindje als gepland.
Wij mochten daar niet bijhoren
en hebben er achteraan gerend
Onze hoop maakte plaats voor een wonder
en een wonder gebeurt niet elke dag.
Dat onze tweeling is geboren,
is iets wat je als een wonder beschouwen mag.
Wij hebben alleen maar positieve reacties op ons geboorte kaartjes gekregen, het was net of toen pas iedereen begreep dat het niet allemaal vanzelf is gegaan bij ons.
En het is waar hoor, je vergeet een heleboel als je je kindje in de wieg ziet liggen en dat alles goed gaat.
Ik zal af en toe meelezen, ben zoals jullie wellicht begrijpen erg druk met die twee rakkers en de verhuizing die eraan zit te komen.
Probeer te genieten van jullie zwangerschap en als jullie vragen hebben.....
Ik heb inmiddels al heel wat ervaring, alles dubbelop hé!
Groetjes Patricia (mama van Thomas en Sophie, 2 mei 2008)
