Allereerst, meiden wat zijn jullie geweldig zeg. Wat een enorm lieve reacties, het raakt me erg diep,dank jullie wel.
Even een update-je.
Gistermiddag kwam hij terug van zijn werk en keek nog steeds somber.
Maar doordat ik al het een en ander gelezen had van jullie voelde ik me
toch weer wat sterker. Ik heb het op een heel andere manier aangepakt
dan dat hij zou verwachten. Ik heb gewoon "hoi" gezegd toen hij
binnenkwam. Hij keek me nauwelijks aan en toen kreeg ik in de gaten dat
ook hij zich er niet lekker bij voelt. Maar hij leek nog ver weg. Ik
heb toen maar naar zijn werk gevraagd en langzaam maar zeker werd het
ijs weer gebroken. Over het hele voorval en wat hij toen gezegd heeft
is niet over gesproken. Op de een of andere manier lijkt dat toch een
hekelpunt te zijn voor bepaalde mannen om hun ongelijk toe te geven, zo
in ieder geval wel voor de mijne. Maar daarmee wil natuurlijk nog niet
zeggen dat nu alles uit de wereld is, maar er wordt wel weer gepraat,
en hij is ook weer vriendelijker.
Toch, als ik jullie reacties lees, moet ik ook denken aan zijn werk en
wat dat met hem doet. De druk daar is enorm en hij neemt het werk ook
altijd mee naar huis, zo is hij. Uit kwaadheid zeg je een hoop, ook dat
is waar, ik hoef alleen maar naar mezelf te kijken als ik goed kwaad
ben wat ik eruit kan flappen.
Maar hetneemt niet weg dat wat er gezegd is enorm pijn doet, maar ja
als je goed kwad bent, doe je een ander ook het liefst pijn, zo zijn
wij mensen nou eenmaal.In het verre verleden hebben we dingen
meegemaakt die veel erger waren dan deze ruzie, dus ik hoop toch dat er
een inkeer komt en dat we na een goed gesprek toch weer verder kunnen.
Af en toe vraag ik me wel eens af of hij niet lichtelijk overspannen
is, maar hij ontkent dat. Maar als ik hem over zijn werk hoor praten en
wat dat dan met hem doet, heb ik zo mijn twijfels.
Ik hou teveel van hem om hem zo maar aan de kant te zetten, dus ik
blijf ervoor gaan zolang het kan. Mannen zijn soms vreemde wezens. Ik
las ooit hier op het forum dat mannen van mars kwamen en ik denk dat
dat nog war is ook. Want inderdaad, een beetje meer inlevingsgevoel
zouden ze van mij ook wel mogen hebben hoor, maardat gebeurd bij hun
alleen als het hun persoon aantast.
Ik heb dus een man met gebruiksaanwijzing....misschien moet ik die nog maar eens goed doorlezen. De kleine lettertjes of zo.
Lieve schatten, dankzij jullie kan ik de boel weer wat overzien en heb
genoeg dingen gehad om over na te denken. Nu pas weet ik, het gaat weer
goed komen.
En lukt dat niet met man, dan weet ik dat ik het ook alleen zal kunnen redden.
Maar toch.....eerst met man proberen, want als we hier uitkomen staan we toch weer sterker. En ja, ook ik ben het waard.
veel liefs Hester
