Hallo,
Wij zijn afgelopen januari op vakantie geweest naar Lanzarote met onze zoontjes: de oudste, Leon, was toen 2 jaar en 8 maanden en de jongste, Duncan, was 2 maanden. Niet zover vliegen als Bali uiteraard, maar wel echt vliegen, reizen en een andere omgeving. Alles ging prima. Het was erg relaxt. Heel fijn om te kunnen voeden in de buitenlucht in het zonnetje. Heb ik echt van genoten. Hier was het toen zo koud. Duncan vond alles best. We hadden natuurlijk de hele kinderwagen mee (dat zou ik wel echt doen ondanks dat je dan veel bagage hebt, maar dat is heel wat relaxter en ook beter voor de baby dan een brak buggietje) en met een hydrofieltje ervoor lag hij overal heerlijk te slapen of te drinken bij mij. Die kinderwagen pak je gewoon in en drop je dan bij de afwijkende bagage. Duncan ging in het vliegtuig mee in de maxi cosi, die ook meeging omdat we een huurauto hadden. Maar omdat het wel druk was in het vliegtuig, had ik hem uiteindelijk wel op schoot (maxi cosi in de handbagage) lekker aan de borst bij stijgen en dalen en verder slapend. De oudste had een eigen stoel.
Vrienden van ons zijn net 9 weken met hun twee kinderen naar Nieuw Caledonie geweest. Dat is vreselijk ver vliegen, maar ze zeiden dat de vlucht geen enkel probleem was, de kinderen waren als engeltjes. De oudste was bijna 4 toen ze vertrokken en de jongste 5 maanden. Nieuw Caledonie was paradijselijk, de baby vermaakte zich prima en vond het ook prima om op de arm genomen te worden door de locale bevolking die gek op hem was.
Ik denk dat het vooral gaat om hoe je jezelf voelt. Want als ik zenuwachtig of gespannen ben reageert Duncan daar meteen op (en de oudste trouwens ook). En als je je kinderen thuis ook al overal mee naar toe neemt en ze overal te slapen kan leggen dan maakt het voor hen niet uit of je in je eigen stad bent of in een land 5 uur of 20 uur vliegen verderop, als jij maar relaxt bent, zijn zij het ook. Tenzij ze natuurlijk een fysiek probleem hebben oid dan wordt alles anders.
Groetjes, Sara