met de opvoeding bemoeien

Hallo,

Tja, volgens mij zijn bemoeierige, betweterige omstanders echt ergernis nummer 1 als je net moeder bent geworden en vooral ook daarna....Eerst wordt je onzeker en denkt..."" ben ik nu gek"" en daarna erger je je dood aan al die goedbedoelde adviezen. Tenminste zo ging het bij mij. Inmiddels is ons zoontje 6 maanden   en doet hij het gelukkig erg goed, niet ziek enzo. En andersom komt trouwens ook voor...niet die opmerking van"" ach laat maar even huilen, is goed voor de longen"" maar een overbezorgde schoonmoeder in dit geval die het liefst haar kleinkind de hele dag rondsjouwt en zodra het een kik geeft het al wil oppakken...Ook erg vermoeiend om constant te zeggen, nee hoeft niet of, het valt wel mee, of hij is gewoon moe niks aan de hand enz. enz. enz.

Ik probeer het nu een beetje naat me neer te leggen, ieder doet het op zijn manier al blijf ik natuurlijk wel de moeder...dus de baas!!! Samen met zijn vader uiteraard maar id eheeft een zwak voor zijn ouders dus trekt vaak hun partij (ook fijn als je toch nog wel last hebt van je hormonen.......) Enfin, dit is een discussie zonder einde dus ik doe gwoon mijn ding en probeer me van de rest niet meer zoveel aan te trekken. En één keer per week op bezoek bij ouders en schoonouders is voldoende toch????

Succes voor alle moeders!

Groetjes

Saskia
 
Wat ben ik blij om dit te lezen. Gedeelde smart is halve smart zullen we maar zeggen.
Ik heb vanmiddag nog een woordenwisseling met mijn moeder gehad. Ik ben 30 dus aan de leeftijd ligt het niet.
Het is moeilijk, mijn ouders staan altijd voor mij klaar, ze passen op en bedoelen het allemaal goed, maar het bemoeien blijft vreselijk irritant.
Ik merk zelf dat kleine irritaties oplopen en dan word ik boos om iets heel stoms.
Als ik gelijk iets terug zeg, is er geen irritatie en komt de boodschap ook beter over.
Sterk in je schoenen staan is wel belangrijk. Vertrouw erop dat jij echt je kind het beste kent.
 
ik ben ook 30 en hoor ook af en toe eens wat, het is niet leeftijdsgebonden!
de ergste blijft toch: laat maar huilen, goed voor de longetjes.
mijn dochter huilt nooit tenzij er echt wat is, als ze bijvoorbeeld niet wil slapen kan ze jammeren of piepen maar niet echt huilen. As ze dus eens huilt, ga ik kijken wat er aan de hand is, en niet eerst 10 minuten afwachten. En dan van die mensen die je nauwelijks kennen die zeggen dat ik haar gewoon moeten laten huilen...!!! Ze is mijn kind en ik ken haar het beste. Als ouder weet je toch het verschil tussen een huilt om te zeuren en een huil als er echt wat aan de hand is!
Nog zo een: ze is moe, ze moet naar bed. Alsof ik dat zelf niet zie!
stom dat je daar zo pissig over kan worden eigenlijk  Ik heb ook 1 keer mijn moeder echt afgebekt omdat ze zei: 'laat mij maar even' toen ik mijn dochter die overstuur was van de drukte op een feestje niet stil kreeg. Ik voelde me meteen schuldig dat ik het zei, was echt een primaire reactie.

groetjes, Ellen
 
Ook voor mij is het herkenbaar, maar mijn moeder en schoonmoeder houden zich wel afzijdig, zij weten ook dat wij de ouders zijn en dat bij ons thuis onze regels gelden en als Lisette aan het logeren is dat bij oma andere regels gelden. Zo hoort het ook vind ik.

Maar mijn zwager dacht dat hij er wel van alles van wist, hij heeft ook geen kinderen en bemoeide zich regelmatig met de ontwikkeling van Lisette. Ze was bijvoorbeeld 14 maanden en liep nog niet los, nou dat was dan niet goed volgens hem en zij moest allang al kunnen lopen, want zijn "vriendin" met een kind van 6 zei dat die van haar dat allang al kon! Ik moest het Lisette beter leren, dus toen heb ik ook gezegd: "ga jij mij eens laten zien dat hoe ik haar moet leren los te lopen...." nou toen was ie stil en wist het ook niet. Nu bemoeit hij zich er ook niet zoveel meer mee.

Ook mensen op straat bemoeien zich met hoe je met je kind om gaat. Mijn vriend rookt bijvoorbeeld en als hij boodschappen doet rookt hij een sigaret terwijl ik en mijn dochter mee zijn. Mensen vinden dit belachelijk en zeggen dit ook. Sjees wij vragen je toch niet om je mening? En trouwens op straat is er niks mis mee om te roken, het vervliegt zo, als je het maar niet in huis doet!!!!

Nee je word knettergek van mensen, maar ik lach en zeg ohhh oke maar doe er niks mee, en als het me te bont word dan zeg ik er iets van!
 
Hoi,
Ik dacht net laat ik eens even kijken wat anderen ervan denken en doen. Mijn schoonmoeder heeft er een houtje van om mij te zeggen hoe ik mijn zoontje van 4 maanden moet opvoeden en wat ik allemaal moet doen, nou was ik het laats zat en zei haar dat ik prima weet hoe ik mijn zoontje moet opvoeden en ik zijn moeder was. Dat viel niet goed en ik mocht blijkbaar niet voor mijzelf opkomen. Daarna werd mij verteld dat ik geeiriteerd reageerde en dat ik problemen heb (daarmee bedoelt ze dat ik niets weet van hoe ik een kind moet opvoeden) en mijn zoontje daarvan de dupe is. Ze zei ik heb meer ervaring en weet wat je moet doen. Nadat ik dit las viel mijn mond open ik dacht waar haalt ze dit vandaan. Ik doe het super als moeder en heb een heel blij tevreden kind!
Het blijft helaas wel in mijn hoofd spoken wat ze mij gezegt heeft, ook al weet ik dat ik het goed doet als moeder.
Gr Soraya
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan