Met groot verdriet nemen wij afscheid.

lieve pat78
ik wou je nog even veel sterkte wensen, en wat een mooie zoon was Bas al zeg
helemaal compleet en gaaf...
lief dat je de foto wilde delen met ons

veel sterkte groetjes desiree
 
hallo,
het zit jullie zeker niet mee.
wat een verdrietige periode
je moet nu al moeilijke beslissingen nemen.
maar het is een moedig besluit en je hebt het beste met je kindje voor.
ok al betekend het om hem te laten gaan..
ik wens jullie heel veel sterkte en geluk is de toekomst.
xx
 
Lieve Patricia,

De tranen lopen me over de wangen...
Wat een onmogelijke liefdevolle beslissing hebben jullie moeten nemen.
Wat had Bas een mazzel met zulke ouders, een leven met veel leed is hem bespaard gebleven en daar vind ik erg knap van jullie.

Heel erg bedankt voor je reactie op mijn vraag/ angst, het gaat vandaag een stuk beter.
Dus ik krijg weer wat hoop.

Voor jullie hoop ik zeker dat Bas ooit een broertje of zusje zal krijgen.
Sterkte het komende jaar, ik heb er een jaar voor nodig gehad om alles een plek te geven.

Elvira
 
Lieve meid,

Wat ongelooflijk zwaar de tijd die je nu door gaat. Toch kan ik je vertellen dat het makkelijker zal gaan.

Vorig jaar rond deze tijd hebben wij afscheid moeten nemen van ons meisje, we noemden haar in de buik Muisje en dat is zo gebleven, haar koosnaampje paste bij haar.

9 februari a.s. is het een jaar geleden dat ik ben bevallen. Ze had trisomie 9 en dit is niet met het leven verenigbaar om het maar eens mooi te zeggen.

Ik heb veel steun gehad aan de mailinglijst van lieve engeltjes. Misschien moest je daar maar eens kijken. Neem je verder de tijd om te rouwen, blijf praten met je partner en vooral ben boos en praat over je gevoelens. Het is niet niets.\

Ik heb het boek "stille babies" gelezen dit heeft mij zeer geholpen.

Nu een jaar later heb ik een bijna 5 weken oude dochter op haar kamertje liggen, gezond en wel. Ik hoop dat je in de toekomst jullie wens in vervulling zien gaan.

Dit kindje sluit je voor altijd in je hart.

liefs
talke
 
Beste Patricia.

Ik ben nieuw hier op dit forum en las je verhaal.
Met tranen in mijn ogen en kippenvel op mijn armen wil ik je zeggen dat ik echt bewondering heb voor jou en voor je man.
Zoals jullie deze tijd hebben moeten doorstaan zou eigenlijk niemand moeten overkomen!
Ik hoop dat je een plekje kunt vinden voor je kleine ventje en je emoties.
Vergeten zul je het waarschijnlijk nooit, maar hoop voor je dat je er rust in kunt gaan vinden.
Sterkte!!

Kim
 
Terug
Bovenaan