Meteen starten met kunstvoeding na geboorte

A

ANONYMOUS_USERNAME

<p>Hi,</p><p>Zijn er meer mama’s die (bij tweede kind) gelijk zijn begonnen met geven van kunstvoeding?</p><p>Mijn eerst bv ervaring is slecht, niet gelukt om meerdere redenen en was zo opgelucht dat ik na 6 dagen besloot om toch de fles te gaan geven. Zelfs kolven zorgde voor niet genoeg melk. <br /><br />Ben nu zwanger vd tweede en als ik zeg dat ik serieus overweeg om gelijk met kunstvoeding te starten, dan krijg ik vaak (goedbedoelde) meningen als; waarom probeer je het niet eens? Misschien dat het deze keer heel anders gaat? En anders kun je toch nog stoppen?</p><p>Terwijl ik nu al stress krijg als ik eraan denk mijn eerste dagen nog een keer door bv proberen te geven moet laten ‘verpesten’. Verder lijkt het mij veel fijner, door mijn negatieve ervaringen en  ook voor ons 1e kindje, mij lijkt dat ik dan (voor zover mogelijk in t leven met een newborn) wat meer tijd/energie voor ons oudste kindje over heb.</p><p>Anderzijds geeft het mij een schuldgevoel als ik gelijk met kv zou starten, doe ik ons kindje dan te kort? <br /><br /></p><p>Wat zijn jullie ervaringen hierin?</p>
 
Ik heb onze beide dochters geen borstvoeding aangeboden. Het idee van borstvoeding geven is voor mij heel erg vreemd. Ik kan niet precies zeggen waar hem dat in zit, maar ik heb nooit de behoefte gehad om het te proberen. Ook heb ik begrepen van de verloskundige dat als je er niet achter staat de voeding minder op gang komt waardoor de slagingskans al lager ligt.

Flesvoeding it is! Flesvoeding word al jaren gebruikt en is niet slecht voor een kindje. Het enige is dat er minder antistoffen in zitten en dus een kindje zelf een immuunsysteem moet opbouwen. Maar heel eerlijk: daar heb ik geen extra last van gehad. Een kind word nou eenmaal verkouden...

Volg je gevoel lieve mama. Dan ben je namelijk de beste versie van jezelf en daar hebben je kinderen wat aan!?

Ps, de eerste zal zich niet zo snel vergeten voelen als de baby er is. Betrek hem/haar erbij en je zult zien dat ze heel nieuwsgierig zijn
 
Geen ervaring met meteen flesvoeding, maar wel met de stress die borstvoeding met zich mee kan brengen. Mijn advies is om gewoon je gevoel te volgen. Heel lastig met hormonen en mensen om je heen die je toch een ander idee willen aanpraten, maar zoals je het beschrijft lijkt het een weloverwogen keuze en geeft dit jou rust. Er zijn zoveel kinderen prima groot geworden met flesvoeding. Een kindje heeft naast voeding vooral ook een blije relaxte mamma nodig. Zou duidelijk aangeven dat je geen borstvoeding gaat geven aan je verloskundige, en wellicht als je in het ziekenhuis bevalt ook je man je laten ondersteunen hierin. 
 
Na bij de eerste een mislukte bv poging wou ik de 2e ook gelijk kv geven.
Toen hij op de borst lag hapte hij gelijk aan maar ik heb hem er van afgehaald. Dit tot groot ongenoegen van de aanwezige verpleegkundige. Ik kon het toch proberen. Duidelijk aangegeven dat ik dit niet wilde. En voet bij stuk gehouden. Gelijk kv was de beste beslissing die ik kon nemen, wat een rust gaf me dat. Nu bij de derde ga ik ook gelijk weer voor kv.
Ik vind bv altijd erg ongemakkelijk als ik dat zie (ik krijg er de kriebels van) maar toch geprobeerd bij de eerste onder druk van de omgeving. Nu geleerd mijn eigen gevoel te volgen.
 
Ja hoor. Ik had met 38 weken zwangerschap een borstvoeding cursus en daar vertelde de lactatiekundige dat het vooral belangrijk is dat je doet waar je blij van wordt. Nou, het hele idee van bv gaf mij bij voorbaat al stress en ik wilde het alleen proberen uit angst voor de bv maffia. Na die cursus dus besloten fles te gaan geven vanaf het begin en geen spijt van gehad. Heerlijk relaxed opstarten met mijn man en kind zonder onzekerheid over of je genoeg melk aanmaakt en of ze genoeg drinkt, etc.
Nu zwanger van de tweede en ga weer voor de fles!
 
Ik probeerde het bij mijn zoontje ook de eerste dagen, ik had de lat van het moederschap onwijs hoog gelegd en dit moest ik doen... en het lukte maar niet en ik merkte dat er iets in mij op knappen stond... de vk heeft mij toen juist over de drempel geholpen en kv gaf mij idd zoveel rust.
Ik heb wel eens gehoord/gelezen: liever een gelukkige mamma met kv, dan een ongelukkige mamma met bv... je kindje is namelijk een spons wat betreft jouw gevoel... dus die spanning kan al helemaal niet gezond zijn.
Dus als jouw gevoel voor kv/tegen bv zo sterk is, dan moet je dat gewoon volgen.. mensen hebben toch wel een mening, linksom of rechtsom ? 
 
Ik zit met diezelfde vraag en de antwoorden vind ik fijn om te lezen. 
Bij de eerste heb ik 3 maanden bv volgehouden. Ze kwam te vroeg en kreeg de boel niet op gang, viel teveel af. Mijn kraamweek bestond uit proberen te voeden, kolven, vinger voeden, duurde totaal een uur, een uurtje proberen te slapen en alles opnieuw. En een mega stress omdat ze af viel. Na een ruime week had ik door het kolven een monsterproductie voor een heel weeshuis. Ze dronk toen goed en kwam goed aan. Maar het aanhappen bleef een probleem. Lactatiekundigen erbij gehad. Veel geoefend. Tepelhoedjes want AUW!! En ze bleek een KMA te hebben. Huilbaby gehad voor 3 mnd. Precies op het moment dat ik haat een fles gaf met aangepaste voeding, kwam er rust in de tent en werd het een vrolijke baby. 
Ik heb 3 mnd gehuild over het idee dat ik moest stoppen. Ik werd mijn eigen bv maffia. Het was het enige dat goed was voor mijn baby. Dat werd me ook ingefluisterd door het CB en de lactatiekundigen. Mijn moeder en schoonmoeder riepen al lang "doe er nou gewoon een fles in!". Maar ik kon het niet. Ik moest ook erg afscheid nemen van het idee van een lange bv relatie met mijn kindje. Ik wilde het minstens 2 jaar gaan doen. 
Uiteindelijk denk ik dat er meer factoren waren bij het vele huilen. Maar de krampjes van het slecht aanhappen en de KMA waar ik pas laat serieus mee genomen werd (en waardoor ik zelf dus ook niet doorhad dat ik KM vrij moest eten), hebben zeker een rol gespeeld. 
En dat idee van, lukt het niet dan stop je toch?? Nee dat is dus niet zo. Het kostte me 1,5 maand kolven om af te bouwen en in de eerste weken kreeg ik 2 borstontstekingen. En juist dit gedeelte houdt me heel erg tegen om het weer te doen bij de tweede. Straks drinkt die wel goed ja... Maar wat als dat niet zo is?? Ik wil zo graag niet weer een kraamperiode waarin ik mijn weinige energie kwijt ben aan zorgen rondom voeden en dat vele kutkolven! Uren heb ik aan die pomp gehangen met een huilende baby op de achtergrond. En dan een peuter daarbij..  pfff. Ik loop het liefst het risico niet eens op dat het weer zo loopt. 
Ik overweeg dus ook kv vanaf de start en voel me er nu al schuldig om. Want er wordt zo gehamerd op bv is het beste. 
 
 
Bij mijn eerste ook bv geprobeerd, na 4 weken gestopt.

Bij mn tweede direct fv gegeven. Nooit kritiek op gehad gelukkig. Ik vond het prima zo en was er écht heel blij mee. Ze lag in stuit en is geboren met geplande keizersnede, ik had serieus zoveel pijn de eerste dagen dat ik heeeeel blij was dat ik geen bv gaf en mijn man deed alle nachten in het begin want ik kon me amper bewegen in bed.

Ze is nu 20 maanden en er prima groot op geworden. Ze is zelden ziek, kerngezond en sterk. Het is onzin dat kv niet goed zou zijn. Ze worden er gewoon groot en sterk van hoor. Ik ben ook heel nuchter en trek me niks aan van dingen als: 'Borstvoeding is VEEL beter' etc. Onzin.

Dus lekker doen wat goed voelt. Als je bv gaat geven terwijl je er zelf niet 100% achter staat, is de kans toch heel groot dat je binnen 2 weken weer stopt. Dar heeft ook weinig nut en levert alleen maar stress op.

Wij lagen de eerste 2 dagen in het ziekenhuis en ook daar werd het gewoon geaccepteerd en kregen we keurig elke 3 uur een flesje.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan