<p>Zoals de titel zegt. Mijn dochter kan sinds een maand staan en begint nu wat te lopen langs de tafel en de bank enzo. Maar ze valt daarbij vaak om. Nu ben ik altijd dichtbij, dus meestal vang ik haar. Maar het gebeurt soms zo plotseling. <br /><br />Momenteel gebeurt het toch wel 1 a 2 keer per week dat ze echt omvalt en het is bijna altijd op haar hoofd. En we hebben een betonnen vloer. Laatst was het zelfs op de tegels in de tuin. Ik vind dat heel eng. Het is best wel een knal die ze maakt, met hard huilen daarna. <br /><br />Tot nu toe heeft ze er niks ernstigs van opgelopen en is ze na het troosten gewoon weer zichzelf. Maar hoe normaal is dit nou? Hoe lossen jullie dit op?Ik zit ernaast, en we hebben een grote schuimrubber mat. Maar ze is inmiddels natuurlijk niet meer die baby die keurig daar blijft spelen. Ze is de laatste tijd zelfs best wel aan het klimmen overal. Ik voel me enorm schuldig dat het me niet lukt om haar altijd maar te vangen als ze valt. En dat ze dus nu best vaak zo’n klap maakt. Ik schrik me zelf ook kapot als het gebeurt.</p>
Mijn dochter valt vaak op haar hoofd (1 jr)
- Onderwerp starter Yima
- Startdatum
Tsja die ukkies hebben nu eenmaal een zwaar hoofd.. je doet er niet zoveel aan. Maar huilen en daarna weer normaal verder betekent dat er niks ergs aan de hand is, behalve miss een blauwe plek. Niet schuldig voelen, het lopen gaat vanzelf beter! (Dan komt er wel weer gevaarlijk klimgedrag voor in de plaats haha)
Dat gebeurt idd gewoon, probeer er juist niet te krampachtig mee om te gaan. Kusje erop, troosten, evt natte washand en ze zijn het altijd binnen no-time weer vergeten.
In het begin lopen ze nog wankel, struikelen ze over elk richeltje en ja, dan vallen ze soms lelijk. Ik heb 2x bij de huisarts gezeten met m'n dochter omdat ze een scheurtje in d'r gezicht had dat geplakt moest worden, ze is beide keren rot gevallen tegen de rand van de tafel. Het gebeurt in een oogwenk! Ook al zit je er naast, dan nog ben je te laat om ze op te vangen.
Van het vallen leren ze juist ook weer om zichzelf te redden. Elk kind moet door deze fase heen. En zodra ze wat steviger op hun benen staan, klimmen ze idd op de bank of ineens op een mega hoge glijbaan en dan hou je ook je hart vast
hoort er allemaal bij, ze krijgen er niks van hoor, hooguit een bult of een keer een bezoekje aan de huisarts als je pech hebt
In het begin lopen ze nog wankel, struikelen ze over elk richeltje en ja, dan vallen ze soms lelijk. Ik heb 2x bij de huisarts gezeten met m'n dochter omdat ze een scheurtje in d'r gezicht had dat geplakt moest worden, ze is beide keren rot gevallen tegen de rand van de tafel. Het gebeurt in een oogwenk! Ook al zit je er naast, dan nog ben je te laat om ze op te vangen.
Van het vallen leren ze juist ook weer om zichzelf te redden. Elk kind moet door deze fase heen. En zodra ze wat steviger op hun benen staan, klimmen ze idd op de bank of ineens op een mega hoge glijbaan en dan hou je ook je hart vast
hoort er allemaal bij, ze krijgen er niks van hoor, hooguit een bult of een keer een bezoekje aan de huisarts als je pech hebt 1 a 2x per week is nog heel schappelijk, 3x per dag is hier normaler haha!
Dat gebeurt idd gewoon, probeer er juist niet te krampachtig mee om te gaan. Kusje erop, troosten, evt natte washand en ze zijn het altijd binnen no-time weer vergeten.
In het begin lopen ze nog wankel, struikelen ze over elk richeltje en ja, dan vallen ze soms lelijk. Ik heb 2x bij de huisarts gezeten met m'n dochter omdat ze een scheurtje in d'r gezicht had dat geplakt moest worden, ze is beide keren rot gevallen tegen de rand van de tafel. Het gebeurt in een oogwenk! Ook al zit je er naast, dan nog ben je te laat om ze op te vangen.
Van het vallen leren ze juist ook weer om zichzelf te redden. Elk kind moet door deze fase heen. En zodra ze wat steviger op hun benen staan, klimmen ze idd op de bank of ineens op een mega hoge glijbaan en dan hou je ook je hart vast hoort er allemaal bij, ze krijgen er niks van hoor, hooguit een bult of een keer een bezoekje aan de huisarts als je pech hebt
In het begin lopen ze nog wankel, struikelen ze over elk richeltje en ja, dan vallen ze soms lelijk. Ik heb 2x bij de huisarts gezeten met m'n dochter omdat ze een scheurtje in d'r gezicht had dat geplakt moest worden, ze is beide keren rot gevallen tegen de rand van de tafel. Het gebeurt in een oogwenk! Ook al zit je er naast, dan nog ben je te laat om ze op te vangen.
Van het vallen leren ze juist ook weer om zichzelf te redden. Elk kind moet door deze fase heen. En zodra ze wat steviger op hun benen staan, klimmen ze idd op de bank of ineens op een mega hoge glijbaan en dan hou je ook je hart vast
hoort er allemaal bij, ze krijgen er niks van hoor, hooguit een bult of een keer een bezoekje aan de huisarts als je pech hebt Opgroeien gaat met vallen en op staan wordt wel eens gezegd ?
Echt voorkomen kan niet en voor het leerproces is het ook goed dat ze ervaart hoe ze het dan wél kan doen ?
Misschien stelt het je gerust als je weet dat de schedel van een baby/dreumes ervoor is gemaakt om wat valpartijtjes op te vangen.
Echt voorkomen kan niet en voor het leerproces is het ook goed dat ze ervaart hoe ze het dan wél kan doen ?
Misschien stelt het je gerust als je weet dat de schedel van een baby/dreumes ervoor is gemaakt om wat valpartijtjes op te vangen.
Vreselijk he, als ze die klappers maken ?. Vuistregel is: als ze direct beginnen te huilen en alert blijven en dus niet out gaan (en ze geen ernstige wonden hebben o.i.d.), is er over het algemeen weinig aan de hand.
Neemt niet weg dat het vreselijk schrikken is voor ons en erg zielig voor hen
Neemt niet weg dat het vreselijk schrikken is voor ons en erg zielig voor hen