Lieve allemaal,
Jullie weten waarschijnlijk wel hoe k*t de laatste weken voor mij zijn geweest, galstenen, leverontsteking, jeuk, niet slapen, heftige bijwerkingen etc, etc.
Maar ik ben toch nu tot de conclusie gekomen dat het me echt niet gegund wordt!! Mijn geluk voor dit jaar is duidelijk "op"...
Gisteren was het een jaar geleden dat wij getrouwd zijn, onze allereerste huwelijksdag dus. Juist door alle ellende van de laatste tijd was ik vastbesloten er in ieder geval een leuke dag van te maken. Oppas geregeld en wij lekker met dit weer de deur uit. Iets drinken, dan uit eten en daarna een filmpje pakken. Lekker een avondje uit met z'n tweetjes...
Begon allemaal heel aardig, lekker buiten op terrasje, maar zo rond een uur of vijf kreeg ik vage buikpijn. Ach, misschien de volgende menstruatie? Ik zou mijn avondje uit NIET laten bederven. Dus paracetamol en negeren.
Met eten zat ik wat ongemakkelijk, pijn was iets erger geworden en ik begon me langzaam een beetje zorgen te maken. Hmm, het moest wel zakken hoor, anders houdt ik het niet vol om 3 uur in de bios te zitten.
Helaas, tijdens het hoofdgerecht: boem!! Hele heftige pijn, vreselijk misselijk en toen pas viel het kwartje weer... Ik had opnieuw een galsteenaanval en wat voor een! Die mensen in het restaurant zullen wel gedacht hebben, "wat heeft die in hemelsnaam??" Kreunen, hijgen, zitten, staan, huilen, ik ging echt helemaal door de grond van de pijn. Hup, snel betaald en hup, naar huis.
Onderweg heeft mijn man gebeld naar huisartsenpost en uitgelegd (het was toen 19:30 uur). "Tja, u kunt om 21:15 uur komen." Pardon, roept mijn man verontwaardigd, zo lang houdt ze echt niet vol!! Ze heeft echt heel veel pijn!
Nou, vooruit, we mochten om 20:00 uur komen. We stonden om 19:45 voor hun neus. Nou ja, ik stond niet echt, was nog steeds aan het kreunen, huilen, rusteloos voorover buigend etc. Dat maakte gelukkig wel indruk. Binnen een halve minuut zaten we voor een arts en die vroeg slechts een paar dingen, terwijl hij meteen een spuit begon klaar te maken. Binnen 5 minuten had ik pijnstillers in mijn bil gespoten gekregen. Gelukkig!!
Die pijnstillers hebben hun werk goed gedaan, binnen 15 minuten was de ergste pijn weg en ik kon "gewoon" weer lopend het pand verlaten. De rest van de avond nog wat zeurderige buikpijn gehouden, maar geen nieuw aanval meer. Uitgeput en teleurgesteld ben ik in bed gaan liggen, om nog eens een flink potje te huilen. Mijn heerlijke avondje, he-le-maal in de soep gelopen...
IK WIL MIJN GEZONDHEID TERUG!!!!!
Groetjes, Karin
Jullie weten waarschijnlijk wel hoe k*t de laatste weken voor mij zijn geweest, galstenen, leverontsteking, jeuk, niet slapen, heftige bijwerkingen etc, etc.
Maar ik ben toch nu tot de conclusie gekomen dat het me echt niet gegund wordt!! Mijn geluk voor dit jaar is duidelijk "op"...
Gisteren was het een jaar geleden dat wij getrouwd zijn, onze allereerste huwelijksdag dus. Juist door alle ellende van de laatste tijd was ik vastbesloten er in ieder geval een leuke dag van te maken. Oppas geregeld en wij lekker met dit weer de deur uit. Iets drinken, dan uit eten en daarna een filmpje pakken. Lekker een avondje uit met z'n tweetjes...
Begon allemaal heel aardig, lekker buiten op terrasje, maar zo rond een uur of vijf kreeg ik vage buikpijn. Ach, misschien de volgende menstruatie? Ik zou mijn avondje uit NIET laten bederven. Dus paracetamol en negeren.
Met eten zat ik wat ongemakkelijk, pijn was iets erger geworden en ik begon me langzaam een beetje zorgen te maken. Hmm, het moest wel zakken hoor, anders houdt ik het niet vol om 3 uur in de bios te zitten.
Helaas, tijdens het hoofdgerecht: boem!! Hele heftige pijn, vreselijk misselijk en toen pas viel het kwartje weer... Ik had opnieuw een galsteenaanval en wat voor een! Die mensen in het restaurant zullen wel gedacht hebben, "wat heeft die in hemelsnaam??" Kreunen, hijgen, zitten, staan, huilen, ik ging echt helemaal door de grond van de pijn. Hup, snel betaald en hup, naar huis.
Onderweg heeft mijn man gebeld naar huisartsenpost en uitgelegd (het was toen 19:30 uur). "Tja, u kunt om 21:15 uur komen." Pardon, roept mijn man verontwaardigd, zo lang houdt ze echt niet vol!! Ze heeft echt heel veel pijn!
Nou, vooruit, we mochten om 20:00 uur komen. We stonden om 19:45 voor hun neus. Nou ja, ik stond niet echt, was nog steeds aan het kreunen, huilen, rusteloos voorover buigend etc. Dat maakte gelukkig wel indruk. Binnen een halve minuut zaten we voor een arts en die vroeg slechts een paar dingen, terwijl hij meteen een spuit begon klaar te maken. Binnen 5 minuten had ik pijnstillers in mijn bil gespoten gekregen. Gelukkig!!
Die pijnstillers hebben hun werk goed gedaan, binnen 15 minuten was de ergste pijn weg en ik kon "gewoon" weer lopend het pand verlaten. De rest van de avond nog wat zeurderige buikpijn gehouden, maar geen nieuw aanval meer. Uitgeput en teleurgesteld ben ik in bed gaan liggen, om nog eens een flink potje te huilen. Mijn heerlijke avondje, he-le-maal in de soep gelopen...
IK WIL MIJN GEZONDHEID TERUG!!!!!
Groetjes, Karin