Mijn grote "geheim"

Hoi Kirsten,

heel herkenbaar! Gooi het op het forum en je voelt je direct stukken minder schuldig (hoop ik voor je!) omdat zoveel anderen het ook hebben.
Ik heb zelf ook vaak zoiets van "ik MOET iets leuks doen met Ivar". Inmiddels loop ik bij een psycholoog en zij probeert het moeten overal uit te halen (ik moet mijn huis schoon hebben, ik moet sociaal zijn, ik moet aantrekkelijk zijn etc etc). Sinds ik me daar toch wat minder druk om maak, gaat het een stuk beter.
Ivar is ook niet echt een samenspeler, net nog een boekje geprobeerd voor te lezen, hij gaat er in bladeren en gooit het vervolgens weg. Nu ligt hij in de box en vermaakt zichzelf weer met  zijn V-tech rups  en kan ik ff forummen  . Straks gaan we alleen even boodschapjes doen want hij is niet fit, zijn we er toch even uit, morgen wel weer wandelen ofzo. De rest van de dag wordt dus lekker aankeuvelen hier. Je moet ook af en toe eens ontdekken wat ze leuk vinden, was het weekend bij mijn ouders en ze gingen met een grote bal overrollen, hij vond het prachtig (wij hebben alleen een kleine bal en die is te snel).

Vroeger hadden ze veel minder tijd voor de kinderen omdat ze een veel zwaarder leven hadden, en die zijn ook goed terecht gekomen, zo denk ik dan maar weer!

Oops heel verhaal, veel succes!

Groetjes Jenneke
 
lekker herkenbaar! maar ik denk ook heel vaak dat de ouders van tegenwoordig te veel met de kinderen bezig zijn. laat ze toch lekker hun eigen dingen uitzoeken en uitvinden, daar leren ze veel meer van. Desalniettemin voel ik me af en toe ook onhandig, wil van alles wel, maar weet ook vaak niet wat. Ach ik heb een heel tevreden meisje, wat zal ik dan nog moeilijk doen.

liefs

Esther en Rêve
 
Hoi Kirsten,

Voel je echt niet schuldig hoor. Als mama's zeggen dat ze veel met hun kindje doen, neem ik dit zelf ook wel met een korreltje zout. Tuurlijk even zingen, even lezen. Maar dan hop weer in de baan. Nee hoor hier is het ook echt alles met mate. Milan kan prima spelen (alleen) en een zittende kont heeft hij echt niet. Af en toe wil hij wel eens bij mij zitten, maar dan meer om het boekje stuk te scheuren dan het rustig over hem heen te laten komen. En ben ik met hem aan het zingen wil hij opeens klap eens in de handjes doen en als ik die dan zing gaat hij huilen.

Nu Jorick 3 is merk ik dat ik met hem echt de dingen kan doen, die ik in de babytijd echt niet kon doen. Lezen, zingen, spelletjes doen zijn nu favoriet. Maar voor Milan niet hoor !!

Succes meid,

Jolanda
 
Hier niet anders hoor! Julian is heel ondernemend en kan zijn aandacht ook nog niet zolang op 1 ding richten.
Ik probeer veel met hem naar buiten te gaan en veel zelf te laten ontdekken. Voor het slapen lees ik een boekje voor....maar stel je daar niet te veel van voor hoor; hij blijft alleen zitten als hij zelf de pagina's mag omslaan en hij wacht daar niet mee tot ik de bladzijde heb voorgelezen (3 zinnen). Soms laat ik hem lekker zelf het boekje lezen en dan "vertelt" hij prompt zelf iets bij elke pagina!
Ik merk wel dat het langzaam aan beter wordt, hij begint ook dingen te begrijpen. Soms speel ik met hem met Duplo; hij haalt dan uit elkaar wat ik net heb gebouwd. En als ik zeg: we gaan opruimen, dan snapt hij dat al, en dat is voor hem ook onderdeel van "het spelletje".

Komt vanzelf goed hoor!

Groetjes,
Ellen mv Julian
 
Nou, zal ik dan ook maar even 'bekennen'.
Samenspelen kunnen ze nog niet op deze leeftijd. Als ze geboren zijn denken ze dat ze één zijn met hun mamma en pappa. Daarna ontdekken ze dat ze een eigen ik zijn en dan draait dus de hele wereld om hen! Dus samen spelen bestaat niet. Overigens vinden ze het wel erg gezellig als je gewoon naast ze gaat zitten rommelen. Bijvoorbeeld samen blokken in de doos doen ofzo (en er weer uithalen).
Maar Kian houdt dat ook 3 minuten vol hoor, dan gaat ie weer verder met zichzelf.
Niet erg vinden. Is juist goed!
En geniet ervan dat als je man thuis is dat hij uuuuuuuuren kan spelen...kan jij lekker even wat anders doen!
Liefs Nelleke

O ja nog één ding: de perfecte mamma bestaat niet (en toch komen de meeste kinderen goed terecht!)
 
Echt bedankt hoor. Ik hoor echt heel vaak om me heen van 'o wat leuk, zo'n klein speelvogeltje'.. nou denk ik dan, maar niet met mij!
Nu ook, ze zit in haar uppie te puzzelen ( met de puzzelstukjes te gooien) en af en toe een beetje sesamstraat kijken en dan voel ik me af en toe schuldig dat ik zit te forummen. Maar ze wil me gewoon niet bij haar hebben.
Soms doe ik dat wel hoor. Inderdaad de blokken 'opruimen' ofzo.
Ik voel me nu gelukkig wel een stuk beter. Bedankt hoor!

Liefs Kirsten mv Tyche

Ps: Ik vind het heel leuk hoor dat ze wel met papa kan spelen!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan