Ons zoontje word over een paar dagen 2 jaar. Ik moet nu echt van mij afschrijven, want ik heb gevoelens die ik eigenlijk niet durf te zeggen als moeder zijnde maar ze zijn er wel degelijk.Hij is een temperamentvol jongetje, vanaf baby al zeer vermoeiend, veel aandacht, niet slapen, huilen, frustraties en de driftbuien begonnen ook al heel vroeg.<br /><br />Het is nu nog een tandje erger de laatste weken.. en het begint me gewoon op te breken. Hele dagen schreeuwen, gillen, drammen.. ik word er niet goed van. Ik wil gewoon echt zeggen dat ik het echt niet leuk vind om zo’n kind te hebben.<br /><br />Ik wil hem echt geven wat hij nodig heeft en ik weet dat hij veel dingen leert, maar het relativeren word op deze manier mij heel moeilijk gemaakt. Ik vind het echt heel erg dat ik dit zeg hier over mijn eigen kind, maar het voelt echt zo. Ik kan wel huilen.<br /><br />Als hij dan weer rustig bij me ligt te knuffelen dan is alles weer vergeten, maar het ? gedrag overheerst de hele dag door.
Mijn kind even goed zat zijn
- Onderwerp starter MammmaS
- Startdatum
Echt heel erg herkenbaar! Hier ook zo’n kindje van 2 en 4 maanden en ook als baby al veel huilen etc Hij is ook heel verlegen en heeft nu n fase waarin hij voor iedereen op de grond gaat liggen die wat zegt tegen mij of hem en heel boos gaat doen. Zo lastig… en hele dag door driftbuien ken ik hier ook, an 1 stuk door. Vanaf ong 1.5 jaar dramatisch… ook als iets niet lukt of mag.. soms is er amper een aanleiding nodig.. daarnaast is hij n late prater (fam kwaaltje) ..Momenteel gaat het iets beter gelukkig maar als hij zn middagdut weigert dan weet ik dat de dag erna drama gaat zijn. Ik merk dat ik sommige dagen echt blij ben als ik aant werken ben…
Je bent niet de enige..
Hier werkt toch nog t beste om m te negeren en alstie t echt heel bont maakt even uitrazen in de gang.. de boosheid / frustratie moet er echt uit.. en minimaal 2x per dag lekker naar buiten..
Voor de bezorgde moeders onder ons.. ik hou zielsssssveel van mn kind hoor.. ;-) maar soms ist gewoon echt zwaar
Je bent niet de enige..
Hier werkt toch nog t beste om m te negeren en alstie t echt heel bont maakt even uitrazen in de gang.. de boosheid / frustratie moet er echt uit.. en minimaal 2x per dag lekker naar buiten..
Voor de bezorgde moeders onder ons.. ik hou zielsssssveel van mn kind hoor.. ;-) maar soms ist gewoon echt zwaar
Oh zo herkenbaar!
Het jammeren en drammen werkt echt op m’n zenuwen af en toe… en helemaal omdat ze ook nog zo’n vroege vogel is… Zit er soms ook goed doorheen, dan ben ik blij als ik weer mag werken en zij naar de opvang gaat.
Ken je de Insta account “Big Little Feelings”? Is wel in Engels (zijn Amerikaanse dames), maar die beschrijven zo ontzettend mooi wat er gebeurd met je kindje als ze vervelend zijn (vaak zijn ze moe, overprikkeld, angstig…) en wat je dan het beste kan doen als ouder zijnde (want ze hebben je gewoon echt nog hard nodig). Ik vind het vooral ook een fijn account omdat het zonder oordeel is en vooral omdat zij aangeven dat het heeeel normaal is om er als ouder even doorheen te zitten…
Het jammeren en drammen werkt echt op m’n zenuwen af en toe… en helemaal omdat ze ook nog zo’n vroege vogel is… Zit er soms ook goed doorheen, dan ben ik blij als ik weer mag werken en zij naar de opvang gaat.
Ken je de Insta account “Big Little Feelings”? Is wel in Engels (zijn Amerikaanse dames), maar die beschrijven zo ontzettend mooi wat er gebeurd met je kindje als ze vervelend zijn (vaak zijn ze moe, overprikkeld, angstig…) en wat je dan het beste kan doen als ouder zijnde (want ze hebben je gewoon echt nog hard nodig). Ik vind het vooral ook een fijn account omdat het zonder oordeel is en vooral omdat zij aangeven dat het heeeel normaal is om er als ouder even doorheen te zitten…
. Goed dat je dit deelt. Het is echt niet gek en het is soms ook gewoon loodzwaar!Mijn zoon heeft afwisselend van die fases gehad. Nu ook weer een milde vorm (bijna 5). Wat ons helpt is zijn gevoel benoemen. Ik zie dat je boos bent. Gisteren was hij heel hard aan het huilen. Ik zei: ik zie dat je verdrietig bent. Toen werd hij iets rustiger en zei ja. Daarna kon hij uitleggen waarom. Toen hij jonger was moest ik het zelf zeggen. Bijvoorbeeld je bent boos want je wil nog langer spelen? Dan kon hij ja of nee zeggen. Er zijn dagen dat dit echt goed hielp. Verder helpt om tot 3 te tellen: ik tel tot 3 en je stopt met schreeuwen en anders zet ik je op de trap. Een paar keer consequent doen. Hij zal je zeker blijven testen, maar meestal werkt het goed. Zelf ook je rust pakken en als het niet gaat even weglopen. Als jij gefrustreerd bent zijn je kinderen het vaak ook. En verder natuurlijk heel veel knuffelen en goed gedrag aanmoedigen ?
Ik denk dat bijna elke mama dit wel eens heeft ongeacht hoe het kind zich gedraagt ? Het hoort erbij, je bent ook maar een mens. Maar ik merk ventileren met vriendinnen of op deze manier helpt idd al een beetje, het weten dat je niet de enige bent! Een vriendin van me zei pas, ik wil gewoon een weekje alleen zijn dat is alles hahah. Moest daar zo om lachen ? zo voelt het idd wel eens. Om dan na een dag foto's te kijken van ze en ze te missen. Het is een raar ding moeder zijn haha.