Hoi!
Wil je ook even heel veel sterkte wensen. Heb zelf geen moeder meer, maar ik kan wel terugkijken op 21 hele mooie jaren met haar, we hebben altijd heel goed contact gehad. Heb gelukkig nooit hoeven meemaken hoe het is om door je eigen moeder afgewezen te worden, lijkt me vreselijk en ik leef dan ook erg met je mee. Je kunt je toch niet voorstellen dat je dat ooit bij je eigen kindje zou doen! Hoewel onze situaties heel verschillend zijn hebben we allebei een gemis. Kan soms echt pijn doen als ik een oma met dochter en baby gezellig zie doen. Had me geweldig geleken om met zijn drietjes leuke dingen te doen en samen met haar met Esther aan te rommelen en met haar te praten over baby's en hoe zij vroeger met ons omging, en haar trots en blij te kunnen bellen als mijn dochter weer iets nieuws geleerd heeft. Zij zal Esther nooit in haar armen houden of met haar kunnen spelen, terwijl ze dat dolgraag zou hebben gewild (en ik ook). Kan me er inmiddels wel bij neerleggen, maar je merkt wel, als je zelf moeder wordt, ineens extra goed hoe belangrijk je eigen moeder is. Mis die stevige basis waar je op terug kan vallen. Heb gelukkig wel veel steun en liefde van andere mensen in mijn omgeving. Blijft een 'surrogaat' maar helpt wel.
groetjes,
Anna
Wil je ook even heel veel sterkte wensen. Heb zelf geen moeder meer, maar ik kan wel terugkijken op 21 hele mooie jaren met haar, we hebben altijd heel goed contact gehad. Heb gelukkig nooit hoeven meemaken hoe het is om door je eigen moeder afgewezen te worden, lijkt me vreselijk en ik leef dan ook erg met je mee. Je kunt je toch niet voorstellen dat je dat ooit bij je eigen kindje zou doen! Hoewel onze situaties heel verschillend zijn hebben we allebei een gemis. Kan soms echt pijn doen als ik een oma met dochter en baby gezellig zie doen. Had me geweldig geleken om met zijn drietjes leuke dingen te doen en samen met haar met Esther aan te rommelen en met haar te praten over baby's en hoe zij vroeger met ons omging, en haar trots en blij te kunnen bellen als mijn dochter weer iets nieuws geleerd heeft. Zij zal Esther nooit in haar armen houden of met haar kunnen spelen, terwijl ze dat dolgraag zou hebben gewild (en ik ook). Kan me er inmiddels wel bij neerleggen, maar je merkt wel, als je zelf moeder wordt, ineens extra goed hoe belangrijk je eigen moeder is. Mis die stevige basis waar je op terug kan vallen. Heb gelukkig wel veel steun en liefde van andere mensen in mijn omgeving. Blijft een 'surrogaat' maar helpt wel.
groetjes,
Anna