Mijn zoontje is van de commode gevallen

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

helaas moet ik bekennen dat mij dit ook is gebeurd toen mijn dochter 11 maanden was. Ik moest even snel een ander t-shirt uit de kast pakken. Ik leg altijd mijn hand op haar buik en pak dan iets met mijn andere hand maar het t-shirt dat ik wilde pakken lag onderop en ik liet haar dus 1 seconde los en ik draai me weer om, ik zie dat de commode leeg is en meteen dat ogenblik voel ik een klap op mijn onderbeen. Godzijdank heeft mijn been haar val gebroken en rolde ze zo door op de grond maar... ze had wel een bloedneus. Ik schrok me rot en huilde hard met haar mee. Al oogde ze meteen goed, ik heb toch even de dokter gebeld en ik mocht meteen langskomen. Zij zei dat dit zoveel moeders een keer gebeurd en dat ik me niet schuldig moet voelen. Dat doe ik nu ook niet meer maar af en toe denk ik er wel aan en aan hoe het zou zijn als ze er wel iets aan had overgehouden.. maar goed, dat is een gedachte die ik dan maar snel weer blokkeer. Ik let nu in ieder geval nog beter op als mevrouw ligt te wiebelen op de commode.

Groetjes F.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Cissy,
Das zeker schrikken. Ik hoop (ook) voor je dat je kindje snel weer naar huis mag.
Enne, nog maar even herhalen: iedereen kan dit overkomen. Nu de commode, straks misschien een kopje thee of vallen van de fiets... Niet leuk, maar hoort er wel een beetje bij, je wordt er allerter van, toch?
Mijn zoontje kukelde ook van de commode maar doordat ik eronder gehurkt zat en het ook zag aankomen, kon ik hem opvangen.
Hij is wel met een maand of 3 oud van het bed afgevallen, die stond nog op klossen. Flinke schrik, maar verder niks aan de hand (gelukkig maar, want mijn oplader lag met de pootjes omhoog op een paar cm van zijn ogen af).
Sterkte!
Joke

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Cissy,
Al die verhalen van andere moeders die ook wel eens blunderen door hun kind alleen op de commode te laten liggen helpen je toch om je in ieder geval niet alleen en slecht te voelen. Ik ben zelf met mijn dochtertje een keer van de trap gevallen. Ik kon haar niet meer houden en zag haar in slowmotion zo op dr kop naar beneden kukelen. Ik heb samen met haar onderaan de trap zitten janken joh. Ik moest haar toen elk uur s nachts wakker maken om te kijken of ze alert was. Pffff kreeg haar amper wakker joh, dan maak je je toch zorgen. Maar ze heeft er gelukkig niks aan over gehouden.
Heb wel eens gehoord dat het elke moeder een keer overkomt, hoe vaak wordt er bijv niet een kop koffie op de rand van de tafel gezet... Je ziet het zo vaak. Je kan niet alles voor zijn....
Hoop dat je schuldgevoelens inmiddels wat afgenomen zijn. Ik kan me herinneren dat ik me ook zo lang schuldig heb gevoeld, dacht dat ik de beelden van haar vallend naar beneden nooit meer uit mijn hoofd zou krijgen...
Groetjes
Wasabimammie!