Hallo Dames,
Ik wil mij even voorstellen. Ik ben Esther, 28 jaar.
In 2005 hebben mijn vriend en ik besloten om te stoppen met de pil. Een spannende beslissing natuurlijk. Ik was pas 21 en hij 26.
Na een jaartje was er nog geen zwangerschap en ik merkte dat mijn cyclus wel eens heel lang duurde. Vaak tussen de 35 en 45 dagen met uitschieters tot boven de 50 dagen.
Na een jaar ben ik naar de huisarts gegaan die mij vroeg de welbekende temperatuurslijsten bij te houden. Zo gezegd zo gedaan.
Mijn vriend verkocht alleen in die derde maand zijn zaak en wij emigreerde naar Spanje.
Na 3 maanden in Spanje ons leventje op de rails gezet te hebben ben ik naar een Engelse Huisarts gegaan die mij kon vertellen dat ik binnen een jaar na emigratie niets vergoed zou krijgen. De aankomende 9 maanden zijn we op de bonnefooi doorgegaan met klussen maar ook geen resultaat.
Eindelijk mocht ik dan naar de gynaecoloog!
Ook een Engelse man, de enige beschikbaar in een straal van 50 kilometer. Ik koos toch voor deze man want ik had inmiddels ook een eigen eenmanszaak (kindercrèche) en wilde deze zo min mogelijk dicht gooien voor afspraken bij de gyn. Hier leefde we tenslotte van.
Deze gyn vroeg mij opnieuw 3 maanden te tempen, hij wilde ook een beeld zien. Deze 3 maanden leken wel voorbeeld maanden (helaas) want hij zag weinig afwijkends behalve dat de cyclus iets langer was dan normaal. We moesten het maar in de 3e week proberen een tijdje.
Na 3 maanden niets ben ik terug gegaan, tenminste, dat probeerde ik want deze gyn had het erg druk! ik kon om de 2 weken terrecht.
Dan toch Clomid meegekregen voor 3 maanden. Ik werd hier heel chagrijnig van maar het was voor een goed doel. Na de 3e maand niets en de dosis werd verdubbeld.
Weer 3 maanden niets en mijn vriend en ik besloten een adempauze in te lassen.
Dat ging hem prima af maar ik voelde me steeds dieper wegzakken want we waren al bijna 3 jaar bezig en ik kreeg het niet uit mijn systeem. Elke maand die teleurstelling als ik ongi werd.
Na 6 maanden toch weer de gyn gebeld. Ik kreeg zijn vrouw aan de telefoon, hij was overleden....
Nieuwe gyn gezocht, oude temperatuurslijsten mee maar helaas wilde hij verse zien. Weer 3 maanden tempen dus.
Deze man nam het serieus en heeft mijn vriend ook meteen onderzocht. Traag zaad was de conclusie, 80%abnormaal maar de overige 20%erg actief. Het zou moeten kunnen! Alleen met mijn onregelmatige cyclus was er natuurlijk een verminderde kans.
Met de info heb ik inwendige onderzoeken gehad om te kijken of mijn eitje goed groeide en ik kon regelmatig terecht. Soms was er inderdaad geen eisprong en dan kreeg ik weer clomid.
Ondertussen brak de crisis in Spanje al uit. Een stuk eerder dan in de rest van west Europa en mijn zaakje liep niet al te goed. Geldproblemen zorgden voor minder zin in sex en de verplichte nummertjes beleven uit. Ik zat er doorheen.
Terug naar Nederland.
Weer een leven opbouwen, baan zoeken, woning inrichten, tijd voor je ouders en familie maken, vrienden opzoeken etc.
Even helemaal geen zin in het proces van zwanger worden in ieder geval!!
Nu, ben ik op dag 43 van mijn 2e maand temperaturen en ik ga deze week een gyn zoeken waar ik bij terecht kan. Heb ik die vervloekte lijsten alvast!
Het is een heel verhaal met weinig resultaat maar hopelijk kan ik binnen 1,5 jaar een klein wondertje vast houden, en misschien ook pas over 5 jaar. We zien het.
Nu heb ik even behoeften aan mensen die zich hetzelfde voelen. Eigenlijk slecht want dat betekend dat het bij jullie ook niet lukt. Dat spijt me.
Liefs Esther
Ik wil mij even voorstellen. Ik ben Esther, 28 jaar.
In 2005 hebben mijn vriend en ik besloten om te stoppen met de pil. Een spannende beslissing natuurlijk. Ik was pas 21 en hij 26.
Na een jaartje was er nog geen zwangerschap en ik merkte dat mijn cyclus wel eens heel lang duurde. Vaak tussen de 35 en 45 dagen met uitschieters tot boven de 50 dagen.
Na een jaar ben ik naar de huisarts gegaan die mij vroeg de welbekende temperatuurslijsten bij te houden. Zo gezegd zo gedaan.
Mijn vriend verkocht alleen in die derde maand zijn zaak en wij emigreerde naar Spanje.
Na 3 maanden in Spanje ons leventje op de rails gezet te hebben ben ik naar een Engelse Huisarts gegaan die mij kon vertellen dat ik binnen een jaar na emigratie niets vergoed zou krijgen. De aankomende 9 maanden zijn we op de bonnefooi doorgegaan met klussen maar ook geen resultaat.
Eindelijk mocht ik dan naar de gynaecoloog!
Ook een Engelse man, de enige beschikbaar in een straal van 50 kilometer. Ik koos toch voor deze man want ik had inmiddels ook een eigen eenmanszaak (kindercrèche) en wilde deze zo min mogelijk dicht gooien voor afspraken bij de gyn. Hier leefde we tenslotte van.
Deze gyn vroeg mij opnieuw 3 maanden te tempen, hij wilde ook een beeld zien. Deze 3 maanden leken wel voorbeeld maanden (helaas) want hij zag weinig afwijkends behalve dat de cyclus iets langer was dan normaal. We moesten het maar in de 3e week proberen een tijdje.
Na 3 maanden niets ben ik terug gegaan, tenminste, dat probeerde ik want deze gyn had het erg druk! ik kon om de 2 weken terrecht.
Dan toch Clomid meegekregen voor 3 maanden. Ik werd hier heel chagrijnig van maar het was voor een goed doel. Na de 3e maand niets en de dosis werd verdubbeld.
Weer 3 maanden niets en mijn vriend en ik besloten een adempauze in te lassen.
Dat ging hem prima af maar ik voelde me steeds dieper wegzakken want we waren al bijna 3 jaar bezig en ik kreeg het niet uit mijn systeem. Elke maand die teleurstelling als ik ongi werd.
Na 6 maanden toch weer de gyn gebeld. Ik kreeg zijn vrouw aan de telefoon, hij was overleden....
Nieuwe gyn gezocht, oude temperatuurslijsten mee maar helaas wilde hij verse zien. Weer 3 maanden tempen dus.
Deze man nam het serieus en heeft mijn vriend ook meteen onderzocht. Traag zaad was de conclusie, 80%abnormaal maar de overige 20%erg actief. Het zou moeten kunnen! Alleen met mijn onregelmatige cyclus was er natuurlijk een verminderde kans.
Met de info heb ik inwendige onderzoeken gehad om te kijken of mijn eitje goed groeide en ik kon regelmatig terecht. Soms was er inderdaad geen eisprong en dan kreeg ik weer clomid.
Ondertussen brak de crisis in Spanje al uit. Een stuk eerder dan in de rest van west Europa en mijn zaakje liep niet al te goed. Geldproblemen zorgden voor minder zin in sex en de verplichte nummertjes beleven uit. Ik zat er doorheen.
Terug naar Nederland.
Weer een leven opbouwen, baan zoeken, woning inrichten, tijd voor je ouders en familie maken, vrienden opzoeken etc.
Even helemaal geen zin in het proces van zwanger worden in ieder geval!!
Nu, ben ik op dag 43 van mijn 2e maand temperaturen en ik ga deze week een gyn zoeken waar ik bij terecht kan. Heb ik die vervloekte lijsten alvast!
Het is een heel verhaal met weinig resultaat maar hopelijk kan ik binnen 1,5 jaar een klein wondertje vast houden, en misschien ook pas over 5 jaar. We zien het.
Nu heb ik even behoeften aan mensen die zich hetzelfde voelen. Eigenlijk slecht want dat betekend dat het bij jullie ook niet lukt. Dat spijt me.
Liefs Esther