A
Anoniem
Guest
Hej,
Tussen alle blije babydingen en het 100% genieten door, voel ik me vandaag alleen maar sip en verdrietig. Heb weer eens zo'n bui, net als het weer buiten: regen, regen, regen, guur, donker, bluh!!! Mag niet klagen, eigenlijk helemaal niet, maar wil alleen maar ff spuien. Want ik mis mijn ouders zo, en mijn zusje, mijn NL vriendinnen, mijn hele sociale leven in NL... Begrijp me niet verkeerd, het gaat echt wel goed met me, maar ineens komt er een vlaag van onmiskenbare heimwee opzetten, niet tegen te houden!!! Die vlagen komen op de meest onverwachte momenten. Ik voel me nu net een lopende bom, ik sta op klappen en wil janken tot falen zeg maar, maar ik kan het niet. En eigenlijk wil ik t ook niet. Ik was vanmorgen op een ouderbijeenkomst, georganiseerd door ons CB hier. Het sloeg in als een bom toen de dames ineens over hun fantastische ouders begonnen te praten. Lieve woorden, steun, oppas etc. Ik voelde me ineens vreselijk alleen en het was erg confronterend om te merken hoe eenzaam een mens zich plotesling kan voelen. Ik zou zo graag eens even binnen willen lopen bij mijn moeder, of lekker wandelen met mijn zusje. Ik hoop, dat het met hormonen te maken heeft, dat het gewoon ff een dip is, dat er misschien een menstruatie aan zit te komen die er nog niet is geweest sinds de zwangerschap. In elk geval voelt het vandaag goed k... Wonen in het buitenland is niet alleen maar rozegeur en maneschijn....
Liefs Pippi
Tussen alle blije babydingen en het 100% genieten door, voel ik me vandaag alleen maar sip en verdrietig. Heb weer eens zo'n bui, net als het weer buiten: regen, regen, regen, guur, donker, bluh!!! Mag niet klagen, eigenlijk helemaal niet, maar wil alleen maar ff spuien. Want ik mis mijn ouders zo, en mijn zusje, mijn NL vriendinnen, mijn hele sociale leven in NL... Begrijp me niet verkeerd, het gaat echt wel goed met me, maar ineens komt er een vlaag van onmiskenbare heimwee opzetten, niet tegen te houden!!! Die vlagen komen op de meest onverwachte momenten. Ik voel me nu net een lopende bom, ik sta op klappen en wil janken tot falen zeg maar, maar ik kan het niet. En eigenlijk wil ik t ook niet. Ik was vanmorgen op een ouderbijeenkomst, georganiseerd door ons CB hier. Het sloeg in als een bom toen de dames ineens over hun fantastische ouders begonnen te praten. Lieve woorden, steun, oppas etc. Ik voelde me ineens vreselijk alleen en het was erg confronterend om te merken hoe eenzaam een mens zich plotesling kan voelen. Ik zou zo graag eens even binnen willen lopen bij mijn moeder, of lekker wandelen met mijn zusje. Ik hoop, dat het met hormonen te maken heeft, dat het gewoon ff een dip is, dat er misschien een menstruatie aan zit te komen die er nog niet is geweest sinds de zwangerschap. In elk geval voelt het vandaag goed k... Wonen in het buitenland is niet alleen maar rozegeur en maneschijn....
Liefs Pippi