miskraam en nog niet vergeten

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi mede forumers,

Ik heb na 13 weken een   miskraam gekregen wat nu 1,5 jaar geleden is, vraag me alleen wel eens af hoelang het duurt voordat je het eens vergeet/ minder aan denkt, merk nog steeds dat het me erg veel pijn doet als vriendinnen kennisen vertellen dat ze zwanger zijn is dit normaal?

liefs kimy
 
Zoiets vergeet je je leven niet meer!
Het is volkomen normaal.
Want ook al was je nog kort zwanger, het was toch een kindje!
Je hield er al van, hoe klein het ook was!
Het verdriet wordt natuurlijk wel minder, maar zoals je zegt, bij andere zwangerschappen (van jezelf of iemand anders), kan de pijn en het verdriet weer hevig terugkomen.

probeer te accepteren, dat het zo is, en dat je ermee moet leren leven.

heel veel sterkte!

groetjes mamarovileur
 
Hoi,

Het blijft altijd een pijnlijke plek. Ik heb in 2002 eem mk gehad. Ik was uitgerekend op 14 december. Mijn vriendin begin januari. Zij is echter bevallen in de week dat ik uitgerekend zou zijn. Daar heb ik het destijds heel moeilijk mee gehad.  Ieder jaar hou ik dus die confrontatie. In 2003 hebben wij een pracht zoon gekregen.  In 2005 helaas weer een MK. Dit keer half november uitgeteld. Maar de datum van de curetage zal ik nooit meer vergeten. Die vond plaats op de verjaardag van mijn zusje. Gelukkig hebben wij afgelopen mei ook een prachtige dochter gekregen. Maar soms heb ik nog mijn verdrietige momenten.

Ik moet wel zeggen dat ik er minder moeite mee heb. Ik heb zo mijn momenten.  3 weken terug kreeg mijn buurvrouw een mk. Dan sta ik er ook weer bij stil. Maar het verdriet heeft een plekje gekregen, en ik heb geaccepteerd dat ik er zo af en toe mee geconfronteerd word. Het is ook zo dat ik het meeste moeite heb gehad met mijn eerste mk. Bij mijn tweede mk kon ik er beter mee om gaan. (was echt niet minder vervelend)

Groetjes, Cathy
 
Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook wel terugdenk aan mijn miskramen van jaren geleden, maar dan meer aan de emotie die ik destijds gevoeld heb.

Ik heb na 3 miskramen nl een gezond kind gehad en denk daardoor niet veel meer daaraan. De blijdschap over mijn kind heeft die plaats ingenomen.
De laatste miskraam van nov (17 weken zwanger) wel, want ik heb intussen natuurlijk nog geen 2e kind gekregen en ben ook nog niet zwanger.
Dus die wens bestaat nog. Ik denk dat als je wens eenmaal is uitgekomen, dat het verdriet ook verdwijnt/makkelijker slijt.

Behalve als ik opnieuw zwanger ben/zou zijn voor die gewenste tweede, dan komt alles weer voorbij en dan voel ik mij onzeker en de gevoelens die ik toen had, komen dan weer naar boven.
Omdat mijn laatste miskraam veel ingrijpender was en kortgeleden, heb ik wel moeite met zwangeren in mijn omgeving.....maar het ligt er wel aan wie dat dan is. Dat zelfde geldt voor baby's.
Ik heb dat dus niet bij iedereen.

 
Hoi,

Ik denk idd dat je zoiets nooit vergeet, een miskraam hakt er gewoon heel erg in! Zelf heb ik een miskraam gehad in september 2005 en ben in oktober op mijn vaders verjaardag gecuretteerd. Afgelopen oktober was ik hoogzwanger van mijn zoontje en ben met hele gemengde gevoelens op visite geweest, na de geboorte van mijn zoontje was ik weer helemaal overstuur want hij had mijn 2e kindje kunnen zijn voor mijn gevoel. Het is nu 2,5 jaar geleden maar ik weet nu al dat ik in mei weer een dip ga krijgen want toen was ik uitgerekend bij de 1e. Ik had het nooit verwacht dat ik nu ik een kind heb nog steeds die pijn zo sterk  voel ik dacht dat het tzt wel zou slijten maar tot op heden mooi niet dus en de angst voor een nieuwe miskraam is altijd aanwezig omdat ik graag nog een kindje wil maar eerst moet ik wat sterker zijn voordat ik daar weer aan ga beginnen.

Veel sterkte!

Liefs,

Puk  
 
dank voor al jullie reacties ben dus gelukkig niet de enige, ben nu ook heel erg aan het twijfelen of ik het wel aandurf om weer zwanger te worden, heb nu een zoon van 2,5 jaar en ben zo bang dat ik helemaal stuk ga van de zenuwen als ik weer zwanger ben helemaal die eerste 3 maanden omdat het heel spannend blijft en ik denk helemaal als je al een miskraam hebt mee gemaakt.
 
Ik heb in 2000 een miskraam gehad, na ruim 11 weken. Een paar dagen voordat ik een echo zou krijgen, kreeg ik een bloeding. Op de echo was niets meer te zien. Wat er bij mij vooral inhakte toen was de opmerking van de verloskundige die de echo maakte: volgende keer beter.
Na de miskraam heeft het ruim 2 jaar geduurd voordat ik weer zwanger raakte. Achteraf vond ik dit nog erger, dan de miskraam. Ik kon het opzich goed verwerken, er was blijkbaar iets niet goed met het kindje, maar verlangde zo naar een kindje, waarom moest het dan zo lang duren.
Ik heb nu inmiddels 2 gezonde dochters, maar beide zwangerschappen waren erg spannend. Ook hou ik me eraan vast, dat zonder de miskraam, deze 2 prachtige meiden er waarschijnlijk niet waren geweest.
Mijn tante heeft 40 jaar geleden een miskraam gekregen, en bij haar kwam alles weer boven toen het mij ook overkwam.
Ik vergeet de emoties rond die tijd nooit meer, maar het slijt wel en heeft een plekje gekregen.
groetjes Melanie
 
Mijn 1e zwangerschap eindigde in een miskraam bij 12 weken (nov. 03), een dag voor de termijnecho. Ik voelde mij leeg, koud en eenzaam. Na 3 1/2 week (net voor kerst) ben ik nog gecurreteerd, wat ik erg emotioneel vond.
Ik wilde heel graag weer zwanger worden en vond de 6 maanden dan ook erg lang duren. In die periode vond ik het moeilijk om te gaan met andere zwangerschappen en met mijn eigen verdriet. Ik was erg bezig met weer zwanger worden en had moeite met de uitgerekende datum.
Toen was ik weer zwanger, maar ook angstig, onzeker en niet meer onbekommerd zwanger... Bij 15 weken kreeg ik een bloeding, we waren op vakantie in Amerika. De angst vloog me naar de keel, het kwam allemaal terug!
Maar naarmate de buik groeide, vertrouwde ik meer op mijn lichaam en het kindje in mijn buik. Een jaar later zat ik bij de 1e zwangerschapsgymles te huilen, omdat dat precies de datum van de miskraam was. En er werd ons gevraagd hoeveelste kindje/zwangerschap het was... De emotie kwam opeens heel hevig terug.
We kregen gelukkig een wolk van een zoon (feb. 05) die nu net 2 geworden is. In januari kregen wij er een dochter bij...

De pijn slijt, maar kan soms opeens naar boven komen als je het niet verwacht. Jammer vind ik dat een zwangerschap nooit meer zo onbekommerd is. Pas later kun en durf je langzaam te gaan genieten. Veel mensen denken erg makkelijk over zwanger worden en zijn. Maar wat ik me veel meer realiseer is dat een baby in je buik echt een wonder is!
Geef jezelf de tijd en ruimte om dit verdriet toe te laten, dan durf je vast over een tijdje wel weer een zwangerschap aan.
Sterkte,
Sonja
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan