miskraam en nog niet vergeten

Ik heb in 2004 na een zwangerschap van 39 weken en 4 dagen mijn zoontje verloren.
Hoewel ik natuurlijk heel veel verdriet had, wist ik dat ik snel weer zwanger wilde raken.
4 maanden later was ik weer zwanger, maar eindigde helaas met 6 weken in een miskraam.
Het deed me niets, liever dat, dan weer na een voldragen zwangerschap, en ik ging vol moed weer verder.
Precies op de eerste sterfdag van mijn zoontje wist ik dat ik weer zwanger was, en na een heel angstige zwangerschap, ben ik met 39 weken ingeleid, en heb ik er een gezonde dochter bij gekregen.
Pas toen kwam al het verdriet eruit.
Van mijn zoontje en van mijn miskraam.
Ik had me zo van het verdriet afgesloten, maar nu zag ik hoe het met mijn zoontje had kunnen zijn.

Ik wil hiermee zeggen, dat je voor je gevoel miss nooit meer een nieuwe zwangerschap aan zal durven, maar het verdriet moet er toch uit.
Volg je hart, dan komt het wel goed.

liefs mamarovileur
 
Ik ben nu pas bezig met het verwerken van..ruim 10 jaar later, ruim 8 weken na de geboorte van mijn 2e kindje. Ik was bij de eerste heel bang dat hij zou overlijden in zijn slaap en maakte hem heel vaak wakker, ik was vooral bang.. en nu kom ik hier even een kijkje nemen en bij elk verhaal wat ik hier lees lopen de tranen over mn wangen want het doet me zo denken aan mijn eerste.. ik heb net een stukje geschreven bij Respect voor al deze moeders, misschien heb je daar iets aan..  
 
In mei 2003 heb ik een miskraam gehad met ruim 12 weken. Hoewel ik het toen wel vervelend vond had mijn omgeving het er moeilijker mee dan ik. Ik heb mijn gevoel in een doosje gestopt en diep weg geborgen. Hoeveel verdriet ik erom had bleek toen ik in mei vorig jaar ontdekte dat ik zwanger was. De eerste drie maanden vond en was ik een ramp en ik kreeg idd pas wat meer vertrouwen naarmate mijn buik en het kindje groeiden. Toen ik bevallen was van mijn dochter in januari dit jaar had ik steeds het idee, dit had de tweede moeten zijn. Tijdens mijn zwangerschap kwam de koop van ons schip rond en dat hebben we de meisjesnaam gegeven die we toen bedacht hadden. Dat is een mooi eerbetoon aan die herinnering en zo zal ook dat deel van ons leven altijd bij ons blijven.

Groetjes Ilona
 
In 1998 heb ik een miskraam gehad bij 15 weken. Ik heb weeen gehad, we hebben
het kindje (jongetje) gezien en het was al zo groot als een hand. Zo wonderlijk.
Ik denk er niet dagelijks meer aan, maar toch zeker een paar keer per jaar schiet
het door mijn hoofd. Zeker rond de uitgerekende datum in mei, en in december
toen het misging.

Ik heb inmiddels een gezonde, prachtige dochter van 5 jaar.

Vorig jaar helaas weer een miskraam (bbz) bij 8 weken. Toch kon ik dit 'beter' verwerken omdat ik nog maar zo kort zwanger was. Maar ondanks dat weet ik dat het zo BIJZONDER is om een gezond kindje te MOGEN krijgen.

Mocht mijn dochter alleen blijven, ben ik blij dat ik een kindje heb. Dit is een groot geschenk.

Toch zal ik altijd aan mijn 'sterretjes'   blijven denken. En na al die jaren heb ik er soms nog wel moeite mee. Dus of het nu 1,5 jaar geleden is of al meer dan 9 jaar geleden, maakt geen verschil.

Meid sterkte en je mag er best verdrietig over zijn!

Liefs Eva

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan