Update: Voor iedereen die een miskraam heeft meegemaakt of er mee te maken krijgt, het ligt waarschijnlijk niet aan jou en je bent niet alleen. Deel je verhaal als je daar aan toe bent of stel je vragen.<br />Zo zijn we er met elkaar voor elkaar<br /><br />Misschien een beetje gek om een topic te openen over een miskraam onder het kopje zwanger zijn. Nog gekker dat als een miskraam statistisch gezien het eindresultaat is bij 1 op de 9 zwangerschappen hier helemaal geen categorie voor bestaat. Maargoed terug naar het onderwerp. <br />Een miskraam. Voor mij nu helaas de 2e keer dat ik er aan moet geloven. Ik weet nu sinds twee dagen dat we geen kloppend hartje meer hebben en de groei is gestopt bij 9 weken en 3 dagen. Eerdere echo gehad met exact 7 weken waar alles goed zat met een hartslag van 162. Geen reden voor zorgen dus.<br /><br />Ik heb mijn eerste miskraam als redelijk traumatische ervaren. Dit is iets waar ik eigenlijk nu pas achter kom omdat ik merk hoe bang ik nu ben voor wat komen gaat. Vorige keer heeft het 4 a 5 weken dood in mijn buik gezeten voor het natuurlijk op gang kwam. Ik heb 3 dagen heftig gebloed en enorme krampen gehad die elkaar 48 uur lang heel kort op volgde. Mezelf altijd voorgehouden dat dit waarschijnlijk normaal was. <br />Deze keer dacht ik daarom ik ga voor curretage want dat nooit meer (nooit meer voor iets wat niet leeft). Maar toen hoorde ik gister in het ziekenhuis dat de wachttijd momenteel ruim 10 dagen was. 10 dagen hier mee rond lopen en wachten is voor mij te lang. <br />Toch maar gekozen voor de pilletjes en nu dus bang voor wat er komen gaat. Ik heb de vier pilletjes nu al 8 uur geleden ingebracht en er gebeurd nog bijna niks. Ik zit zo te hopen dat het snel start maar kan niks anders dan afwachten. <br />Hoe zit het met jullie ervaring met deze pilletjes? <br />En hoe zijn jullie tot je beslissing gekomen en hebben jullie dit ervaren? Een natuurlijke miskraam, een miskraam opgang gebracht met pilletjes of een curretage? <br />Liefs<br /><br />