Miskraam

[Moradora]

Ik heb de pillen gehad en was er heel tevreden over. Ik mocht ook een curettage maar vanwege de mogelijkheid tot complicaties wilde ik dit niet
Op vrijdagavond ingebracht en tegen 6uur in de ochtend stroomde het langs mijn benen. Dit duurde 2 uur en zakte toen af. Ik bleef licht bloeden. Die avond de laatste 4 pillen ingebracht en eigenlijk weer hetzelfde verhaa ook Bij controle zat er nog een klein resten weefsel voor de baarmoedermond, ik kon dit afwachten maar vanwege een zonvakantie de dag erna wou ik dit niet. Dit is handmatig verwijderd, vervelend maar daarna was het klaar. Totaal een kleine 2,5 week gebloee denk ik zoals een lichte menstruatie ..

 

[MissPoes]

Dank jullie voor jullie tips en het delen van jullie verhaal. Ik hoop in de komende tijd dat veel meer mensen bereid zijn om hun verhaal hier te delen.
Iedereen zijn verhaal is anders maar in de onzekerheid is het soms fijn om in ieder geval een beetje het gevoel te hebben dat je weet wat je kan verwachten.

Bij mij is het me uiteindelijk mee gevallen. Misschien omdat het vorige keer lichamelijk zo heftig was en ik er dus automatische van uit ging dat het vast weer zo heftig en pijnlijk zou zijn.
Alles gelukkig minder waar.
Ik heb de ene pil woensdag begin middag genomen meteen na de afspraak in het ziekenhuis. Ik heb vervolgens de eerste 4 pilletjes vaginaal ingebracht om 05.00 in de ochtend op de donderdag. Pas rond een uur of 12:00 merkte ik dat het wat onrustig werd in mijn buik. Inderdaad een beetje menstruatie achtige krampjes. Maar ik verloor nog bijna geen bloed en al helemaal geen stolsels. Ik had eigenlijk verwacht dat het na 2 a 4 uur wel al heel erg op gang zou komen dus zat maar te wachten en wachten en duurde me allemaal eigenlijk te lang dus ging er al vanuit dat er vast niet veel meer ging gebeuren. Toen ik rond 17:00 in de middag op de bank lag en met een neerwaartse beweging druk uitoefende op mijn buik gebeurde het ineens. Ik voelde in een fractie van een seconde een soort golf en ben naar de wc gerend. Toen ik op de wc ging zitten zag ik dat het embryo zo op het maandverband zat. Ini mini klein met bij elkaar zo een 3 cm.
Ik had nooit verwacht dat het zo klein al zo compleet was. Echt een hoofdje met stipjes ( de oogjes) en de gaatjes waar de neus zou komen. Daarnaast een klein rompje met armpjes, beentjes en zelf als je goed keek al de vingertjes en teentjes. Het klinkt misschien eng maar ik vond het helemaal niet eng om te zien en heb er heel lang naar gekeken.
Eigenlijk begon toen de buikpijn pas. Het was vervelend maar wel dragelijk. Niet het gevoel van weeën of dat ik wilde persen zoals vorige keer. Inderdaad meer de krampen van een heel heftige menstruatie. Misschien was het ook vele malen dragelijker omdat ik wist dat het embryo er al uit was. Ik heb de daar op volgende uren grotendeels op het toilet doorgebracht. Nu een paar dagen later is het bloeden nagenoeg gestopt. Ik moet wel zeggen dat ik enorm verschil heb gemerkt tussen helemaal plat liggen en als ik bv even naar de supermarkt ging het bloeden weer toenam. Afgelopen dagen geprobeerd zoveel mogelijk rust te houden en dat heeft geholpen bij mij.

Voor iedereen die een miskraam heeft meegemaakt of er mee te maken krijgt, het ligt waarschijnlijk niet aan jou en je bent niet alleen. Deel je verhaal als je daar aan toe bent of stel je vragen.

 

[Gebruiker10356989]

Wat een heftig verhaal…
Een goed idee om dit zo op te zetten. Ik merk dat het heel fijn is om verhalen te lezen van anderen en het helpt ook om mijn eigen verhaal te delen.
Ik heb helaas sinds gisteren bloedverlies met pijn en stolsels… Ik ben 6 weken zwanger.
Mijn eerste miskraam was ook traumatisch. Het was een miskraam bij 12 weken. Het gebeurde spontaan. Ik had weeën volgens de gynaecoloog. Het gebeurde ook allemaal in het ziekenhuis. Het vruchtje wilde maar niet uitkomen. Ik had bijna 2 dagen pijn en bloedverlies, met ook andere lichamelijke klachten. Ook bij ons was het een volledig kindje met alles erop en eraan. Het moest alleen nog groeien.. het pijnlijkste voor mij was dat ongeveer een kwartier voordat ons zoontje eruit kwam, er een uitwendige echo werd gemaakt. Hierop was een hartslag te zien. Dit is heel pijnlijk om te horen dat je kind tot laatste uren nog leefde…
Na een tijd ben ik weer zwanger geraakt en helaas bij 6 weken weer een miskraam… de label “herhaalde miskramen” krijg je dan…
Ik zit nu middenin de miskraam en ben bang voor wat er gaat komen. Ik ben minder ver als de vorige keer, maar de angst is er toch.

 

[MamavanRomée]

Het is inderdaad “fijn” om verhalen van anderen te lezen die hetzelfde mee hebben gemaakt.

Ik heb een dochtertje van 1,5 jaar. Heb een keizersnede gehad dus er werd verzocht om 1 jaar te wachten met opnieuw zwanger worden. Afgelopen december begonnen en het was snel raak. Eerste echo een kloppend hartje. Heel raar had ik al een gevoel van zometeen is er wat mis. Tweede echo kreeg ik pas bij 12 weken. Ik was daar alleen heen gegaan omdat mijn vriend geen vrij kon krijgen helaas. En dus waar ik al bang voor was geen hartactiviteit.. ik was er kapot van. Was gestopt bij 9/10 weken. Ik kon het niet aan om er zelf op te wachten dus ik kreeg medicatie, hele weekend in angst gezeten maar er kwam niks. Toen twee dagen later een curettage. Mijn cyclus kwam die week erna weer op gang en ik was direct zwanger. Toen dacht ik komt het dus toch goed zo snel hoe fantastisch. Helaas ging dat al heel snel mis want ik werd een paar dagen later ongesteld. Is dus een biochemische zwangerschap, had ik nog nooit van gehoord.

Nu heb ik z’n ontzettende drang om een kind te krijgen dat het gewoon niet gezond meer is en ik heb totaal geen idee hoe ik hier mee om moet gaan. Aan de ene kant wil ik het gewoon over me heen laten komen en ik zie wel wanneer ik weer zwanger mag worden. En aan de andere kant denk ik het moet zo snel mogelijk.

Is er iemand die zich daarin herkent? En tips daarvoor?

Sorry voor mijn lange verhaal.