miskraam

[ANONYMOUS_USERNAME]

Dag dames,

Ook ik ben er bij 7 ½ week achter gekomen dat ik een miskraam zou krijgen. Opeens niet meer misselijk, geen gespannen borsten; ik snapte er helemaal niets van. Totdat ik ging vloeien. We zijn er op zich wel verdrietig om geweest, maar toch ook realistisch dat er wellicht toch iets fout zou zijn geweest als ik de zwangerschap had uitgedragen. Na het spontane verliezen van het vruchtzakje heb ik nog 2 dagen gevloeid en daarna niet meer. Voelde me direct daarna weer fysiek erg goed,ook psychisch. We hebben het alleen aan niemand verteld; willen geen slapende honden wakker maken dat we al met kindjes maken bezig zijn. We zijn op zich relatief jong (26 en 28) dus we gaan er weer gewoon voor ! Veel succes en misschien tot later op het zwanger-forum !

groeten Daisy

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Bijna twee jaar geleden heb ik ook een spontane miskraam gekregen. Ik was helemaal nog niet zo ver als de meesten hier, ik was nog maar 3 weken ver. Maar toch was het voor mij al een groot verlies. Vooral omdat ik er mij net bij had neer gelegd dat ik zwanger was. Dit is misschien raar uitgedrukt, maar de man van wie ik zwanger was wou niets meer met mij te maken hebben. En dus kwam het nog eens zo hard aan toen ik ontdekte dat ik zijn kindje zou krijgen. Ik was op dat moment ook nog maar 20, ging nog naar school en wist helemaal niet hoe ik dat kindje zou gaan onder houden. Toch had ik meteen beslist dat ik het zou houden. Tot op die ene zondagmorgen. Ik werd wakker met hevige buikkrampen en merkte iets later dat ik aan het bloeden was. De volgende dag ben ik meteen naar de dokter gegaan die vast stelde dat ik een spontane miskraam had gekregen. Ik ben toen twee weken moeten thuis blijven van school omdat ik continu last bleef hebben van hevige buikkrampen en recht zitten kon ik bijna niet. En elke keer als ik zag dat ik nog bloedverlies had barstte ik gewoon in tranen uit en hoopte ik zo dat ik nog altijd zwanger was. Ook al wist ik dat dat niet zo was. Soms denk ik wel eens "hoe zou mijn kindje er nu uit gezien hebben?" Hij of zij zou nu al iets meer dan een jaar oud zijn.
Momenteel heb ik mijn kinderwens weer eventjes opgeborgen, ik ben tenslotte nog maar 22. Al hoop ik toch voor mijn 30ste een klein kindje in mijn armen te kunnen nemen.