miskramen

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Christa,

Je verhaal is heel herkenbaar. Toen mijn dochter 1 jaar was, wilden we graag een tweede.
Ook dit keer werd ik snel zwanger, maar helaas volgden er drie miskramen. Uit de onderzoeken kwam niets. Tijdens de uitslag van het laatste onderzoek bleek ik weer zwanger te zijn. Boosheid, angst en blijheid hebben elkaar 9 maanden lang afgewisseld.
Heel blij waren we toen onze tweede dochter werd geboren. Eerst wilden we nog een derde. Maar toen het onverwachte cadeautje weer in een miskraam eindigde, hoefde het voor ons niet meer.
Die onzekerheid, pijn en verdriet willen we niet meer meemaken. Het is goed zo.
Maar inderdaad de buitenwereld zou je zo graag de mond eens willen snoeren. Sommige mensen kunnen zo bot zijn.
Houd moed; blijf praten en ik hoop dat het ook voor jullie is weggelegd.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi allemaal,

Wat komt het hard aan om je kindje te verliezen. Zelfs voor mij. Ik heb net via een thuistest begrepen dat ik nu een zesde miskraam beleef.
Het gekke is, we wilden helemaal geen kinderen meer. Ik ben net 9 wkn geleden bevallen van mijn 4e kind (gelukkig alle 4 gezond) en wij waren eigenlijk wel klaar.
Toch voelt het weer als een enorme teleurstelling, terwijl ik nog niet eens wist dat ik zwanger was.
Helaas is er bij ons iets mis gegaan met een condoom ong 3 wkn geleden. Nu heb ik ineens veel bloedverlies, met wat stolsels en een hoop buikpijn en dat overbekende drukgevoel. Dus voor de zekerheid nog ff een test gedaan en jawel positief.

Misschien is het voor het beste zo, ik bedoel, ik heb er gelukkig 4, maar toch doet het pijn. Ik denk dat ik dit ook maar lekker voor me hou, want als ik iets niet nodig heb dan is het de onverschilligheid van anderen omdat ik er al vier heb.....

Ga nu ff een potje janken,
Liefs Lin