Missed abortion

Hebben donderdag de eerste echo gehad en tot ons grote verdriet zagen we een veel te klein kindje en er klopte geen hartje. Er klopte geen hartje.... Na 8 weken gestopt met leven (zou 10 weken en 4 dagen moeten zijn) en nu is het wachten op de miskraam. We zijn verdrietig en boos en hopelijk komt de miskraam dit weekend nog maar helaas hebben we dat niet voor het kiezen. En dat het niet al te pijnlijk wordt.

Heeft iemand ervaring hiermee en eventuele tips of goede raad? En wie heeft geprobeerd daarna meteen zwanger te worden? We waren nu ook meteen zwanger (dus hebben goede hoop en blijven positief wat dat betreft!).
Misschien dat er meer zijn die dit nu meemaken en dat we wat aan elkaar hebben...

Groetjes, Jannie
 
Lieve jannie,



Ons zoontje is met 15 wk zwangerschap spontaan geboren,

verhaal te lezen op (compleet maar veel te vroeg geboren).

Uit je verhaal begrijp ik dat ze verwachten dat het spontaan
geboren wordt, ik denk dat er ook andere opties zijn om de
geboorte vervroegd te laten komen. (begrepen uit meerdere verhalen)
Ik hoop ook dat ik snel weer een voldragen zwangerschap heb.
al is mijn verhaal een stukje ingewikkelder.

Ik wens je heel veel sterkte in deze periode,
mocht je behoefte hebben om met lotgenoten te
praten, www.lieve-engeltjes.nl, heeft mij erg goed gedaan.
er is zelfs een lijst voor ouders wiens kindje voor de 16 weken is
geboren. (evg1)

liefs mama 13

 
Hoi Jannie,
Das schrikken tijdens een echo!

Wij wilden graag een tweede kindje en na een maand was ik al zwanger.
Maar 6 weken terug hebben we precies hetzelfde meegemaakt als jullie, op de verjaardag van mijn man gingen wij samen met onze dochter voor de eerste echo.
Ook net zoals bij jou was er geen hartslag te vinden en ik had toen 10 weken moeten zijn maar de groei van het kindje was 8 weken.
Dus was het kindje al 2 weken niet meer in leven.
Vreselijk je schrikt je rot en ook weer geen besef, heel raar.
'S middags kreeg ik al de miskraam, gelukkig maar want het was een raar idee en gevoel dat het nog in je buik zat.
Ik kreeg spontaan weeen, we hebben de verloskundige gebeld en die is de hele tijd bij ons geweest.
Ik ben erg blij dat ik het niet heb laten weghalen want we hebben het nu kunnen bekijken en hoe het kindje eruit zag met 8 weken.
Als je het laat weghalen blijft er niet veel van over, maar als je kenbaar maakt dat je het graag mee wil nemen om er afscheid van te nemen moet je dat vantevoren melden anders komt het bij het ziekenhuis afval. (en dat is een raar idee).
De eerste 2 weken was ik erg flink en vooral de gedachte ":dan zal er wel iets behoorlijk mis zijn geweest met het kindje" hielp me daarbij.
Maar later werd ik boos en chagrijnig en verdrietig, ik heb er behoorlijk last van en is het fijn om te weten dat je niet alleen bent! Maar dat je het kunt delen met anderen.
En de tijd ervoor nemen.

Sterkte met het verlies!
Liefs Marian
 
hoi Jannie,
wat een rotnieuws zeg!
Ik ben nu voor de 3e keer zwanger. Mijn 1e zwangerschap werd na 5,5 week een miskraam, dus al heel vroeg. Tijdens mijn 2e zwangerschap kwamen we/ze er tijdens de 20-weken echo achter dat de nieren van mijn kindje niet goed waren, helaas moesten we ons kindje laten gaan. Bas* is op 8 januari 2008 geboren.
Nu ben ik dus weer zwanger, bijna 7 weken. Heel spannend allemaal.
Bij mij duurt het wat langer om zwanger te worden, al ben ik heel blij dat het nu al in 4 maanden gelukt is. Er is in ieder geval weer hoop op een gezond kindje...

Je hebt hier ook een forum, 'zwanger worden na een miskraam'. Je komt hier door eerst op het zwangerforum te klikken, hier vindt je dan het stukje 'zwanger worden na een miskraam' Hier schrijven allemaal meiden die een miskraam hebben moeten meemaken. Misschien kan je hier lotgenoten vinden,

succes met de verwerking van dit verlies, want ook al was je 'pas' 10 weken, het kindje was al zo gewenst en hoorde er al zo bij. Het is niet gek dat je hier verdrietig om bent.
liefs
Patricia mama van Bas*

 
Hoi Jannie,
Momenteel maak ik precies hetzelfde mee. Wij gingen vorige week woensdag voor een vervroegde echo omdat ik last had van bloedverlies. Ik was die dag 9w3d maar er was alleen een leeg vruchtzakje te zien of ik zou pas 5 weken zijn. Dat kan niet, want zo lang weet ik ook al dat ik zwanger ben. Het bloedverlies houdt maar aan, niet dat het heel veel is, maar laat het dan nu ook maar komen. Helaas hebben we dat niet in de hand. Als ik klaar met het wachten ben, kan ik bellen met de vk. Het wordt dan een curettage. Maar ik heb het liever via de natuurlijke weg. De twijfel is wel wat toe geslagen, want hoe lang wacht je en wanneer is het mooi geweest met wachten.
Jij ook veel sterkte gewenst.
Groetjes Laura
 
Fijn om lotgenoten tegen te komen zeg! Om ons heen horen we  steeds meer soortgelijke verhalen.  Ben rationeel, weet dat er waarschijnlijk iets met ons kindje was maar toch...
Na een emotioneel weekend met manlief is er helaas nog niks gebeurd. Volgens mij is het al meer dan 3 weken dood. Ben af en toe nog intens verdrietig, vooral als ik wakker word. Vraag me dan af hoe lang de dag nog gaat duren... Heb ananas, bitter lemon en  afslankthee op en ben vanavond naar voetreflexmassage geweest; nu hoop ik dat er iets in gang gezet wordt in mijn lichaam!
Ben heel benieuwd hoe de miskraam gaat verlopen, meteen een heftige bloeding of wordt dat opgebouwd? Dagenlang of meer urenlang? Ik denk dat ik maar op mijn gevoel af ga. En hopelijk snel weer zwanger.

Liefs en iedereen succes, ervaringen zijn nog steeds welkom!
 
En ik maar denken dat het er al uit was, nou niet dus!! Gisteravond kreeg ik toch een krampen, niet te geloven. Gelijk 800 mg ibuprofen genomen, maar hielp niet gelijk. En een bloed...... Uiteindelijk kwam er iets uit wat veel groter was dan ik had verwacht, ik schrok me rot. Weer vk gebeld, maar dat schijnt normaal te zijn. Pijn nam daarna gelijk af, maar het bloeden ging maar door. Vk heeft gezegd dat ik weer kan bellen als ik van de week nog een echo wil om te kijken of alles weg is. Denk wel dat ik dat ga doen.

Ik  dacht maandag het al gehad te hebben, maar dit was echt vele malen heftiger dan ik had verwacht. En dan ging het nog maar om een leeg vruchtzakje van 5 weken....
Heb het wel opgevangen en eens goed bekeken, maar het was niet te herkennen. Gelukkig maar, want dat had me zo naar geleken.

Jannie, ik dacht ook dat het niet spontaan ging komen. Bij mij was het dus al 5 weken dood en nu pas komt het. Heb je al last van bloedverlies? Want dat schijnen de 1e tekenen te zijn dat de miskraam in gang is gezet.

Heel veel sterkte met afwachten, en ik hoop dat het bij jou minder heftig verloopt dan bij mij!!

Gelukkig is het bloedverlies nu wel erg afgenomen, ik moest gisteravond bijna constant op de wc zitten. Ben nu wel erg moe heb ik gemerkt. Het is natuurlijk ook niet niks. Ik zou deze week nog weer aan het werk, maar doe dat nu toch maar niet. Even tot mezelf komen.

Ik ben inderdaad ook rationeel, weet dat er iets niet goed was, maar het blijft toch een schok en een enorme teleurstelling. Je gaat er gewoon aan voorbij dat het ook jou kan overkomen. En het is toch een verlies. Af en toe moet ik zo ontzettend janken!!
Ik hoop dat een nieuwe zwangerschap het verdriet enigszins doet vergeten. Maar ben wel bang dat ik niet zal kunnen genieten totdat ik zeker weet dat alles goed is. En wanneer weet je dat? Lees zoveel verhalen dat het ook nog wel na 20 weken fout kan gaan....

Liefs Laura
 
Hoi Jannie,
Bij mijn miskraam heb ik gewoon weeen gehad, maar bij iedereen is het weer anders wat betreft de heftigheid.
Ik heb wel heftige krampen gehad maar omdat ik de verloskundige bij me had werd ik een stuk rustiger waardoor de krampen ook minder werden.
Je bent natuurlijk ook erg nerveus en je bent maar aan het denken en piekeren.
En de verloskundige heeft me ontzettend goed begeleid tijdens de miskraam, want een bevalling doe je niet alleen dus ook een miskraam (wat eigenlijk ook een bevalling is) hoef je niet alleen te doen!
We hebben het kindje ook bekeken waar ik achteraf erg blij mee ben, anders kreeg ik spijt later denk ik.

Sterkte meid!
Groetjes Marian
 
Terug
Bovenaan