MK.... maar vruchtje nog niet verloren. Wat te doen?

Hoi hoi, wat erg dat je dit moet meemaken. Ik heb hetzelfde vorig jaar meegemaakt.
Waarschijnlijk was dat van een tweeling, maar zeker konden ze dat niet zeggen.
Bij mij is het nooit levensvatbaar geweest, of dat er dus een hartje heeft geklopt.
Ik wist dit bij negen weken en bij dertien weken is het weggehaald omdat het niet vanzelf kwam. Ik ben toen gecurreteerd, en dat is me echt heeeel goed bevallen!
Tuurlijk is het naar en eng als je op die operatietafel ligt, maar ze zijn erg lief voor me geweest en ik ben onder narcose gegaan zodat ik er niks van merkte.
Achteraf een beetje bloedverlies, maar weinig last gehad.
Ik werd na ongeveer dertig dagen weer keurig ongesteld en daarna ben ik weer zwanger geraakt!! Nu ben ik bijna 32 weken zwanger en het gaat hartstikke goed.
Alleen het onbevengene is er wel vanaf, vooral de eerste weken.
Een kindje neem je niet, die krijg je, daar ben ik me wel van bewust!
Heel veel sterkte met je besluit, en ik kan veel mensen die dit hebben gehad en die een
"goede"curretage ondergingen.
Laat je nog wel iets van je horen??
Groeten Alida
 
Hoi,

Ja idd was het niet leuk, maar ik wist niet beter. Was 2 jaar geleden en heb tot de zomer nog nog hulp gehad om dit te kunnen verwerken. De dokter zei ook dat het mijn eigen schuld was  dat het was overleden. Weet nog steeds niet waarom hij dat heeft gezegt???  Gelukkig kan curetage dus ook wel goed gaan.

Dank jullie voor de reacties, doet me goed. Ja idd nog een paar weken, maar heb het op dit moment erg moeilijk, benauwd zeg! HA gebeld moet toch weer een afspraak maken, gisteren al geweest maar goed.

grt suuz 33.5 weken

ps. Ik wilde eerder reageren maar site doet beetje raar.
 
Hoi Kuki,
Wat erg voor je. Ik heb zelf hetzelfde meegemaakt, 5 jaar geleden. Ik dacht toen dat ik 12 weken zwanger was en het kindje was gestopt met groeien met 9 weken. Nadat ik het wist heeft het nog 2 weken geduurd voor het vruchtje "afkwam" (dat heb ik altijd een verschrikkelijk woord gevonden). Ik had wel de pech dat ik niet goed begeleid ben door de verloskundige. Zij gaf mij totaal geen keus en had geen enkel begrip voor het verdriet dat ik had. Later ben ik door een ander begeleid, maar toen was het kwaad eigenlijk al geschiet.
Mijn reactie op jouw vraag is: je moet kiezen wat het beste bij jou en je gevoel past. Als jij het op een natuurlijke manier wilt laten gebeuren, is dat een goede optie. Je wilt geen curretage, schreef je. Als het niet nodig is, hoeft dat ook helemaal niet. Doe wat jij fijn vindt (als je hier van fijn kunt spreken) en bespreek je gevoelens ook met je partner en met je gyn.
Ik wens je heel veel sterkte!
Liefs,
Patricia
 
Wat naar zeg dat je dit mee moet maken en dat het niet vanzelf gaat. Bij mij werd het vruchtje na bloedingen met 1,5 week naar buiten gewerkt. Een curretage schijnt in deze fase mee te vallen. Ik hoop dat je snel duidelijk krijgt!
gr.Ing
 
hoi kuki
wat rot voor je dat t niet goed is.
ik heb in april een mk gehad.t vruchtje was al 3 weken niet gegroeid.ik wou niet wachten,maar curretage leek me helemaal vreselijk.ik had gelezen over pilletjes die je in moet brengen en gelukkig bood mijn gyn mij die optie.ik heb savonds om 18 uur die tabletjes in gebracht en om 9 uur kreeg ik menstruatiepijn en begon ik te vloeien.snachts om 2 uur vloeide ik hevig en floepte het vruchtzakje eruit.met een daarna was het bloeden en de buikpijn minder.een   miskraam is nooit leuk maar als ik het weer zou moeten doen teken ik voor die pillen.gewoon in je eigen huis,met je man.je weet dat t gaat gebeuren.het afwachten tot t vanzelf kwam leek me slopend en ik wou door met mn leven en opnieuw zwanger worden.gelukkig is dit de maand erop weer gelukt en ik ben nu 34 wk zwanger.
veel sterkte,ook met je beslissing.
groetjes kari
 
Hoi,

Ik heb 13 december een curettage gehad. Ik had al 3 weken licht bloedverlies. Bij de eerste echo (met 7 weken) was alles goed, maar bij de echo met 9 weken zagen ze geen hartactie meer. Omdat ik al 3 weken in onzekerheid had gezeten wilde ik niet lang meer wachten. Volgens de gyn. kon het nl. nog wel een paar weken duren voor het vruchtje afgestoten zou worden.
Na een week heb ik toen de curettage gehad.
Het was inderdaad onder volledige narcose. Ik heb daarna helemaal geen buikpijn gehad, en de bloeding viel ook mee: 12 dagen en minder dan een normale menstruatie.
Het is me echt 100% meegevallen! Ik had na de curettage echt het gevoel van: ik kan het nu afsluiten en gaan verwerken.
Ik heb absoluut geen spijt dat ik gekozen heb voor een curettage, maar dit is voor iedereen natuurlijk anders.
Heel veel sterkte de komende tijd, ik weet hoe je je voelt !!!!
 
Hallo allemaal,

Dank voor jullie reacties! Ik heb er vandaag nog eens goed over nagedacht en besloten dat ik voor de pilletjes ga en niet nog een week afwacht. Er is nl. geen enkel signaal dat er iets gaande is en ik heb zomaar het idee dat het ook niet gaat gebeuren. Mijn gyn heeft de optie van de pilletjes aangeboden, dus ik ga dat gewoon proberen. Hoop dat ik ze dus nog voor het weekend kan krijgen en inderdaad 'lekker' thuis en vriendlief in de buurt. Mocht dat niet werken, zal ik wel voor de curettage moeten gaan, maar daar ben ik door jullie reacties in ieder geval een beetje over gerustgesteld. Mochten jullie nog tips/ervaringen hebben dan hoor ik t uiteraard graag enne...ik houd jullie op de hoogte!

Liefs,
Kuki
 
Hoi Kukie,

Ik heb vorige maand precies hetzelfde meegemaakt. Miskraam, maar geen vruchtje dat naar buiten kwam. Ik werd erg goed begeleid door het UMC en kreeg ook de opties afwachte, medicijnen of curettage.

Omdat ik ook opzag tegen een curettage koos ik voor de medicijnen; cytotec heet het. Ik heb deze als   onprettig ervaren. Ongeveer 2 uur na het inbregen kreeg ik geleidelijk aan krampen in mijn baarmoeder die steeds heftiger werden. Twee uur lang heb ik het zelfs weg moeten zuchten. Daarna verdween de pijn en 's avonds ging ik bloeden en verloor ik het vruchtje en wat stolsels. De volgende ochtend in het UMC bleek dat slechts een deel van alles eruit was en kreeg ik alsnog een curettage. Deze is me alles meegevallen. Iedereen was heel aardig voor me, ik ging helemaal onder narcose en werd na een uurtje weer prima wakker. Geen pijn, geen ongemak. Daarna nog 2 weken bloedverlies gehad, idd minder dan een menstruatie. Het is nu 3 weken geleden en ik ben blij dat het uiteindelijk zo gegaan is.
Ik zou een volgende keer niet meer voor de medicijnen gaan, maar ik kan me je overwegingen wel voorstellen om niet onder narcose te gaan als het ook anders kan want van tevoren dacht ik er precies zo over.   Zo ging mijn verhaal, maar ieder verhaal is anders.
Het enige wat ik je kan vertellen is dat je rustig jouw keus moet maken en dat alle opties goed zijn. Doe dat waar je je het meest prettig bij voelt (of het minst onprettig) want het is allemaal al ellendig en verdrietig genoeg.

Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd,

Marijne
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan