helaas, dan n og maar een keertje opschrijven
bedankt voor jullie reacties... veel dingen die jullie hebben gezegd, zijn heel logisch, had ik ook al bedacht, maar als ze door iemand anders worden uitgesproken (getypt
) dan komen ze toch meer binnen...
met een aantal vriendinnen heb ik het inmiddels uitgepraat. toen zij mij vandaag irl zagen, en vroegen hoe het nu zat en met me ging, begon ik meteen weer te huilen. dat heeft ze er geloof ik wel van overtuigd dat het echt niet goed zit momenteel.
huilen is trouwens iets wat ik zo ongeveer het hele weekend heb gedaan, naast uitrusten...
een andere vriendin ben ik denk ik kwijt. Ik heb haar een mail gestuur met hoe en wat, en uit haar stilzwijgen blijkt eigenlijk al genoeg. jammer, maar ik moet nu voor mezelf kiezen, en blijkbaar was het toch geen echte vriendin.
verder heb ik voor mezelf besloten wat "druk" weg te nemen, door mijn mobiel voorlopig uit te zetten. het idee om altijd maar bereikbaar te moeten zijn is hierdoor weg, en dit is heerlijk rustgevend. ik heb iedereen voor wie dit belangrijk kon zijn een mail gestuurd met daarin de reden, en gezegd dat ik bereikbaar ben op mijn huisnummerr. neem ik niet op kunnen ze mijn antwoordapparaat inspreken...
ook heb ik een goed gesprek gehad met mijn man, en ook hij begrijpt nu dat ik niet zomaar moe ben, maar dat ik eigenlijk al over mijn grens heen ben gegaan... gisteravond heeft hij me als een klein kind ingestopt, en hebben we nog een hele tijd zitten praten over van alles en nog wat...
dit bij elkaar heeft in ieder geval in mijn hoofd voor rust gezorgd. komende week op mijn werk hoef ik maar een paar keer verplicht, kort aanwezig te zijn, voor zaken die echt belangrijk zijn, en die iemand anders niet zomaar van mij over kan nemen. al het andere ga ik proberen om, in overleg met mijn collega's, zo vele mogelijk te skippen, zodat ik deze week wat positiever kan eindigen als de afgelopen week.
liefs,
T
