Ik herken je frustraties. Niet uit die periode, maar van eerder. Ik heb zo'n hekel gekregen aan gedoe boven het bedje, daar raak ik zelf helemaal gestresst van en dan lukt het helemaal niet meer.
Vervelend he? elke keer als iets lijkt te werken, of er is een fijn ritme, dan gooien ze een week later de gebruiksaanwijzing weer om. En dan is het weer aan jou om te ontcijferen wat het nu weer moet zijn.
Hier wat dingen die bij ons werkten, maar helaas zul je je eigen weg door alle tips heen moeten vinden, met veel geduld en compassie. Het is voor hem minstens net zo vervelend. Die gedachte hielp mij.
Mijn baby is sinds 5 maanden van een ritme op de klok. Tot die tijd werkten wakkertijden en vermoeidheidssignalen fantastisch, elke keer voeden als ze wakker werd. Maar geleidelijk aan veranderde dat. Ik verving 1 fles in de loop van de ochtend voor een fruithap die wat groter werd. Toen werd het ritme: opstaan, fles, spelen, ochtendslaapje van 30 minuten, fruithap, spelen, voor het slapen gaan een fles. Ennnn met een volle buik sliep ze zo een gat in de middag. Sindsdien doet ze redelijk zeker een lang tussen de middag slaapje. En dan rond half 4 nog 1 x een kort slaapje. Misschien werkt die fles voor het slapen gaan, en het ritme op de klok ook voor jou.
Het zal dan geen verrassing zijn dat de mijne ook geen afwijking van het ritueel tolereert. Je bent van regelmaat of niet haha. Hier gaat ze altijd in dezelfde volgorde in haar slaapzak, white noise speaker aan, gordijn dicht, liedje en naar bed, dekentje erop en speen erin. Doe je iets niet, of niet met dezelfde flow, dan krijst ze de boel bij elkaar. Ze gaat na het oppakken van de commode bijvoorbeeld ook staren naar haar speakertje, en als ik haar in bed leg en ik ben niet snel genoeg met de speen geven, dan gaat het luchtalarm af.
Verder heb ik veel geoefend met de speen zelf pakken en in doen. Dat kan ze nu met 7 maanden redelijk goed. Nog niet snachts als ze half slaapt, maar zeker voor dat dagslaapje. Ik reageer dus minder snel als "vroegah" als ze even huilt om de speen. En dat kan er best luid aan toe gaan, tot ze ineens zelf die speen pakt en gaat slapen. Ik ben nooit een fan van laten huilen geweest, en doe dat nog steeds geen 10 minuten achter ellkaar. Maar ze is wel zo groot dat ik denk: je mag eventjes wachten tot ik klaar ben met mijn broodje smeren. Soms is het dan al opgelost, en ze is in ieder geval weer wat moeier van even 1 a 2 minuutjes frustratie eruit gooien. Dan pakt ze de speen vaak ook beter.
En als ze echt blijft huilen...? tja dan wil ze dus niet slapen. Ik probeer nooit meer langer dan 30 minuten. Afhankelijk van hoe lang ze op is doe ik dit. Is ze netjes 2,5 uur op? dan probeer ik het een half uur later nog eens. Is het al erg laat voor haar doen? Dan ga ik met de wagen wandelen, en slaapt ze daar. Noodoplossing.
In de periode dat ze leerde slapen op haar eigen kamer, hielp het nog wel als ik in de buurt wat bleef rommelen. Wasje vouwen in onze slaapkamer, even de wc op de badkamer soppen oid. Dan kon ik ook makkelijker even terug lopen als het huilen was. Steeds even kort laten weten dat ik bij haar ben, aai, speen, doei. Maar alleen liet ik haar toen niet, en als ze echt overstuur was bleef ik wel haar handje vast houden en dan zei ik bemoedigende dingen als: gooi het er maar even uit. vervelend he dat het niet lukt. ik ben hier, je bent veilig. ga maar gewoon lekker rustig liggen, slaap maar lekker. Ook al gilde ze erboven uit. Steeds maar oppakken had een erg averechts effect.
Hee, en net als de goede periodes die steeds maar weer over gaan... gaan ook de slechte periodes steeds maar weer over. Je weet gewoon niet altijd waar de onrust vandaan komt.
Doet je zoon het bij elk slaapje? of alleen de laatste? hoe is je schema of routine nu? wanneer eet hij? gaat alles goed met vaste voeding in zijn buikje? is het misschien te donker/licht of te stil/luid of warm/koud? Misschien ook even een stapje terug doen en bedje eerst weer een fijne plek maken?