moeder die kindje vergeten was, het verhaal

pas was er best wat onbegrip voor de moeder die haar kindje vergeten was. via onderstaande link lees je haa verhaal.

http://www.bndestem.nl/spectrum/article1852415.ece

groetjes
petra
 
het zal je maar gebeuren. dit wens je echt geen ouder toe. ik zou het mezelf nooit vergeven. ik zie in de reacties bij dat verhaal dat er mensen zijn die boos reageren op de moeder, dat vind ik echt walgelijk. deze moeder heeft een blackout gehad, dit zou iedereen kunnen gebeuren. het gebeurd ook vaak genoeg dat ouders even niet om hun kind denkt en het in die tijd verdrinkt in een vijver. dat soort dingen gebeuren helaas en ik vind het daarom walgelijk hoe sommige mensen kunnen reageren. ik dacht eerst ook, hoe kan je nou je eigen kind vergeten, maar het gebeurt.
ik wil de ouders dan ook heel erg veel sterkte en kracht wensen. en ik hoop dat ze weer een gelukkig gezin kunnen worden.

 
hi,
aan een kant zeg ik hoe kan je dat gebeuren maar aan de andere kant..
we zijn allemaaal ook zo druk met van alles om ons heen!
in de ochtend haasten om op je werk te komen en je zit met je gedachte daar ook al...

zelf werk ik niet meer omdat het dus ook te druk in mijn hoofd werd.

zelf kijk ik altijd even achterom of ik mijn dochter wel in de auto gezet heb en niet met buggy en al heb laten staan.
ik vergeet ook vaak de deur aan dekant van mijn zoon dicht  te doen.
hij zegt dat dan ook heel vaak.
ja hoe kan je dat vergeten nadat je hem hebt vast geklikt!!!!!
dus ja het kan iedereen over komen, ik denk dus ook de allerbeste super mama!
maar heel vaak   besef je het op tijd...

en soms dus niet wat wel fataal kan zijn..
 
hoi hoi

heb het verhaal gelezen, en ja ik zeg eerlijk ik had mijn oordeel al heel lang klaar over die moeder, want ik vond het afgrijselijk. Nu ik dit verhaal heb gelezen ben ik nog niet echt van gedachten veranderd, tuurlijk vind ik het heel erg voor haar maar toch, een kind vergeet je niet, nooit...

Als je je kind niet goed ziet op de achterbank, heb je hele handige spiegeltjes. En daarbij hoe duidelijk had je een teken willen hebben??? Ze denkt nog aan die belgische moeder!!!! dat was voor haar het teken dat zij moest opletten. Ze vond andere dingen belangrijker dan die kleine jongen.

Ik vind het echt heel erg, en ik wil dit nooit iemand wensen, want ze is gestraft voor het leven, zonder zoontje en met het geweten dat je je kindje door jou toe doen kwijt bent moet ze door het leven, en dat is heel zwaar.

De meningen zullen altijd verdeeld blijven, ik hoop gewoon dat zij en haar familie de draad weer op kunnen pakken.

Cyndie
 
Ik had mijn mening al klaar: HOE KAN JE JE KIND VERGETEN!?!!!???!!!
Maar moet bekennen dat ik het verhaal met tranen in mn ogen heb zitten lezen (met dank aan de zwangerschaps hormonen) en dat ik er nu toch wel wat meer begrip voor heb...
Er kan idd in een onbewaakt ogenblik (zo)iets gebeuren...
Zo lette ik een keer ff niet op (druk met de kinderwagen), het waren maar een paar seconden , maar toen ik opkeek zag ik mn zoontje zo voor een bus lopen...
Gelukkig reed de bus langzaam en kon de buchaufeur stoppen, maar toch.......

Ik hoop dat de ouders (en vooral de moeder) dit drama op de een of andere manier kunnen verwerken...

Nika    
 
Ik blijf erbij dat ik nooit zal zeggen dat het mij niet zal overkomen!
Ik hóóp dat het mij nooit zal overkomen!
Maar het is nu eenmaal een feit dat veel mensen het te druk hebben en niet in de gaten hebben dat het niet goed met ze gaat.
Ik ben ook depressief geweest na de geboorte van de eerste en ik ben toen ook héél erg geschrokken van mezelf; ik was iemand geworden, waarvan ik altijd had geroepen zo nóóit te worden!     Wel dus.....
En sommige mensen kunnen niet zomaar stoppen met werken omdat het te druk in hun hoofd wordt, of ze hebben het veel te laat in de gaten.
Er is zelfs een onderzoek geweest waaruit blijkt dat veel mensen ervan overtuigd zijn dat het beter met ze gaat dan in werkelijkheid het geval is.
En hoe vaak denk je niet; "Dat zal mij nooit overkomen" en vervolgens valt er weer een kind van de commode of van bed of van de bank, omdat al die moeders dachten : Dat gebeurd mij niet!"
Sil
 
Ik heb het verhaal zaterdag ook in de krant zitten lezen en ik moet zeggen de tranen stonden in mijn ogen zo zielig vond ik het.. MAAR ik vind het toch nog schandalig dat je je kind uberhaupt kan vergeten.. Ik geloof idd dat ze harstikke gek met dat kind waren en er ongelooflijk veel van hielden maar ik vraag me toch af hoe je je kindje kan vergeten?!?!?!?!
Mijn oudste was ook altijd best stil in de auto maar die ben ik toch echt nooit vergeten hoor..!
Ik wens de ouders wel heel veel sterkte toe, want je kind verliezen op wat voor manier dan ook, is het ergste wat je kan overkomen..
Gr. Anne-Marie
 
Wat mij maar steeds weer blijft verbazen  is het  keiharde, onverpakte en  niets verhullende  oordeel van mensen. Er staat nota bene in het krantenartikel omschreven wat er in je hersenen gebeurt als je in een routine zit. Ook staat daarbij  dat hersenen geen onderscheid maken tussen -bijvoorbeeld- een kind en een voorwerp. Dat is wetenschappelijk aangetoond. Ja, natuurlijk is het vreselijk wat er is gebeurd, maar denken deze 'veroordelers' wel eens één seconde aan iets anders dan verwijt? Wat denken jullie, zou deze moeder denken: "Volgende keer beter.." omdat ze zelf vindt dat ze 'slechts een dom foutje' heeft gemaakt? Of was het niet zo dat ze ter plaatse, toen ze erachter kwam, ter aarde gestort was en bijna gillend  gek  werd van deze niet-te-beschrijven zo vreselijke fout? Wat bezielt jullie om op deze manier te oordelen? Laat het los! Zeg niets, als je niets zinnigs te zeggen hebt en vooral: laat deze mensen in hun waarde! Als zij het zichzelf kan vergeven, en haar man daarbij, wie zijn jullie dan om zo medogenloos keihard te oordelen over deze vrouw die heeft meegemaakt wat je NIEMAND  toewenst? Iedereen maakt fouten en gelukkig loopt het zelden zo dramatisch af. Maar verdomme zeg... val haar niet aan op deze fout. Zij heeft het niet expres gedaan en zij moet al leven met de wetenschap dat ze haar kindje kwijt is. Dat is al véél  teveel, laat staan jullie walgelijke veroordelingen. Er is werkelijk niemand die daarop zit te wachten. Ik kan daar ZO kwaad om worden!
 
Terug
Bovenaan