Moeder ongeneeslijk ziek

A

Anoniem

Guest
Hallo daar meiden!!!

Allereerst allemaal van harte met het wereldwonder (want dat is het toch echt wel!!)...

Ik ben een zeer speciaal geval en moet dat dan ook even met jullie gaan delen...
Wij hebben een goede 1,5 week geleden te horen gekregen dat mijn moeder kanker heeft! Nu was er tot afgelopen week nog hoop op een operatie... Nu weten wij sinds woensdag dat we in blijde verwachting zijn en donderdag hebben we gehoord dat mijn moeder niet meer geopereerd kan worden... Nu wordt nog onderzocht of ze haar nog levensrekkend kunnen chemo-en....
Wat wij dus af moeten wachten is of zij haar aanstaande kleinkind nog in haar armen gaat houden ja of nee!!!

Ik was bij de zwangerschap van de eerste in een heel andere stemming dan nu en het knaagt aan mij.... Ik wil mijn tijd eigenlijk niet delen in verdriet/vrolijkheid... Ik wil alleen dat laatste... Nu ben ik eigenlijk ook best nog wel bang dat het mis zou kunnen gaan... Is dat nou reeeel of niet... Mijn man vindt   van niet, het kan altijd mis gaan zegt hij dan....

graag jullie idee hierover...

kusz, Do
 
jeetje, ten eerste wil ik je zeggen dat ik erg met je meevoel.
Ik bevind me niet in zo'n situatie  maar zo zie je maar weer hoe hard en oneerlijk het leven kan zijn.

Ik vind het heel erg normaal dat je nu denkt dat het mis kan gaan. Natuurlijk kan het altijd mis gaan maar de kans is groter als je stress hebt zeggen ze.
Nu moet ik wel zeggen, mijn moeder wist net dat ze zwanger was van mijn   zusje en dat had ze mijn   opa verteld.. Die was dolgelukkig maar 1,5 later overleed hij plotseling op 63 jarige leeftijd. Mijn zusje is nu bijna 17 dus alles is goedgekomen. Het ligt dus wel aan de sterkte van het vruchtje en die is nu ongelofelijk hard aan het werk hoor :)

Ik hoop echt dat er een wonder gebeurd voor je moeder! Heel veel sterkte in ieder geval en probeer zeker wel te genieten van het wondertje in je buik al is dat erg moeilijk!

Kus van Angela
 
kan me goed voorstellen dat je nu niet echt vrolijk kan zijn en dat je verdriet en blijdschap niet zo bij elkaar wilt hebben liggen. Ik vind het ontzettend rot voor je dat je moeder dit moet overkomen. Ik hoop dat er straks toch nog goed nieuws om de hoek komt kijken en dat je moeder haar kleinkind kan zien en vertroetelen.

Zelf zwanger zijn wil je graag met je moeder kunnen delen. Ik denk trouwens dat je zwangerschap niet mis zal gaan omdat je nu verdriet, stess en onzekerheid hebt. Probeer goed voor jezelf te zorgen. Laat je emoties eruit! Het is niet niets als je moeder iets overkomt.

heel veel sterkte
en een dikke kus
talke
 
Hey,

Ik zit ook zo een beetje in jouw situatie,mijn papa is ook ongeneeslijk ziek,heeft longvlieskanker en kan ook niets meer aan gedaan worden...
Is echt wel niet gemakkelijk maar je mag je zeker niet schuldig voelen als je je opgewekt voelt met je kleintje hoor...
Bij mij duurd het niet meer zo lang meer eer men meisje er is dus er is nog kans dat papa de geboorte zal meemaken..
Papa was wel al ziek voor ik zwanger werd en het is echt al veel bergaf gegaan maar je mag gwn echt de hoop niet opgeven,want zoals je ziet hier bij mij,hij is er nog he...
Geniet echt van de momenten dat je nog met je moeder doorbrengt en zij zal ook heel blij zijn voor jou dat je binnenkort een kleintje verwacht en hopelijk zal ze het nog meemaken...
Dat is wat bij mij echt heel hard een wens is geweest dat hij het nog mag meemaken,ik ben van belgie en hier bij ons krijgen de kindjes een meter en peter he en heb toen aan mijn papa gevraagd of hij peter wou worden...
Heb hem hier echt een groot plezier mee gedaan want hij fleurde echt helemaal op,dit is echt weer zoiets wat hem ook nog wat moed en kracht geeft om verder te vechten...
Het zal natuurlijk niet altijd heel goed gaan en er zullen ups en downs zijn maar je zal zien dat het normaal wel goed komt hoor,daarmee bedoel ik dat je mama ook echt wel zal blijven vechten,ik hoop echt heel hard voor jou dat ze er nog zal zijn als je babytje geboren word want is toch voor de moment het mooiste geschenk dat we kunnen verlangen he?
Ik wens je heel veel sterkte toe in deze moeilijke dagen en probeer je niet te veel laten gaan,is mss makkelijker gezegd dan gedaan maar als je mama ziet dat jij er ook zoveel van afziet dan gaat ze zich dat ook aantrekken en is ook niet zo goed voor haar he..
Ik heb dat ook altijd geprobeerd en is echt niet makkelijk maar dit kleine wondertje in je buik gaat je mama nog zoveel meer kracht geven hoor,geloof me...
Liefs orchideke
 
Hoi

Ik vond dat ik hierop moest reageren. Mijn moeder is overleden aan de gevolgen van kanker toen ik 19 weken zwanger was van de tweede.  Ik hoopte zo dat mijn moeder  het zou meemaken maar dat de kans dat ze het nog zou meemaken wel erg klein werd omdat ik steeds miskramen kreeg.
Ik weet wel dat ze op haar sterfbed zei dat de baby van mij haar erdoorheen trok en dat gaf mij een heel sterk gevoel. Ik heb mijn moeder op de vakreep kunnen vertellen dat ze een kleinzoon zou krijgen door een vervroegde echo om het geslacht te bepalen  (zelf had ze drie dochters en een kleindochter) en ze was er erg blij mee. Mijn moeder haalde heel veel uit mijn zwangerschap. Maar het verdriet is er nog, was er tijdens de zwangerschap, de geboorte en nog. Toen mijn moeder begraven werd begon mijn zoon te schoppen. Maar mijn moeder is blij heel blij dat ik een tweede gezonde zoon zou krijgen en dat gaf haar en mij rust.Maar nu nog mis ik haar enorm en had ik zo graag gewild dat ze hem had gezien. Echter als je moeder er niet meer is, is het ook weer moeilijk om blij te zijn met de zwangerschap want dan kun je niets delen. Het is het lot het loopt nu zo en  ik hoop echt dat jullie (die een ouder hebben die ziek is) eruit halen wat erin zit want ik kijk nu nog terug op het bijzondere moment dat mijn doodzieke moeder haar hand op mijn buik legde! Het gaf haar echt kracht en mij nu ook!
Heel veel sterkte allemaal en geniet van de momenten die je nu hebt!!
Liefs
Lies
 
Ik wil je ook graag heel veel sterkte wenzen (en de rest van je familie natuurlijk ook).
Ook ik ben bekend met die vrezelijke ziekte! Vorig jaar dachten we mijn moeder hieraan te verliezen, gelukkig viel haar vorm van kanker uiteindelijk wel te behandelen al heeft de ziekte en de kuur beiden zijn tol,  van de familie, maar voornamelijk van mijn moeder geeist.
Wat ik je alleen kan vertellen is dat de wetenschap dat mijn zoontje mij nodig had mij er enorm doorheen heeft gesleept en het heeft ook mijn moeder geholpen om vol te houden.
En nu ik dan weer zwanger ben houdt de wetenschap dat ze straks weer zon kleintje in haar armen mag sluiten haar (ondanks de vele dagelijkse pijn) haar aan de gang.
Ik hoop van harte dat ook jouw moeder haar kleinkind zal mogen ontmoeten.

Wat ik hiermee wil zeggen is: soms MOETEN de dingen gewoon zo zijn, ondanks dat je nu niet altijd even blij met je zwangerschap zult kunnen zijn zal je zien dat de wetenschap dat jij een kindje onder je hart draagt vaak een grote troost voor jouw en je moeder zal zijn.

Ik wens je nogmaals heeeel veeel sterkte in deze moeilijke tijd!

Veel liefs en een paar dikke ,
Nika  
 
Hallo daar allemaal,

Ik vermoedde al wel dat er meerdere (aanstaande) moeders waren met dit probleem... Heel erg bedankt voor jullie steun en lieve woorden... Ik word er zo weer emotioneel van als ik dit lees... Erg lief van jullie!!

Ik zal er op het forum nog wel vaker op terug komen, zeker als je weet dat er meer mensen met dit bijltje gehakt hebben...

Ik ga proberen om heerlijk weg te zakken op de roze wolk...

Dikke kus!!
 
beste Doraya en alle anderen!

och och wat een verhaal zeg!!
moet idd wel moeilijk voor je zijn, zulke dingen gebeuren jammer genoeg, maar is dubbel dat het nu tegelijk is!!
probeer veel van je af te schrijven want je zal af en toe best geleefd worden, maar ook je kindje heeft je nodig!!

wij hadden een hele spannende tijd toen ik 4 maanden zwanger was van de tweede. (ben nu 7 maanden )
onze oudste dochter is geboren met een genetische afwijking waarbij ze een verhoogde kans heeft op kinder kanker en moet iedere 3 maanden nagekeken worden en bloed laten prikken. 3 maanden geleden was de opluchting weer groot toen alle onderzoeken goed bleken te zijn.. helaas werden we die avond door het ziekenhuis gebeld met de mededeling dat we de dag erna zo vroeg mogelijk weer moesten komen met een nuchter meissie... de reden hielden ze nogal vaag!!!
ik heb de meest klote avond van mijn leven gehad!! tranen met tuiten gehuild  om mijn oudste meis en om de nieuwe   baby!!

de dag erna bleek dat ze niet alles goed hadden kunnen zien en voor de zekerheid nogmaals wilden kijken.. en alles bleek wel goed te zijn!! Pfffff wat een stress!!
mijn gynaecoloog gebeld en mocht gelukkig extra keer komen voor echo van de baby, maakte me ongerust.. bang dat de stress niet goed zou zijn voor de kleine..
maar gelukkig gaat alles prima!!

kortom, verloskundigen en gynaecologen kunnen je  gerust stellen  als je je ongerust voelt om de baby, bel ze als je extra zekerheid wilt!!!
probeer te genieten van je zwangerschap!!!
sterkte bij alles wat komen gaat, groetjes miss C
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan