Moeder op latere leeftijd

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi dames,
Ik lees hier dat er nog meer moeders op late leeftijd op dit forum aanwezig zijn. Ik ben zelf 38 (bijna 39 in september) en ben bevallen van mijn eerste kindje in februari. Ik heb het tijdens de zwangerschap behoorlijk zwaar gehad, kwam 26 kilo aan en dit bij een lengte van 1 meter 57cm en het leek wel of ik elk moment kon omvallen, zo'n toeter had ik!!! Verder had ik carpaal tunnel syndroom waardoor ik mijn handen bijna niet meer kon gebruiken en had ik behoorlijk last van mijn bekken. Ook de bevalling was erg zwaar, de kleine liet behoorlijk op zich wachten en nadat ik weken met voorweeen had gelopen werd ik eindelijk ingeleid om 9.00 uur op 5 februari. Na een hele dag behoorlijk heftige weeen te hebben gehad en morfine en een ruggeprik wilde de ontsluiting maar niet vlotten. Na een uurtje of 9 zat ik nog steeds op  4 centimeter en dat werd ook niet meer. Toen de hartslag van de kleine wegviel kwam er een andere gyn kijken en die stelde vast dat mijn kindje er niet doorheen kwam, mijn bekken waren   te smal  en moest ik rond 20.30 uur met spoed naar de ok voor een keizersnee. Om 21.05 uur kon mijn mannetje er eindelijk uit. Nu heb ik altijd gedacht dat ik het tijdens de zwangerschap zo zwaar heb gehad omdat ik al wat ouder ben en vraag me af of dit zo is. Ik ben  de laatste tijd vaak aan het denken of ik een tweede wil, maar ik kom hier niet uit. Ik zie zo op tegen die negen maanden zwanger zijn!!

Annemiek, bij jou is de tweede zwangerschap op een leeftijd van 44 jaar heel erg goed gegaan, top zelfs. Zijn er nog meer moeders die hier ervaring mee hebben?

Groetjes, Petra
Ps. sorry voor het lange verhaal
 
Hai Petra,

Ik ben ook een oudere moeder, ben in december 40 geworden.
Mijn zoontje is in februari geboren, hij is mijn eerste kindje.
Het zwanger worden, is via ivf gegaan.
Mijn zwangerschap is eigenlijk erg soepel verlopen, ik heb 1 maand moeilijk kunnen slapen maar voor de rest was ik best fit.
De bevalling vond ik wel erg zwaar maar was in vergelijking met jouw bevalling niet zo gecompliceerd.
De weeen kwamen heel langzaam op gang, waardoor de bevalling 17 uur heeft geduurd.
Wat ik wel heel zwaar vond waren de eerste weken na de bevalling en ik denk dat het ook komt door mijn leeftijd, ben niet meer zo flexibel.
Het weinige slapen heb ik nog steeds veel moeite mee, maar het gaat al beter.

groeten
Rachel
 
hoi petra
zo'n zware bevalling valt niet mee(denk ik,ik kan er gelukkig niet over meepraten).ik denk alleen niet dat dit leeftijdsgebonden is.mijn vriendin/collega was 24 toen ze beviel van haar zoontje en bij haar vorderde de ontsluiting ook niet omdat hij bleef hangen in haar bekken.ook te smal.en ik hoor/lees t wel meer.niet alleen bij oudere vrouwen.en het moeilijker zwanger worden op latere leeftijd gaat ook lang niet bij iedereen op,mijn schoonzusje van 40 was na het stoppen met de pil direct zwanger.dus het kan echt alle kanten op.
groetjes kari
 
Ik zie niet echt op tegen de bevalling maar meer op de 9 maanden zwanger zijn. De volgende keer zal het bijna zeker een geplande keizersnee worden en zal het niet zo zwaar worden als deze keer. Verder denk ik, moet ik niet blij zijn met een gezonde zoon. Op deze leeftijd nog een kindje krijgen brengt toch weer de extra risico's met zich mee. Het lijkt me voor Maddox wel leuker om een broertje of zusje te krijgen en nog zo'n klein wondertje erbij voor ons. Ik weet het niet hoor, we gaan  rond oktober een definitieve beslissing nemen en dan hopen we er uit  te zijn.

Groetjes,
Petra
 
Hoi Petra,

Even als jongere moeder (27 tijdens de zwangerschap): ik vind dat ik ook een zware zwangerschap heb gehad!! Viel me echt 300% tegen! (dus leeftijd heeft er denk ik niet veel mee te maken).
Eerst drie maanden nauwelijks kunnen eten, duizelig en hup 6 kilo afgevallen.
Vanaf vier maanden begon bij mij zuurbranden al behoorlijk op te spelen en niet snel daarna kreeg ik al last van rug en bekkenpijn door de grote buik die ik had (mijn baarmoeder lag 4 weken voor op "schema").
Vanaf zes maanden volledig in de ziektewet vanwege deze pijnklachten, heel slecht slapen en zuurbranden. Met 35 weken in ziekenhuis opgenomen met forse klachten die bleken te berusten op uitputting. Daarna onder controle in ziekenhuis ivm verhoogde bloeddruk. De laatste 6 weken van de zwangerschap kon ik de deur nauwelijks meer uit, kon nog geen 5 minuten lopen of staan. Heb mijn tijd letterlijk uitgezeten, te wachten, wachten en wachten... (helaas 10 dagen overtijd bevallen...)
En natuurlijk 9 maanden lang moe, moe, moe!!!

Ik begreep niets van al die "stralende" zwangeren die het allemaal zo leuk, zo fijn, zo bijzonder vonden. Mijn haren gingen overeind staan met al die opmerkingen: "Nou, geniet ervan, he!" Genieten? GENIETEN? Zwanger zijn was afzien voor mij!

Nu besef ik goed dat ik een "gezonde" zwangerschap heb gehad, al die klachten hoorden er nu eenmaal bij. En ik heb (na een vlotte bevalling) een gezonde zoon, dus ik wil ook zeker niet te veel klagen. Maar ik zie ook op tegen een volgende zwangerschap. Ik weet zeker dat ik het wil, heel graag een tweede, want wat is 9 maanden op een heel mensenleven? Het eindresultaat is het wel waard. Maar nu nog even niet!

Wat ik dus wil zeggen, ik begrijp je "tegenzin" heel erg goed! En het heeft weinig met leeftijd te maken...
In ieder geval, veel succes, wat je toekomst ook brengt!

Groetjes, Karin
 
Hallo Petra,

Toen wij er achter kwamen was is al meer als 22 weken en heb toen gelijk een vruchtwaterpunctie laten doen. Ik wilde geen risico lopen. Als het kindje toen niet gezond had geweest had ik het weg laten halen. Dit kan tot 24 weken. Klinkt misschien wel hard en ongetwijfeld zullen er mensen hierop gaan reageren. Maar om met je 43 jaar nog een ongelukkig kindje op de wereld zetten wilde ik absoluut niet. Ik heb daar zo mijn redenen voor.

Die vruchtwaterpunctie is minder erg dan ik dacht. Je merkt daar haast niets van. Het geeft rust als je weet dat je kindje helemaal gezond is. Vanaf dat moment heb ik intens genoten van deze zwangerschap. Deze duurde wel niet zo lang dus ik heb dubbel genoten.
Om moeder te zijn en weer mama te worden ging eigenlijk helemaal vanzelf. Het is wel een hele verantwoordelijkheid maar ik geniet samen met mijn mannetje, mijn oudste zoon van 19, Wesley en ons wondertje Rowan, van ieder moment van de dag.

Succes met het maken van een keuze.

Groetjes,

Annemiek
 
Hoi hoi,

Toen ik van Maddox zwanger was heb ik ook een vlokkentest laten doen. Wij hebben toen ook gezegd dat als het niet gezond zou zijn we het zouden laten weghalen, maar als dat het geval zou zijn geweest dan sta je eigenlijk toch voor een onmogelijke opgave. Gelukkig was het allemaal goed, maar het brengt heel veel onzekerheid en angst met zich mee. Annemieke, heeft jouw oudste zoon het als vervelend ervaren dat hij 19 jaar alleen was?

Groetjes,Petra
 
Hallo Petra,

Mijn oudste zoon wist niet beter dan dat hij enig kind zou blijven. Des te groter was de verrassing dat hij een grote broer werd. Hij is stapelgek op zijn broertje.

Groetjes,

Annemiek
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan