Herkenbaar inderdaad. Ik heb hele lieve schoonouders gelukkig, maar je eigen ouders en met zulke momenten je moeder moeten missen, dat blijft lastig en dat is een understatement. Toen ik bijna 18 was verloor ik helaas mijn moeder nadat ze plotseling ernstig ziek werd, mijn vader plotseling op mijn 25e. Ik wist eerst niet of ik wel moeder kon of wilde worden met dat verdriet, de eerste moederdag meemaken met ons kleintje in mijn buik was een hele dag vol verdriet helaas, wat miste ik haar toen, ze was al meer dan 14 jaar niet meer bij ons. Nu is ons dochtertje 1,5 jaar en ze is een PRACHTIG mensje. Ze zeggen wel is, 'it takes a village to raise a child', mij helpt het ook om te praten met tantes, vriendinnen, collega's, etc. Ook heb ik 2 x moederdag op deze nieuwe manier mogen meemaken en kan ik er eindelijk weer van genieten. Onze moeders leven in ons en in onze kindjes voort, die kracht, liefde en herinneringen zijn er gelukkig voor altijd.
