Moeder zonder eigen moeder

A

AnoniemeMamaToBe

Lieve lezers,

Ben zelf nu ruim 8 weken zwanger en afgelopen vrijdag de 1e echo gehad! Gelukkig was de echo goed en kijk ik alweer uit naar de volgende echo. Het word ons eerste kindje en alles is nog ontzettend spannend!

Toen de verloskundige het gesprek aan sneed dat ik het moeilijk kan gaan krijgen dat ik zwanger ben terwijl mijn eigen moeder in april 2016 is overleden aan de gevolgen van kanker kwam er even een hele harde bom bij mij binnen. Sinds dien is er geen dag dat ik bedenk hoe ze het zou vinden om oma te worden. Hoe meer ik denk aan het gemis van mijn moeder hoe meer die hormonen beginnen te komen. Wat zou ik dit toch graag met haar willen delen.. in de hoop dat ze toch van bovenaf mee kijkt en ontzettend trots is op mijn partner en mij.

Natuurlijk heb ik een hele lieve partner, (schoon)familie en vrienden.. maar dat is toch niet hetzelfde. Dat stukje leegte is niet op te vullen natuurlijk. Op mijn schoonmoeder hoef ik niet te rekenen aangezien onze band ook niet super hecht is.

Nu vraag ik me af wie hier, helaas, nog meer ervaring mee heeft en hoe je daar mee om gaat?

Liefs,
AnoniemeMamaToBe
 
Hallo,
Van harte met je zwangerschap! En wat erg van je moeder. Mijn moeder is in mei 2015 aan kanker overleden. Ik was een paar maanden eerder bevallen van ons eerste kindje maar dat was niet levensvatbaar door een ernstig syndroom. Net na het overlijden van mijn moeder ben ik weer in verwachting geraakt. Inmiddels heb ik een zoontje van net twee en een dochter van bijna 6 maanden. 
Het is zo jammer dat je dit niet kunt delen met je moeder. Niemand kan haar vervangen wat dat betreft. Ik stel me (te) vaak voor hoe het zou zijn als ze even door mijn ogen mee kon kijken. Als ik bijvoorbeeld het slaapkamertje van mijn dochter binnen loop en ze ligt daar als een engeltje te slapen. Als mijn moeder haar dan ineens zou kunnen zien, zou ze echt doordraaien van geluk! 
Ook als ik twijfel over dingen in de opvoeding of zorgen heb dan mis ik haar. Vooral omdat andere mensen adviezen of antwoorden geven waar ik niks mee kan. Zij zou mij het best begrijpen van allemaal en dus wel met de juiste geruststellende woorden komen.
Ik heb geen tips ofzo voor je. Het is gewoon vreselijk jammer.
Sterkte
 
Dank je wel voor je reactie! Toch heel "fijn" om te lezen dat iemand anders dezelfde gevoelens en vragen heeft. 
Wel erg zwaar dat je in zo'n korte tijd 2 dierbare hebt verloren zeg !
Ik denk inderdaad dat niemand je beter kan begrijpen of adviseren dan je eigen moeder.
Ook jou wens ik erg veel sterkte natuurlijk. Het verlies zullen we helaas altijd blijven voelen.
 
Zelf geen ervaring, maar mijn moeder haar ouders zijn allebei overleden voordat mijn moeder mama werd. Mijn oma ongeveer een jaar voordat ik kwam. Dat vindt zij wel moeilijk. Maar ze voelt dat ze meekijken. 
Mijn schoonvader is bijna 2 jaar geleden overleden. Dat is wel iets wat mijn vriend en ik moeilijk vinden. 
 
Mijn mama is in 2012 overleden aan kanker. Helaas door heftige gebeurtenissen geen contact meer met m'n vader. Mijn man heeft ook geen ouders meer.. 
Heb helaas geen tips voor je (ben nu 31 weken zwanger) behalve er over te praten en af en toe potje janken.
Het is een vreselijk gemis! Zeker nu!
Sterkte.. Je mag altijd een berichtje sturen als je 't even moeilijk heb
 
Ik ben nog niet zwanger maar nu wel 4 weken gestopt met de pil. Mijn vader is in mei 2017 plotseling overleden. Vader en moeder band is verschillend naar ik had een hele nauwe band met mijn vader. Iedere keer als er iets spannends gaat gebeuren ga ik even naar zijn graf (urnentuin) en vertel ik daar hard op wat er te wachten staat. Of hij mij wil bij staan. 
En oh wat had hij graag voor de 2e keer opa willen worden (al kleinkind can mijn broer) die nu op een 2e wacht. 
Mensen gaan anders om met verlies. Ik hoop dat jij ook jouw manier vind.
 
Ook ik herken me in de situatie. Ben nu 17 weken zwanger en al is mijn moeder al 10 jaar geleden overleden, het blijft een gemis. De band met mijn vader is niet heel goed, maar gelukkig heb ik een fantastische schoonmoeder.
Ik heb geen tips voor, maar weet zeker dat jouw moeder trots op je zou zijn ❤️
 
Mijn moeder is overleden in 2008 ook aan de gevolgen van kanker. Ik werd in 2014 zwanger van ons eerste kindje. Toen ik positief testen waren we super blij en mijn gedachten gingen als heel snel naar mijn moeder die heel graag oma wilde worden. Ik heb het gewoon gezegd, gepraat tegen mijn moeder. En gek genoeg voelde het ook wel heel mooi. Mijn dochter en ook ons tweede kindje waar ik nu 14 weken van zwanger ben zal nooit haar oma ontmoeten en helaas ook niet de andere oma die in 2009 is overleden aan de gevolgen van kanker maar ze zijn er altijd in ons hart en gedachte. Onze dochter kijkt heel veel naar de foto's van de oma's en vraagt veel over ze en we brengen regelmatig wat naar het graf. Dat vind ze heel speciaal.
 
Wat ik wel merkte is dat ik nadat ze 5 jaar geleden was overleden het wat makkelijk ging. Ik zal nooit accepteren dat ze er niet meer is maar wel dat mijn leven nu is zoals het is en dat is ook prachtig maar dan anders dan ik had gehoopt.
Je leert het wel een plekje geven ook al voelt het niet altijd zo. Gooi je angsten, verdriet etc er gewoon maar uit. Dat helpt! Echt! Sterkte! En geniet van je zwangerschap!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan