moeder zonder moeder

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo meiden,

Ik lees vaak nog wel mee, maar heb echt al heel lang niet meer zelf geschreven. Maar nu dan wel, over het volgende.
Mijn moeder is 3 jaar geleden overleden en ik mis haar  zo. Het lijkt wel of ik haar met de dag meer mis.  Met onze zoon (bijna 5 maanden) gaat alles echt hartstikke goed. Maar als ik dan denk aan als hij straks wat ouder is en gaat vragen hoe dat allemaal zit met zijn familie en dat ik dan moet uitleggen dat hij nog een oma zou hebben gehad als ze niet was gestorven... Ik word er zo verdrietig van. Ik had haar ook zo vreselijk graag nog als oma gezien, en mijn zoon in haar armen willen zien. En dat gaat gewoon noooooit gebeuren! Mijn moeder was veel te jong toen ze onverwacht doodging en ik vind het soms allemaal zo onrechtvaardig!!!
Zijn er meer meiden die hun kindje hebben gekregen terwijl ze zelf geen moeder meer hadden? En hoe gaan jullie hiermee om?

Liefs,
Daisy
 
hee Daisy,
Wat verschrikkelijk erg voor je. Ik zit niet in jouw situatie, maar kan me heel goed voorstellen dat je je kindje graag een lieve oma had gegeven. Mijn opa is overleden toen ik nog (net) niet zwanger was. En een hele goede vriend is ook heel onverwachts (en natuurlijk veel te jong) overleden halverwege mijn zwangerschap. Hij was 30 jaar oud en kreeg een hersenvliesontsteking.  Soms denk wel eens.... zouden ze van bovenaf meekijken hoe wij onze kinderen hebben gekregen en nu van ze aant genieten zijn? Ik hoop het wel!!!
Hee meid, ik hoop dat je het een plekje kunt geven, maar makkelijk is het niet. Bij elke stap vooruit die je kindje maakt, zal je eraan denken. Was ze er maar bij...
Heel veel sterkte meis!!!
Groetjes happyM.
 
Hoi Daisy,

Wat vervelend voor je zeg.   Mijn vriend zijn moeder is 8 jaar geleden overleden en ik merk sinds de geboorte van Tiara dat hij er ook heel veel moeite mee heb (had ie natuurlijk al maar nu nog wat meer). Steeds als Tiara iets nieuws heeft heb mijn vriend hier soms veel verdriet van omdat zijn moeder er niet bij kan zijn. We hebben ook echt het idee dat zijn moeder ons kan zien en alles meemaakt. Ik hoop dat je het met de tijd een plekje kan geven ook al lijkt me dat heel moeilijk. Ik wil je heel veel sterkte wensen.

Veel liefs Nancy
 
Hoi Daisy

Ik heb hier zelf geen ervaring mee maar heb wel het idee dat overledenen mee kunnen 'kijken' met hun dierbaren en   er op die manier toch bij zijn.
Zo zijn er nu 2 vriendinnen van mij zwanger die een week na elkaar uitgeteld zijn en beiden geen moeder meer hebben. Zij denken dat hun moeders ervoor gezorgd hebben dat ze tegelijk zwanger zijn en de steun bij elkaar kunnen vinden.

groetjes Anke
 
Hoi Daisy,

Ik heb ook geen ervaring, want ik heb wel een moeder. Maar ik kan me indenken hoe je je moet voelen. De band van mijn moeder is heel chaotisch. Er zijn een hoop problemen. Soms gaat het een tijdje goed en dan bouwen we samen de band weer een beetje op, maar net als het weer koek en ei, doet ze weer iets waardoor alles weer in duigen valt en dat elke keer weer opnieuw. Dat maakt het weer opbouwen niet makkelijk.
En dan kijk ik naar mijn kleine jongen en dan denk ik.....was het maar gewoon gewoon.....
Hopelijk wordt ik voor hem wel de moeder die ik had willen hebben.

En ik weet zeker dat jou moeder jou ziet in de hemel en heel heel erg trots op jou is en jou kleine!

Groetjes en heel veel sterkte!
Hanneke
 
Ook mijn moeder is overleden. Op 34 jarige leeftijd. Veel te jong. Soms ben ik bang dat ik ook vroeg doodga en dat mijn zoontje ook geen moeder meer heeft. Maar niet aan denken. Sterkte!

Groetjes,
Nelly, mama van Dean.
 
Hoi,

Ook ik lees meer dan dat ik reageer, maar ik wlde toch hierop reageren. Mijn moeder is overleden toen ik 10 jaar was. Mijn moeder was 32 jaar en na een jaar ziek te zijn geweest is zij overleden. Ik heb het er vreselijk moeilijk mee. Ik had zo graag gewild dat zij nog hier was en dat zijn dit kon meemaken. Ook ik ben af en toe bang dat ik veel te vroeg dood zal gaan en dat mijn kindje zonder mama komt te zitten. Maar daar   probeer ik niet teveel over na te denken.

Ik troost mezelf met de gedachte dat ik echt denk dat ze hier is en dat ze het wel allemaal meemaakt. Daar geloof ik heilig in.

Sterkte ermee.

Groetjes Natasja
 
Hoi hoi,

Ik heb dan wel mijn moeder nog maar mijn opa is wel overleden een maand voordat mijn zoontje werd geboren.
En dat is misschien niet het zelfde maar had graag gezien dat opa hem ook nog had gezien met de eerste echo foto's zijn we die gaan laten zien en toen we zo druk aan zijn kamertje bezig waren was mijn opa heel benieuwd.

Hij had beloofd dat hij zou komen kijken maar dat is er dus helaas niet meer van gekomen.
Wel hebben we mijn opa nog toestemming kunnen vragen of stephan naar hem vernoemd mocht worden en dat vond hij een hele eer oma trouwens ook.
Dus hij heet Stephan Arie (naar opa) Jacobus.

Groetjes Pam mv Stephan



 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan