Moederschap kleuter

[Gebruiker10090590]

Hi,
Ik merk dat ik een tijd tegen het alleenstaande moederschap aanloop en zoek hierbij hulp/steun bij jullie. Ik ben een alleenstaande moeder en de vader is halverwege de zwangerschap uit beeld. Ik heb postnatale depressie gehad. Ik heb eindelijk na een paar jaar weer een parttime gevonden. Ik ben daarvoor in de schuldhulpverlening terecht gekomen. Oftewel sociaal en mentaal heeft het zijn tol geëist. Mijn zoontje is sinds vorig jaar op een speciaal basisonderwijs begonnen. Hij heeft nog steeds problemen met zindelijkheid, plassen en poepen op school. Zijn spraak en ontwikkeling lopen achter. Hij gaat wel naar logopedie en naar een kinderoefentherapeut voor zijn motoriek. Ik weet niet zo goed hoe ik dit allemaal zou moeten aanpakken. De balans kind, werk, huishouden vind ik lastig. Mijn werk vindt dat ik niet 2,5 uur werkzaam kan zijn met een kind in huis. Ik ben op zoek naar bso. Contact met familie die de opvang deed is weggevallen dus sta er alleen voor. De dagen dat ik naar kantoor moet, voel ik meer stress. Ik sta continu aan. Ik doe elke dag mijn best, maar merk ook op dat ik met tegenzin de dag al begin. Soms al met hartkloppingen dat ik bijna tegen een paniekaanval aanzit. Soms denk ik echt waar ben ik aan begonnen? Ik vind het echt erg om zo te denken, maar ik hou wel van mijn zoontje. Ik probeer mezelf moed aan te praten. Hij zit ook echt in de fase dat alles nee is, niet luisteren etc. Om mij heen heeft iedereen wel op en aanmerkingen over de opvoeding. Ik lees boekjes voor, luisteren kinderliedjes met hem, benoem bijna alles etc.probeer lego te bouwen met hem, andere motoriek oefeningen etc .. knippen, fietsen heeft hij nog niet onder de knie. Maakt niks uit wat ik doe, mensen lijken altijd wel wat op te merken. Dit maakt mij als moeder zijnde nog onzekerder. Hebben jullie misschien tips?

 

[Gebruiker10090590]

Hoe ziet jullie dagschema eruit en welke activiteiten etc doen jullie met de kinderen?

 

[Essil]

Oei dat is zwaar.

Mensen zullen altijd kritiek blijven geven. Helaas vaak juist wanneer het meest kwetsbaar bent. Zij staan niet in jouw schoenen.
Haal uit de kritiek de opmerkingen waar je werkelijk wat aan hebt. En probeer de rest weer te vergeten. (Makkelijker gezegd dan gedaan.)
En gewoon duidelijk aangeven, dat de kritiek niet welkom is. Dat het zonder kritiek al zwaar genoeg is. Als mensen dan gewoon doorgaan, afstand nemen, indien mogelijk.

Je somt heel veel leerzame activiteiten op. Lijkt me heel vermoeiend aan zoveel tegelijk werken. Voor jullie allebei.
Probeer met je zoontje niet alleen leerzame dingen te doen, maar ook gewoon gezellige dingen, die jullie beide leuk vinden. Plezier hebben, maakt het leven zoveel leuker!

 

[Gebruiker10090590]

Oei dat is zwaar.

Mensen zullen altijd kritiek blijven geven. Helaas vaak juist wanneer het meest kwetsbaar bent. Zij staan niet in jouw schoenen.
Haal uit de kritiek de opmerkingen waar je werkelijk wat aan hebt. En probeer de rest weer te vergeten. (Makkelijker gezegd dan gedaan.)
En gewoon duidelijk aangeven, dat de kritiek niet welkom is. Dat het zonder kritiek al zwaar genoeg is. Als mensen dan gewoon doorgaan, afstand nemen, indien mogelijk.

Je somt heel veel leerzame activiteiten op. Lijkt me heel vermoeiend aan zoveel tegelijk werken. Voor jullie allebei.
Probeer met je zoontje niet alleen leerzame dingen te doen, maar ook gewoon gezellige dingen, die jullie beide leuk vinden. Plezier hebben, maakt het leven zoveel leuker!

Dankjewel voor jouw reactie...ik merk idd dat het minder leuk/gezellig aan voelt...

 

[Atalante]

Het alleenstaande ouderschap is denk ik oprecht een van de zwaarste dingen die er bestaan in het leven. Dus alleen daarvoor verdien je al een medaille! Ook al gaat niet alles zoals je wenst of wilt, vergeet niet om ook trots op jezelf te zijn.

Het is ook belangrijk om te weten dat er wel ondersteuning beschikbaar is. Je kunt terecht bij het consultatiebureau met vragen over opvoeding of anders misschien via de huisarts.
Wie weet kun je ook proberen wat meer in contact te komen met andere ouders en speelafspraken maken. Dan heb je misschien soms wat meer lucht voor werk of juist tijd voor jezelf.

Denk dat het een goede eerste stap is dat je hier je verhaal deelt. Er zijn vast anderen die het herkennen. En ga voor jezelf even na: wat heb ik nu het meeste nodig?
Behoefte aan luisterend oor, meer tijd voor jezelf, iemand die helpt met structuur aanbrengen in je leven enz. Als je dat wat duidelijker hebt kun je gerichter hulp vragen.

Sterkte!