moeilijk zwanger raken; moeilijke bevalling

A

Anoniem

Guest
Ik lees heel veel verhalen van mevrouwen die maar niet zwanger kunnen raken. De hele medische wereld krijgen ze over zich heen. Verschrikkelijk lijkt me dat.
Maar ik ees eigenlijk  vrijnig over moeilijke of zware bevallingen. Of zeuren we daar niet graag over?
k heb zelf een geweldige zwangerschap gehad, alleen de bevalling was zwaar klote!
Ik heb het veel van me af kunnen schrijven en dat deed me heel goed. Het staat gewoon op mijn eigen pc, dus er zijn maar  weinig mensen die het  hebben gelezen, maar toch.


 
Ik vond mijn bevalling op de dag zelf wel pittig, omdat ik alleen maar rugweeen heb gehad van kwart over 3 snachts tot kwart voor 7 's avonds... om de 5 minuten de hele dag. Maar mijn bevalling is volgens t boekje verlopen en 2 dagen later was ik de ellende vergeten.. Ik weet nu dat ik in mijn handjes mag wrijven.
Om me heen hoor ik ook veel zware verhalen, op het laatste moment een keizersnee, wegvallen van de hartslag, een spoedgeboorte met de tang, koorts tijdens de bevalling die 24 uur duurde wat resulteerde in 4 dagen ziekenhuis... 43 weken zwanger etc etc

Mijn (goede) bevalling heeft me nog lang bezig gehouden, dus ik kan me voorstellen dat een bevalling die niet makkelijk gaat erg moeilijk te verwerken is.

Ik geloof wel dat er meerdere mensen op het forum zijn die ook zoiets hebben meegemaakt, alleen die verhalen hebben hier gestaan toen het allemaal nog wat verser was... je bent vast niet de enige!

Evelien
 
Hoi,

mijn laatste bevalling was echt super. Dat gun ik iedereen. het ging echt in turbotempo (oke, ik was 41.6 weken zwanger). Om half zes kreeg ik de eerste wee die ik voelde en om negen over half zeven wass Stijn er. Ik herstelde super en omdat ik er zo kort over had gedaan had ik ook weinig klachten. Alleen had ik achteraf zoiets van, huh, ben ik echt al bevallen?

Groetjes van marloes
 
hoi ik heb ook een gemakkelijke bevalling gehad.half 3 zat ik bij de dokter voor een controle(was 38wk en 4 dagen) toen ik wat vruchtwater verloor.snel naar huis,alles klaarzetten en 19u was anouk er.

gr petra
 
Hoi hoi,

Een hoop vrouwen zullen mij benijden om het feit dat ik in 4,5 uur ben bevallen maar ik vond het een hel.
Ik kreeg om 3 's nachts weeën. De eerste 3 heb ik netjes weg kunnen puffen maar daarna werd het zo heftig dat ik niet meer wist hoe ik het had. Ik raakte volledig in paniek omdat de gynaecoloog tegen mij had gezegd dat een eerste bevalling wel minstens 11 uur duurt. Ik dacht: als ik dit nog 11 uur moet volhouden, dan ga ik dood!
Ik moest in het ziekenhuis bevallen omdat ik aan de antibiotica moest omdat ik streptokokken B bacteries bij me draag. Die antibiotica moest minimaal 4 uur aangesloten zijn voor de uitdrijving. Nou, dat is dus niet gelukt.
Toen ik thuis bloed verloor zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Toen ik daar kwam was ik totaal in paniek. Ik kon het niet meer aan. Ik bleek al in 1,5 uur tijd 9 cm ontsluiting te hebben en ik had dus al persweeen. Die heb ik uiteindelijk nog 3 uur moeten wegpuffen en dat viel niet mee. Toen Sven het benauwd kreeg moest ineens alles in werking gezet worden om hem eruit te krijgen. Ze wilden me inknippen en Sven met de vacuumpomp halen maar dat was al niet meer nodig. Binnen 2 persweeen was ie er.
Achteraf bleek ik alle soorten weeen tegelijk te hebben gehad: rug- buik en beenweeen. En dus ook al snel persweeen.
Ik vond het niet leuk omdat ik uiteindelijk helemaal niet bewust mee heb kunnen maken dat Sven geboren werd. Ik was totaal van de kaart. Ik heb ook echt lang moeten wennen aan het feit dat hij er was.
Mocht ik ooit nog een tweede kindje  krijgen, dan is de kans groot dat het nog sneller gaat. Maar goed, dan weet ik wat me te wachten staat, dat scheelt...

Groetjes,
Maike
Mama van Sven, 28-7-2007
 
Hoi meiden,

Over een moeilijke bevalling kan ik helaas wel meepraten. Het begin van de bevalling ging echt super, tuurlijk heel zwaar met beenweeen ed. maar kon het nog wel aan. Na 1,5 persen thuis maar zonder enig succes naar het ziekenhuis. Daar heeft de gyn. uiteindelijk besloten om mijn zoontje met de vacuumpomp te halen en toen is het gigantisch mis gegaan, zijn schouder is blijven hangen (schouderdystrofie) waardoor de gyn. hem er met een onmogelijke krachtinspanning eruit heeft getrokken, met als gevolg wat ze noemen een erbse pares, een geboorteletsel, kort gezegd een verlamming van de arm doordat de zenuwen beschadigd zijn geraakt door het te harde trekken. Wie wil kan het nalezen op deze link http://nl.wikipedia.org/wiki/Erbse_parese

Dit is het verhaal van mijn 1e bevalling in het kort, Milan mijn jongste is geboren via een geplande ks omdat herhaling van geschiedenis natuurlijk niet gewenst was.
Met mijn oudste gaat het heel goed maar heeft wel een zware operatie ondergaan toen hij 2,5 was en blijft nog lang onder controle bij specialisten.

Liefs Inge
 
hoi meiden.....


helaas kan ik mee praten over een zware en moeilijke bevalling, ik kan het me nog heeeeeeeel goed herinneren en als ik er aan terug denk wordt ik vaak nog emotioneel en wil het eigenlijks ook nooit meer meemaken.
ik ben 2 weken te vroeg ingeleid ivm zwangerschapdiabetes en dat de kleine te groot werd, mijn weeen begonnen om 21 uur en uiteindelijk is Bram met een spoedkeizersnee om 15.18 uur de volgende dag ter wereld gekomen.....
ik heb alleen maar rugweeen gehad en deze waren behoorlijk heftig, doordat ik aan een infuus lag met weeenopwekkers kwam de volgende wee al terwijl de ene wee nog niet weg was dus er was geen puffen tegen, ik had om 21 uur s'avonds 1 cm ontsluiting en ondanks de weeenopwekkers bleef de onsluiting op 1 cm maar ik kreeg wel persdrang tegen 14.30 dus de verloskundige keek en zei dat ik nog niet kon maar ik kon het niet tegenhouden meer en heb ook gezegt dat ik het dan zo wel deed want ik hield het niet meer, de verloskundige heeft de gyn erbij gehaald en die kwam meteen, hij heeft aan mijn buik gevoelt en riep meteen klaar maken voor o.k dus binnen een paar minuten lag ik op de o.k en kreeg een ruggeprik, heerlijk dat die pijn weg was maar dit ging ook mis doordat de ruggeprik verkeerd was gegaan kon ik ook niet meer zelf ademen en speeksel wegslikken maar was wel bij kennis....
dit was heeeeeeel erg beangstigend en ik dacht echt dat ik dood zou gaan en mijn zoon nooit zou zien, ik heb mezelf wel heel erg rustig kunnen houden op de operatietafel maar de ruggeprik was ook weer heel snel uitgewerkt terwijl ik werd gehecht ging de verdoving eruit en heb dus vernomen dat ze aan het hechten waren maar heb niet gezegt.
op de uitslaapkamer werd gevraagt hoe het ging en heb meteen gezegt dat de verdoving al lang weg was en dat ik alles heb vernomen en dat ik heel veel pijn had dus heb meteen 2 morfine injecties gekregen, ook kreeg ik 2 zakken met een baarmoederkrimper omdat mij baarmoeder veel te groot was en ik anders veel te veel zou gaan vloeien, achteraf hebben we heel veel beschermengeltjes gehad want ik mag helaas nooit meer zwanger worden van de artsen omdat ikzelf dit niet zal overleven
dus een heftige bevalling heb ik helaas meegemaakt maar het was het allemaal waard want wij hebben op 21 juli 2007 een kerngezonde zoon gekregen van 52 cm en 5080 gr met de naam Bram


liefs Ilona
 
Hoi,

Ik zelf werd snel zwanger, had een makkelijke zwangerschap maar een erg zware en absurde bevalling. Ik ben nu zwanger van de 2e zwanger. En loop door mijn slechte 1e bevalling nu bij de gyneacoloog. Alleen lijkt het weer de verkeerde kant op te gaan en hoor ik woensdag of ik gewoon mag bevalling of toch een snede. Wordt nu erg bang en zenuwachtig, dat het voor woensdag begint. De kans is dan groot dat ze dan toch gaan kijken wat de weeen gaan doen... met kans op keizersnede. En ik he geen zin in én een gewone bevalling én uiteindelijk een snede. Met andere woorden... ik zie er erg tegen op. En wat ze zeggen van dat je het weer vergeet... ik zal mijn 1e bevalling nooooit vergeten!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan