hoi,
Enigszins herkenbaar, jou verhaal. Alleen had ik moeten doen wat jij nu hebt gedaan, gebroken met je vriend terwijl je 4 mnd zwanger bent. Ik begrijp heel goed dat je het moeilijk hebt, dat is het ook, maar ik wou dat ik toen had gedaan wat jij nu doet. Ik was in een soortelijke situatie zwanger. Nu was het niet zo dat hij abortus wou, maar nam zijn verantwoording ook totaal niet. Loog en bedroog ook alles en liet mij vaak in onzekerheid zitten. Ik heb alles alleen moeten doen tijdens mijn zwangerschap, ook al was hij er wel, had ik niet met hem gebroken. Hij deed niets. Gaf mij alleen een K%$#$@ gevoel. Hij heeft zijn kind erkent. Achteraf bekeken zou ik het niet weer zo doen. Dan was ik weggegaan. En had hem zijn kind niet laten erkennen. Hij heeft veel kapot gemaakt, met als resultaat dat ik de moed bij elkaar schraapte toen ons kind 5 maanden was. Helaas zit ik nu nog aan hem vast vanwege een omgangsregeling. Ik gun mijn kind dat wel, maar kan de man niet meer luchten of zien. Ik doe het enkel voor mijn kind en omdat het juridisch moet. Ik hoor wel eens verhalen van vrouwen waarbij de man inderdaad de benen genomen heeft, of haar heeft laten zitten en die nooit meer iets van hem horen. Dat lijkt mij heerlijk. Voor de meesten in die situatie niet denk ik. Die benijden misschien het mijne.
Ondanks dat het momenteel heel moeilijk is, kijk goed uit wat je doet. Neem hem niet zomaar terug.. omdat dat b.v. veiliger is, of minder eenzaam voelt, en laat hem niet zomaar je kind erkennen of geef hem niet zomaar allerlei rechten. Het is natuurlijk jou situatie en jou keus, daar kan ik niet over oordelen. Ik weet alleen dat ik het achteraf graag anders had gedaan. Het heeft mij veel ellende bezorgt en een vreselijke zwangerschap. Gelukkig kreeg ik wel steun van mijn zus en vriendin en die hielpen mij ook met hem nemen van beslissingen over bv. kinderkamer etc Misschien heb jij ook iemand waar je wel bij terecht kunt, iemand die het leuk vind met je mee te gaan als je wilt shoppen voor de kleine. Iemand die een keer mee gaat naar een controle, een moeder? zus? vriendin? Natuurlijk is het anders, maar laat je niet lijden door "gelukkige stelletjes". Ik voelde het zelfde hoor, als jij nu. Ik keek daar ook naar, en dacht.. waarom loop ik niet zo? Maar een ding is zeker, je hebt niets aan een man die je ongelukkkig maakt, en zeker niet in een tijd die zo bijzonder hoort te zijn. Dan zijn er vast waardevoller mensen om je heen dan hij. Kop op.. veel sterkte..!!
