moeite met het dikker worden

Ik kan me er wel een beetje wat bij voorstellen. Je lichaam verandert en niet iedereen vindt zo'n dikke buik mooi. Ik vind zelf de periode dat je net zo'n beetje tussen je gewone kleren en zwangerschapskleding in zit, niet echt leuk. Het zit allebei niet echt mooi en zeker als je een jas aanhebt, ziet niemand dat je zwanger bent en lijk je alleen maar een beetje dik.
Bij mij duurt het vrij lang voordat je ziet dat ik zwanger ben (ben nu 19 weken, ben ongeveer 2 kilo aangekomen  en draag nog mijn gewone kleren), maar zodra mijn buik aanwezig is, mag 'ie gezien worden!

Sandra
 
Ik vind het helemaal niet erg die buik, ben er wel een beetje trots op. Ook ik wordt bolle of dikkie genoemd door collega's, maar ik heb niet het idee dat ze dat rot bedoelen. Het hoort er toch ook wel bij. En die extra kilo's aan kont en heupen heb je vast ook nodig de komende periode, en met je borstvoeding. Moet zeggen dat ik altijd erg dun ben, dus misschien vind ik het daarom nu niet zo erg. Is weer es wat anders (grote borsten!).
Wel een beetje bang of het allemaal na de bevalling weer goed komt, maar dat zien we dan wel. Ook dan heb ik het er helemaal voor over. Mijn vriend vindt het allemaal ook prachtig, dus dat kan ook wel schelen.
 
Hoi Leentje32

Ik herken je verhaal zeker wel.
Ben nu bijna 23 weken zwanger van ons 3e kindje.
Bij de eerste 2 zwangerschappen had ik een ienieminiebuikje, ondanks dat ik 11kg was aangekomen.
Veel mensen en ook patienten zagen niet eens dat ik zwanger was, zelfs niet op het eind.
Eigenlijk vond ik dat wel prima. Ik kon me vrijuit bewegen, sportte de hele zwangerschap (zij het een versnellinkje lager, maar toch) en heb tot een paar dagen voor de bevalling achter op de motor gezeten. Dat was geen enkel probleem.
Nu echter ben ik in een paar weken enorm gegroeid. Ik heb echt al een flinke buik en ben nu ca 7 kg zwaarder dan mijn startgewicht.
Ik krijg al wat bekkenklachten, ben snel kortademig en heb nu al moeite met bukken.
Totaal anders dan die andere twee zwangerschappen dus.
Heb geen idee hoe het komt. Misschien omdat het voor de 3e keer allemaal "uitgerekt" (klinkt wat oneerbiedig) wordt? Ik eet volgens mij niet anders dan toen, maar ik heb nu al net zoveel buik als toen bij week 39.
Maarja, wat doe je eraan?
Ik probeer desondanks te genieten van deze zwangerschap, omdat het vrijwel zeker de laatste keer zal zijn.
Maar om eerlijk te zijn, valt het me afentoe best zwaar.
Ik vond die verhalen over bekkenklachten altijd erg overdreven. Maar nu ik er zelf mee te maken begin te krijgen werpt dat ineens een compleet ander licht op de situatie.
Het doet afentoe gewoon hartstikke zeer!
Nou genoeg gemopperd. Al lucht het soms wel op. Het is nu eenmaal niet leuk om mensen die belangstellend vragen hoe het gaat te vertellen dat je je afentoe knap ellendig voelt. Dan zeg ik toch maar weer dat het prima gaat.
Dus bedankt dat ik even mijn hart kon luchten!

Fijn weekend allemaal

 
Dank je wel voor jullie reacties!

Fijn om te horen dat ik toch echt niet de enige ben die het af en toe best lastig vindt om dikker te worden. Ik kan gelukkig ook echt wel genieten van ons kindje, het is niet alleen maar  vervelend.  En ik snap ook echt wel dat anderen maar wat graag willen ruilen als het niet lukt om zwanger te raken, maar een gevoel stop je niet even weg. Zeker niet met allerlei hormonen in je lijf.

Het zijn  voor mijn gevoel  ook twee verschillende dingen die los van elkaar staan, genieten van het leven binnenin, maar ondertussen je eigen lijf "kwijt" zijn.  Lekker tegenstrijdig, maar ja logica wint het echt niet van gevoel op dit moment!

Gelukkig zei de verloskundige gisteren  spontaan, wat ben je mooi zwanger, dus dat maakt weer een heleboel goed. Ook de dikte van mijn  baarmoeder was "op schema" het moet eigenlijk even groot zijn als het aantal weken dat je zwanger bent en ik zat er zelfs nog onder. Dus misschien toch maar proberen die knop om te zetten!

Bedankt in ieder geval dat ik hier lekker van me af kan schrijven!!
 
Ik begin er nu ook wel een beetje moeite mee te krijgen hoor, ik ben bijna 23 weken zwanger en groei nu hard. Ik ben nu toch wel 6 kilo aangekomen en mijn buik ziet er op zich wel heel mooi uit maar mijn benen en billen beginnen weer zo pafferig te worden en daar heb ik nu een bloedhekel aan. Ook krijg ik weer net als bij de eerste, spataderen!!!!!
Als ik bevallen ben ga ik direct op dieet, verf mijn haren weer, koop nieuwe kleding en schoenen en ga heel erg van de baby genieten!!!!! By the way hoop ik net als bij de eerste na 2 maanden weer vrolijk in mijn oude kleren rond te rennen.

Groetjes,

Puk
 
hoi,

bij mij is het heel tegenstrijdig eigelijk. ik ben trots op me buik alleen durf ik hem niet goed te laten zien. ik ben vrij stevig van mezelf dus hb altijd wat afkledende kleren aan gehad, nu ik een dikke buik heb moet ik hem van me man echt wel laten zien, dan doe ik dat en zecht vervolgend niemand er wat van. echt ik vind mezelf gigiantisch maar niemand zegt wat over me buik. ook op me werk hebben ze vanaf de 8 weken dat ze het weten tot nu geen 1 keer gevraagd hoe het gaat.
dat is wel balen , maar gelukkig doen me man en ik het voor onszelf en niet voor al die andere mensen. gelukkig is de naaste familie, ouders en zussen wel begaand, maar gelukkig niet te veel.

acht het is altijd wat , je kan het beter naast je neer leggen en lekekr gaan genieten van de zwangerschap. ga ik ook doen.

gr. bambi 24+2 wk
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan