Hallo moeders van nederland,
Ik zit er echt even helemaal doorheen. Wij hebben een dochter van bijna 3 (13 aug) na het verliezen van een zoontje van 23 wk zwangerschap. Op het moment ben ik 26 wk zwanger van een zoon. Toen mijn dochter nog geen 4 mnd was verloor ik onverwachts mijn moeder aan een hartinfarct, ze mankeerde verder niks. Ze paste op mijn dochter en opeens was ze er niet meer.................Ik mis haar steeds meer en dan vooral in de opvoeding van mijn dochter. Ik ben zelf ook niet 1 van de makkelijkste geweest dus mijn moeder had me goed kunnen helpen. Ben van nature nogal concequent en weet ook wel dat dat een goeie eigenschap is in het opvoeden. Merk aan me dochter ook wel dat ze het fijn vind te weten waar ze aan toe is, maar af en toe heb ik vreselijk moeite met andere mensen. We staan tegenwoordig op een veld op een camping en hebben daar veel te maken met andere kinderen en hun ouders met hun opvoeding. En wat ik al zei, ben ik erg concequent. Als mijn dochter net drineken op heeft en komkommer en krentjes, vind ik het niet nodig als iemand snoep of chips aan het uitdelen is op het veld dat mijn dochter dat dat dan ook nog is eet, dus zeg ik dat. Moet je die blikken zien, zo van ook zielig voor haar dat ze dat niet mag en zich niet afvragend waarom ik dat niet wil. Me dochter heeft er tot nu toe niet veel last van als ik zeg dat ze het niet mag dus wat dat betreft, maar ik voel me wel een ontzettend ontaarde moeder dat ze niet alles van me mag. Maar als ik het toe zou staan ben ik ook niet gelukkig met hoe ik het dan doe. Kunnen jullie me een beetje begrijpen? Zijn er moeders die tips hebben hoe ik van dat rotgevoel af kan komen en meer zelfvertrouwen kan krijgen in mijn opvoeding, want ik zou het toch ook weer niet anders willen doen.
Groetjes Syl, moeder van Liselotte en * Nicky en ??????
Ik zit er echt even helemaal doorheen. Wij hebben een dochter van bijna 3 (13 aug) na het verliezen van een zoontje van 23 wk zwangerschap. Op het moment ben ik 26 wk zwanger van een zoon. Toen mijn dochter nog geen 4 mnd was verloor ik onverwachts mijn moeder aan een hartinfarct, ze mankeerde verder niks. Ze paste op mijn dochter en opeens was ze er niet meer.................Ik mis haar steeds meer en dan vooral in de opvoeding van mijn dochter. Ik ben zelf ook niet 1 van de makkelijkste geweest dus mijn moeder had me goed kunnen helpen. Ben van nature nogal concequent en weet ook wel dat dat een goeie eigenschap is in het opvoeden. Merk aan me dochter ook wel dat ze het fijn vind te weten waar ze aan toe is, maar af en toe heb ik vreselijk moeite met andere mensen. We staan tegenwoordig op een veld op een camping en hebben daar veel te maken met andere kinderen en hun ouders met hun opvoeding. En wat ik al zei, ben ik erg concequent. Als mijn dochter net drineken op heeft en komkommer en krentjes, vind ik het niet nodig als iemand snoep of chips aan het uitdelen is op het veld dat mijn dochter dat dat dan ook nog is eet, dus zeg ik dat. Moet je die blikken zien, zo van ook zielig voor haar dat ze dat niet mag en zich niet afvragend waarom ik dat niet wil. Me dochter heeft er tot nu toe niet veel last van als ik zeg dat ze het niet mag dus wat dat betreft, maar ik voel me wel een ontzettend ontaarde moeder dat ze niet alles van me mag. Maar als ik het toe zou staan ben ik ook niet gelukkig met hoe ik het dan doe. Kunnen jullie me een beetje begrijpen? Zijn er moeders die tips hebben hoe ik van dat rotgevoel af kan komen en meer zelfvertrouwen kan krijgen in mijn opvoeding, want ik zou het toch ook weer niet anders willen doen.
Groetjes Syl, moeder van Liselotte en * Nicky en ??????